വമ്പൻ കോർപ്പറേറ്റുകൾ ഭരണകൂടങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന, തൊഴിലാളികൾ എത്ര മണിക്കൂർ ജോലി ചെയ്യണമെന്ന് മുതലാളിമാർ തീരുമാനിക്കുന്ന,ഭരണകൂടത്തിന്റെ കൊള്ളരുതായ്മകളെ ജനങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നു കാട്ടേണ്ട മാധ്യമങ്ങളെ മുതലാളിമാർ കൈപ്പിടിയിലൊതുക്കുന്ന,
മനുഷ്യാധ്വാനവും അന്തസ്സും ഹനിക്കപ്പെടുന്ന, ലോകം മൊത്തത്തിൽ പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരു കാലത്ത് പുരോഗമനപക്ഷത്ത് നിൽക്കുന്നു എന്നു ഭാവിക്കുന്ന എഴുത്തുകാർ എന്തെഴുതുന്നു എന്ന പരിശോധന ഉണ്ടാവേണ്ടതാണ്. സമൂഹമുണ്ടാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ജെൻഡർ റോളുകൾ പൊളിച്ച് സ്ത്രീകൾ തങ്ങളുടെ അഭിമാനവും അന്തസ്സും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാൻ മതത്തിനും പാട്രിയാർക്കൽ
പൊതുബോധത്തിനുമെതിരെ പൊരുതുമ്പോൾ, നമ്മുടെ പുരോഗമന എഴുത്തുകാരുടെ കൃതികളിലെ സ്ത്രീ ആവിഷ്കരണങ്ങളും തീർച്ചയായും പരിശോധിക്കപ്പെടേണ്ടത് തന്നെയാണ്.കുടുംബം എന്ന സ്ത്രീവിരുദ്ധ സ്ഥാപനത്തിനകത്തും തൊഴിലാളിവിരുദ്ധ നയങ്ങൾ കർശനമായി നടപ്പിലാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തൊഴിലിടങ്ങളിലും വലിയ പ്രതിസന്ധികളും ചൂഷണങ്ങളും നേരിടേണ്ടിവരുന്ന സ്ത്രീകളെ നമ്മുടെ എഴുത്തുകാർ തങ്ങളുടെ കൃതികളിൽ എങ്ങനെയാണ് ആവിഷ്കരിക്കുന്നത് ?
സമൂഹം കല്പിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന ജെൻഡർ റോളുകൾക്കും പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ ഭാവന ചെയ്യുകയാണ് നമ്മുടെ ‘പുരോഗമന’ എഴുത്തുകാർ ! മെയ് നാലിന് പുറത്തിറങ്ങിയ മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച വി. ഷിനിലാലിന്റെ ‘സസ്തനി’ എന്ന കഥയിൽ ഐ. ടി. പ്രൊഫഷണൽ ആയ സ്ത്രീയെ കാളിയും സമസ്ത സസ്തനിജാലത്തിന്റെ മാതാവുമാക്കി പരിണമിപ്പിക്കുന്ന ഭാവനാ വിലാസം കാണാം. 1940- കളിൽ തന്നെ മലയാളത്തിലെ ആദ്യകാല എഴുത്തുകാരിയായ കെ.സരസ്വതിയമ്മ തള്ളിക്കളഞ്ഞ മാതൃത്വ മാഹാത്മ്യങ്ങളെ 2025- ലും വലിയ സംഭവമായി ആവിഷ്കരിക്കുകയും സസ്തനി വർഗ്ഗത്തിന്റെ മുഴുവൻ മാതാവായി സ്ത്രീയെ കാണുന്ന ചീഞ്ഞ കാല്പനികത വളർത്തിക്കൊണ്ടു വരാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർക്ക് കയ്യുടനെ തന്നെ മറുപടി കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്.ഇതിനു മുൻപ് ദേശാഭിമാനിയിൽ എഴുതിയ ചൂണ്ടുWILL എന്ന കഥയിൽ പ്രോജക്ട് മാനേജരായ ഐ.ടി.എൻജിനീയറെ ദളിതനും ജാത്യധിക്ഷേപം നേരിട്ടതിനാൽ കാട്ടാളനുമാക്കി മാറ്റുന്ന ഭാവനാവിലാസം കാഴ്ചവച്ച കഥാകൃത്ത്, ‘സസ്തനി’എന്ന കഥയിൽ ഐ.ടി.എൻജിനീയറായ സ്ത്രീയെ സമസ്ത സസ്തനിജാലത്തിന്റെയും മാതാവാക്കുന്ന ഭാവനാ വിലാസമാണ് കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത്.ഐ. ടി. രംഗത്ത് പണിയെടുക്കുന്നവർ അസംഘടിത തൊഴിലാളികളായതിനാലാകണം കഥാകൃത്ത് സോഫ്റ്റ്‌വെയർ
എൻജിനീയർമാരെ ടാർജറ്റ് ചെയ്യുന്നതെന്ന്
ന്യായമായും സംശയിക്കാം !

സസ്തനി

ജീവലോകത്തിന്റെ താഴെത്തട്ടിലുള്ള ജീവികളിൽ സസ്തനികളുണ്ടോ എന്ന് ഗവേഷണം നടത്തുന്ന സർവ്വകലാ സംഘത്തിൽ, പ്രതിഫലമൊന്നും വേണ്ടായെന്ന വ്യവസ്ഥയിൽ ഡാറ്റാ അനലിസ്റ്റായി മീര എന്ന സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എൻജിനീയർ ജോലിക്ക് കയറുന്നതും തുടർന്നുള്ള സംഭവവികാസങ്ങളുമാണ്
സസ്തനി എന്ന കഥയുടെ പ്രമേയം. ദേവ പ്രകാശ് എന്ന പ്രൊഫസറും ആലിഹസൻ എന്ന അസിസ്റ്റൻറ് പ്രൊഫസറും ഷാൻ എന്ന ഗവേഷക വിദ്യാർഥിയും കാടിനെ നന്നായറിയുന്ന ആദിച്ചൻ
എന്ന സഹായിയും ചേർന്ന നാൽവർ സംഘത്തോടൊപ്പമാണ് മീര എന്ന സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീയർ കൂടി ചേരുന്നത്. രണ്ടര വയസ്സുള്ള കുഞ്ഞിനെ പങ്കാളിയെ ഏൽപ്പിച്ച്,കൊതുകും അട്ടയും വന്യമൃഗങ്ങളുമുള്ള കാട്ടിൽ ചൂടും തണുപ്പും സഹിച്ച്, കിട്ടുന്നത് ഭക്ഷണമായി സ്വീകരിച്ച്, യാതൊരു പ്രതിഫലവും വാങ്ങാതെ സംഘാംഗമായി ചേരുന്നത് കാടിനെ അടുത്തറിയാനാണെന്നാണ് കഥാനായിക പറയുന്നത്.അവരുടെ ക്യാമ്പിന്റെ തൊട്ടടുത്തായി കാടുമൂടി കിടന്നിരുന്ന ഒരു കാളീക്ഷേത്രമുണ്ടായിരുന്നു. നാലുപേരും കാട്ടിൽ ഗവേഷണത്തിനായി പോയിക്കഴിഞ്ഞാൽ മീര കാട്ടിലെ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോകും.
കാളി അവൾക്കൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു.
കാളിയെ കണ്ടപ്പോൾ കുട്ടിക്കാലത്ത് അച്ഛന്റെ സുഹൃത്തായ ഒരു പ്രൊഫസറോടൊപ്പം പടയണി കാണാൻ പോയതും അച്ഛൻ ഭൈരവിക്കോലത്തിന്റെ കഥ പറഞ്ഞതും അവൾ ഓർക്കുന്നു.ചെളിയും മണ്ണും ഭസ്മവും കൊണ്ട് കുഴഞ്ഞ്, കാടുമൂടിക്കിടന്ന
കാളീവിഗ്രഹത്തെ അവൾ കുളിപ്പിച്ച് വൃത്തിയാക്കിയൊരുക്കിയെടുക്കുന്നു.
സംഘാംഗങ്ങൾ കാടേറിക്കഴിഞ്ഞ് കാളീ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോയ മീര ഒരു അത്ഭുതക്കാഴ്ച കാണുന്നു.കൂട്ടംപിരിഞ്ഞ ഒരു മാൻകുട്ടി ചുറ്റിനും പരിഭ്രമത്തോടെ നോക്കി പുൽനാമ്പുകളെ നക്കിയും ഘ്രാണിച്ചും കാളീവിഗ്രഹത്തിനടുത്ത് എത്തുകയും തുടർന്ന് കാളിയുടെ മുല കുടിക്കാൻ മുതിരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ കാഴ്ച കണ്ട് “അയ്യോ” എന്ന് വിളിക്കുന്ന കഥാനായികയുടെ മുലകൾ ചുരക്കുകയും അനുതാപത്തോടെ അവൾ മാൻകിടാവിനെ പാലൂട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.പിറ്റേന്ന് മറ്റൊരു കുഞ്ഞുമാൻ കൂടി പാൽ കുടിക്കാനായി എത്തുന്നു.പിന്നെ ഇതൊരു പതിവായത്രെ. പാൽ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ മാൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ പുൽമേടുകളിൽ അപ്രത്യക്ഷമാകും.കാടരിക്കാൻ പോകാത്ത ഒരു ദിവസം ക്യാമ്പ് ഫയർ ഉണ്ടാക്കി ഒന്നിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഗവേഷക വിദ്യാർഥി മാൻകിടാങ്ങളെ കഥാനായിക
മുലയൂട്ടുന്ന രംഗങ്ങൾ ചിത്രീകരിച്ചത് ലാപ്ടോപ്പിൽ മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കുന്നു. അപമാനിതയായി ഉടലാകെ വിറകേറിയ നായിക ആളിക്കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന വിറകുകൊള്ളി വലിച്ചെടുത്ത് സംഹാര രുദ്രയായി ഗവേഷക വിദ്യാർത്ഥിയെ നേരിടുന്നു.ദാരിക നിഗ്രഹത്തിന് ഒരുങ്ങിയ ഭൈരവിയായി മാറിയ നായികയുടെ ഓരോ കോശങ്ങളിൽ നിന്നും കൂളികൾ ഉദ്ഭവിക്കുന്നു..നെടുനാവ് നീട്ടി” ചോര, ചോര” എന്ന് ആർത്തട്ടഹസിച്ച അവളെ
മറ്റ് മൂന്നുപേരും ചേർന്ന് ബലമായി പിടിച്ചുനിർത്തുകയും പരിസരത്തുണ്ടായിരുന്ന തെളിഞ്ഞ കുളത്തിൽ അവളെക്കൊണ്ട് സ്വന്തം മുഖം നോക്കിക്കുകയും തന്റെ മുഖത്തിന്റെ ബീഭത്സത കണ്ട് നായിക തന്നെ ഭയന്നു
പോവുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്രമേണ ശാന്തയായ നായികയോട് ഗവേഷക വിദ്യാർഥി മാപ്പ് ചോദിക്കുകയും ഇനി ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്ന താക്കീതോടുകൂടി അവൾ അവന് മാപ്പു നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ നേരം വെളുക്കാറായിരുന്നു.അന്നേരം കഥാനായിക “ഇനി നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ. കുഞ്ഞുങ്ങൾ വരാറായി.” എന്ന് പറയുന്നു. മറ്റുള്ളവർ ക്യാമ്പിലേക്ക് തിരികെപ്പോകുമ്പോൾ കുഞ്ഞു കുളമ്പുകളുടെ ശബ്ദം കേട്ടു തുടങ്ങുന്നു.അത്യപൂർവ ഭാവനാ വിലാസം കൊണ്ട് രമണീയമാണ് കഥ എന്ന് പറയാതെ വയ്യ !