ഇത് സാമാന്യം ദീർഘമായ ലേഖനമായതിനാൽ സമയലഭ്യത ഇല്ലാത്തവർക്ക് വേണ്ടി സമ്മറി നൽകുന്നു:

പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ‘ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം’ എന്ന കൃതിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ഫ്യൂഡൽ കാലഘട്ടം മുതൽ ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തം വരെയുള്ള കാലത്തെ ഉത്പാദന-പ്രത്യുത്പാദന ബന്ധങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയത്തെ ഈ ലേഖനം വിശകലനം ചെയ്യുന്നു.

പ്രധാന ആശയങ്ങൾ:

1. ഉത്പാദനവും പ്രത്യുത്പാദനവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം

സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലെ ഉത്പാദന ഘട്ടങ്ങളെ ജീവശാസ്ത്രപരമായ പ്രത്യുത്പാദന ഘട്ടങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുന്നു. മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ ഉത്പാദന വ്യവസ്ഥയെയും, തിരിച്ചും സ്വാധീനിക്കുന്നു.

 * താരതമ്യം: ഉത്പാദകൻ (സ്ത്രീ-പുരുഷന്മാർ), ഉത്പാദന ഉപകരണം (ശരീരം), ഉത്പാദന പ്രക്രിയ (ലൈംഗികത), ഉൽപ്പന്നം (കുഞ്ഞുങ്ങൾ/കുടുംബം), സംഭരണം (വീട്/അമ്പലം), വിതരണം (വിദ്യാഭ്യാസം/യാത്ര), ഉപഭോഗം (മുതിർന്ന പൗരന്മാർ) എന്നിങ്ങനെ 7 ഘട്ടങ്ങളായി ഇതിനെ വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു.

2. സാംഖ്യദർശനവും വർണ്ണവ്യവസ്ഥയും

ഇന്ത്യൻ തത്വചിന്തയായ സാംഖ്യദർശനത്തിന് വന്ന മാറ്റം സാമൂഹിക ഉത്പാദനബന്ധങ്ങളെ എങ്ങനെ ബാധിച്ചു എന്ന് വിശദീകരിക്കുന്നു.

 * പ്രാചീന സാംഖ്യം: പ്രകൃതിയും പുരുഷനും തമ്മിലുള്ള ഗുണപരിണാമത്തിലൂടെ (Evolution) ലോകം ചലനാത്മകമായി നിലനിൽക്കുന്നു.

 * ഗീതയിലെ/ഫ്യൂഡൽ സാംഖ്യം: ഗുണപരിണാമത്തിന് പകരം ‘ഗുണശ്രേണി’ (Hierarchy) വരുന്നു. സത്വഗുണം (ബ്രാഹ്മണൻ/അധികാരം) ശ്രേഷ്ഠവും, രജസ്-തമസ് ഗുണങ്ങൾ (ഉത്പാദകർ/ശൂദ്രർ) അതിന് കീഴ്പ്പെട്ടതുമായി മാറുന്നു. ഇത് ജാതിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും ഫ്യൂഡലിസത്തിനും അടിത്തറയായി.

 * ഇടനിലക്കാരൻ (The Mediator): മാറ്റത്തിനുള്ള കർതൃത്വം മനുഷ്യന് നഷ്ടപ്പെടുകയും, ദൈവത്തിനും മനുഷ്യനും ഇടയിൽ പുരോഹിതൻ അല്ലെങ്കിൽ രാജാവ് ‘ഇടനിലക്കാരനായി’ മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.

3. ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിലെ രാഷ്ട്രീയം

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ കാമുകൻ കാമുകിക്ക് സന്ദേശം അയക്കാൻ രാജാവിനെ (ആദിത്യവർമ്മയെ) ആശ്രയിക്കുന്നതിനെ രാഷ്ട്രീയമായി വായിക്കുന്നു.

 * അന്യവത്കരണം: കാമുകന് (ഉത്പാദകൻ) സ്വന്തം കാമുകിയിൽ (ഉൽപ്പന്നം) നേരിട്ട് എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയാണിത്. പ്രണയവും ലൈംഗികതയും രാജാവ് എന്ന ഇടനിലക്കാരന്റെ അധികാരത്തിന് കീഴിലാവുന്നു.

 * കാമുകി രാജാവിന്റേതാകുന്നു: സന്ദേശഹരനായ രാജാവ് ഉണ്ണുനീലിയുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോൾ, രാജാവ് തന്നെ കാമുകനായി മാറുന്ന അവസ്ഥയാണുള്ളത്. ഉത്പാദകനിൽ നിന്ന് ഉൽപ്പന്നം (സ്ത്രീ/ഭൂമി) ഇടനിലക്കാരൻ അപഹരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രതീകമാണിത്.

 * അമ്പലങ്ങൾ: ഫ്യൂഡൽ കാലത്ത് മിച്ചമൂല്യം കുന്നുകൂടുന്ന ഇടങ്ങൾ മാത്രമല്ല, അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങളുടെ സംഭരണശാലകൾ കൂടിയായിരുന്നു അമ്പലങ്ങൾ.

4. ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തം (Modern Context)

പഴയ ഫ്യൂഡൽ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് സമാനമായ ഘടനയാണ് ആധുനിക ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിലും ഉള്ളതെന്ന് ലേഖനം വാദിക്കുന്നു.

 * പുതിയ ഇടനിലക്കാർ: ഫ്യൂഡൽ കാലത്തെ രാജാവിനും പുരോഹിതനും പകരം ഇന്ന് കോർപ്പറേറ്റുകളും ഡിജിറ്റൽ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകളുമാണ് ഇടനിലക്കാർ.

 * ഡാറ്റയും അന്യവത്കരണവും: നമ്മുടെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങളും വിവരങ്ങളും (Data) കോർപ്പറേറ്റുകൾ കയ്യടക്കുന്നു. ലൈംഗികതയും പ്രണയവും വിപണിമൂല്യമുള്ള ചരക്കുകളായി മാറുന്നു.

 * യാഥാർത്ഥ്യബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നു: ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിലെ നായകൻ രാജാവിലൂടെ കാമുകിയെ കാണുന്നതുപോലെ, ഇന്ന് മനുഷ്യർ സ്ക്രീനുകളിലൂടെയും ഫിൽറ്ററുകളിലൂടെയും മാത്രം ബന്ധങ്ങളെ കാണുന്നു. യഥാർത്ഥ ബന്ധങ്ങളിൽ നിന്ന് മനുഷ്യർ അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു.

ഉപസംഹാരം:

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം കേവലം ഒരു വിരഹകാവ്യമല്ല, മറിച്ച് ഉത്പാദകനെ (മനുഷ്യനെ) ഉൽപ്പന്നത്തിൽ (ജീവിതം/പ്രണയം) നിന്ന് അകറ്റിനിർത്തുന്ന അധികാരഘടനയുടെ ചരിത്രരേഖയാണ്. രാജാവ് എന്ന ഇടനിലക്കാരനിലൂടെ കാമുകിയിലെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന കാമുകന്റെ അവസ്ഥ, ഇന്ന് ഡിജിറ്റൽ ഇടനിലക്കാരിലൂടെ ജീവിതം ജീവിക്കുന്ന ആധുനിക മനുഷ്യന്റെ പ്രതിസന്ധിയുമായി സാമ്യമുള്ളതാണ്.]

     ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം എന്നത് പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ, മലയാള തമിഴ് മിശ്രഭാഷയിൽ എഴുതപ്പെട്ട ഒരു സന്ദേശകാവ്യമാണ്.ഇത് കേരളീയസ്ഥലഭൂപടത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന പല സവിശേഷതകളും ഉള്ള കൃതിയാണ്.കേരളീയ സ്ഥലനാമങ്ങൾ, അമ്പലങ്ങൾ, വ്യക്തികൾ, ചന്തകൾ ഇവയെല്ലാം ഇതിൽ കാണാം.എന്നാൽ ഇത് ജന്മിത്തകാലകേരളത്തിലെ പ്രത്യുത്പാദന- ഉത്പാദനതലഭൂപടത്തെ കൂടി നിർമ്മിക്കുന്നു എന്നാണ് ഇവിടെ വിശദീകരിക്കുന്നത്. പ്രധാനമായും സാമ്പത്തിക-വാണിജ്യ ശാസ്ത്രങ്ങളെ (Economics and Commerce) പ്രത്യുത്പാദന തലങ്ങളുമായി (Levels of Sexual Reproduction) ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന പഠനമാണിത്. സാംഖ്യ തത്വചിന്തയുടെ പരിണാമം ഇന്ത്യൻ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളിലെ പരിണാമവുമായി എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നും അന്വേഷിക്കുന്നു. പ്രത്യുത്പാദന- ഉത്പാദന തലങ്ങളിലെ ഇടങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ ചരിത്രം, രാഷ്ട്രീയം, തത്ത്വചിന്ത, പ്രാദേശിക -ആഗോളമാനങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയെ പരിശോധിക്കുന്നു. ഇന്ത്യൻ തത്ത്വചിന്താ പാരമ്പര്യത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി ഭൗമരാഷ്ട്രീയത്തെ (Geopolitics) വിശദീകരിക്കുന്നു.

1.

ജീവിവർഗ്ഗത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനതലം പ്രത്യുത്പാദന തലമാണ്. അടുത്ത തലമുറ ഉണ്ടാക്കുന്ന സ്വാർത്ഥരായ ജീനുകളെക്കുറിച്ച് ,സെൽഫിഷ് ജീനുകളെക്കുറിച്ച് ഡോക്കിൻസ് പറയുന്നുണ്ടല്ലോ. ജീവിവർഗ്ഗം എന്തു ചെയ്തും അടുത്ത തലമുറ ഉണ്ടാക്കുന്നു. അതിൻ്റെ തന്നെ വികാസമാണ് ഉത്പാദന പ്രക്രിയ. കുഞ്ഞുങ്ങളെ ചിറകിനടിയിൽ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനു പകരം ചിറകില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ ആ പരിമിതി അതിജീവിക്കാൻ പക്ഷിയുടെ കൂടിനെ അനുകരിച്ച് വീട് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഉത്പാദനപ്രക്രിയയിൽ പ്രധാനമായും ആറു ഘടകങ്ങൾ ഉണ്ട്.

 ഉത്പാദന-വിതരണ ചക്രത്തിലെ ഘട്ടങ്ങൾ (Production-distributing Cycle Stages) ആണവ.

വിഭവങ്ങളെ അന്തിമ ഉത്പന്നങ്ങളാക്കി മാറ്റി ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിക്കുന്ന സാമ്പത്തികപ്രക്രിയയിലെ പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ:

1. ഉത്പാദകൻ (Producer)

സാധനങ്ങളോ സേവനങ്ങളോ സൃഷ്ടിക്കുന്ന വ്യക്തിയോ കൂട്ടായ്മമോ ആണ് ഉത്പാദകർ.ഉത്പാദനത്തിന് ആവശ്യമായ ഘടകങ്ങളെ  സംഘടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഉത്പാദനം ചെയ്യുന്നയാളാണ് ഉത്പാദകൻ.

2. ഉത്പാദന ഉപകരണം (Production Tool )

 ഉത്പാദന പ്രക്രിയയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഭൂമി, യന്ത്രങ്ങൾ, ഉപകരണങ്ങൾ, കെട്ടിടങ്ങൾ, സാങ്കേതികവിദ്യ എന്നിവയെയാണ് ഉത്പാദന ഉപകരണം എന്ന് പറയുന്നത്.

3. ഉത്പാദന പ്രക്രിയ (Production Process)

അസംസ്കൃത വസ്തുക്കളെ (Raw Materials) ഉപയോഗത്തിന് തയ്യാറായ ഉത്പന്നങ്ങളോ സേവനങ്ങളോ ആക്കി മാറ്റുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ കൂട്ടമാണിത്.

4. ഉത്പന്നം (Product)

 ഉത്പാദനപ്രക്രിയയുടെ ഫലമായി ജനങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാൻ കഴിയുന്ന സാധനങ്ങളോ സേവനങ്ങളോ ആണിത്.

5.സംഭരണം (Storage / Inventory)

ഉത്പാദിപ്പിച്ച ഉത്പന്നങ്ങൾ ജനങ്ങളിലേക്ക് വിതരണം ചെയ്യുന്നതിനുമുമ്പ് കേടുകൂടാതെയും സുരക്ഷിതമായും സൂക്ഷിക്കുന്ന പ്രക്രിയ.ഒരു വെയർഹൗസിൽ (Warehouse) ഉത്പന്നങ്ങൾ സ്റ്റോക്ക് ചെയ്യുന്നത് ഇതിൻ്റെ പരിധിയിൽ വരുന്നു.

6. വിതരണം (Distribution)

ഉത്പന്നം ഉത്പാദകരിൽ നിന്ന് അന്തിമ ഉപഭോക്താവിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളും പ്രവർത്തനങ്ങളും. ഗതാഗതം (Transportation) റോഡുകളുടെ നിർമ്മാണം ഒക്കെ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.മൊത്തക്കച്ചവടക്കാർ (Wholesalers) വഴിയോ ചില്ലറ വിൽപ്പനക്കാർ (Retailers) വഴിയോ ഉത്പന്നം വിൽക്കുന്നത് എല്ലാം ഇതിൽപ്പെടും.

7. ഉപയോഗം (Consumption)

ഉത്പന്നമോ സേവനമോ ജനങ്ങൾ അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനായി വാങ്ങുകയും ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഘട്ടമാണിത്. ഈ ഘട്ടമാണ് സാമ്പത്തികചക്രത്തെ പൂർത്തിയാക്കുന്നത്.

മനുഷ്യരുൾപ്പെടെയുള്ള ലൈംഗികപ്രത്യുത്പാദന ജീവികളിൽ പൊതുവായി കാണപ്പെടുന്ന ഏഴ് പ്രധാന ഘടകങ്ങളുടെ ഗുണപരിണാമങ്ങളിവ. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും ഉള്ള പ്രത്യുൽപാദനഘടകങ്ങളുടെ തന്നെ വികാസമാണ് ഇത്.പ്രത്യുത്പാദനഘട്ടങ്ങൾ ഇവയാണ്:

1. സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ (Gender Differentiation – ലൈംഗിക വ്യത്യാസം)

പ്രത്യുത്പാദനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഗാമീറ്റുകളുടെ (ലൈംഗിക കോശങ്ങൾ) ഉത്പാദനമാണ്. ഭൂരിഭാഗം ജീവികളിലും, വലുതും നിശ്ചലവുമായ അണ്ഡകോശം (Egg) ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത് സ്ത്രീ ജീവിയും, ചെറുതും ചലനശേഷിയുള്ളതുമായ ബീജം (Sperm) ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത് പുരുഷ ജീവിയുമാണ്. ഈ ലൈംഗികവ്യത്യാസം പ്രത്യുത്പാദന വിജയത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

2. ശരീരം (The body)

ലൈംഗിക കോശങ്ങൾ ഉത്പാദിപ്പിക്കാനും കൈമാറ്റം ചെയ്യാനും ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള പ്രത്യേക പ്രത്യുത്പാദന അവയവങ്ങൾ മനുഷ്യരിലും മൃഗങ്ങളിലും പരിണമിച്ചുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, സസ്തനികളിൽ അണ്ഡാശയം (Ovaries), വൃഷണം (Testes), ഗർഭപാത്രം (Uterus) തുടങ്ങിയവ ഹോർമോൺ നിയന്ത്രണത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

3. ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം (Sexual Activity – ലൈംഗികബന്ധം)

 ആന്തരിക ബീജസങ്കലനം നടക്കുന്ന മിക്ക ജീവികളിലും, ബീജം സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തിനുള്ളിൽ എത്തിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണിത്. ഇണചേരൽ (Copulation), ഫെറോമോണുകൾ (Pheromones), ലൈംഗിക ആകർഷണം എന്നിവ ഹോർമോണുകളാലും ജനിതക ആവശ്യങ്ങളാലും നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു.

4. കുഞ്ഞുങ്ങൾ (Offspring/Embryogenesis – ഭ്രൂണോത്പാദനവും സന്തതിയും)

ബീജസങ്കലനശേഷം രൂപപ്പെടുന്ന സിക്താണ്ഡം (Zygote), ഭ്രൂണമായി വികസിക്കുന്നു. സസ്തനികളിൽ ഭ്രൂണം ഗർഭപാത്രത്തിൽ വളരുന്നു (വിവിപാരിറ്റി), പക്ഷികളിൽ മുട്ടയ്ക്കുള്ളിൽ (ഓവിപാരിറ്റി). കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അതിജീവന നിരക്ക് ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളുടെ പ്രത്യുത്പാദനതന്ത്രത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.

5. സംരക്ഷണം (Parental Care – രക്ഷാകർതൃ പരിപാലനം)

 ജനിച്ച ശേഷം സ്വന്തമായി അതിജീവിക്കാൻ കഴിവില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളെ (K-Selected Species) സംരക്ഷിക്കാനും പോറ്റാനുമായി മാതാപിതാക്കൾ സമയവും ഊർജ്ജവും നിക്ഷേപിക്കുന്നു (Parental Investment). മനുഷ്യരിലും സസ്തനികളിലും ഇത് വളരെ കൂടുതലാണ്.

6. കൊത്തിപ്പിരിക്കൽ (Fledging/Emancipation – സ്വാതന്ത്ര്യപ്പെടുത്തൽ)

കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് സ്വയം ഭക്ഷണം കണ്ടെത്താനും ശത്രുക്കളാൽ പിടിക്കാതിരിക്കാനും ഉള്ള കഴിവ് നേടിക്കഴിഞ്ഞാൽ, അവരെ മാതാപിതാക്കളുടെ സംരക്ഷണവലയത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുവിടുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തെ പക്ഷികളിൽ ‘ഫ്ലെഡ്ജിംഗ്’ (Fledging) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. മനുഷ്യരിൽ ഇത് കുട്ടികൾ മുതിർന്ന്, സ്വന്തമായി ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

7. മുതിർന്ന സ്ത്രീപുരുഷന്മാർ (Maturity and Independent Adults – പക്വതയുള്ള സ്വതന്ത്ര വ്യക്തികൾ)

കുട്ടികൾ പൂർണ്ണമായ ലൈംഗിക പക്വത നേടുകയും മുതിർന്ന വ്യക്തികളായി മാറുകയും ചെയ്യുന്ന ഘട്ടം. അവർ സ്വന്തമായി ഇണയെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനും, സ്വന്തം ജീനുകൾ അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറാനും സജ്ജരാകുന്നു. ഇതോടെ ജീവന്റെ ചക്രം പൂർത്തിയാവുകയും അടുത്ത തലമുറയുടെ ഉത്പാദനം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പ്രത്യുത്പാദന- ഉത്പാദന ഘടകങ്ങളുടെ ബന്ധം നോക്കുക:

1.സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ (ഉത്പാദകൻ)

2.ശരീരം (ഉത്പാദനോപകരണം )

3.ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം (ഉത്പാദന പ്രക്രിയ)

4.കുഞ്ഞുങ്ങൾ ( ഉത്പന്നം)

5.സംരക്ഷണം ( സംഭരണം )

6.കൊത്തിപ്പിരിക്കൽ (വിതരണം )

7.മുതിർന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ (ഉപയോഗം)

അതായത് ഉത്പാദനതലം പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ നിന്നും അകന്നു നിൽക്കുന്ന ഏതോ സവിശേഷതലമല്ല എന്നാണ്. എന്നാൽ പ്രത്യുൽപാദന തലത്തിൻ്റെ ഗുണപരിവർത്തനമാണ് ഉത്പാദനതലത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നത്. ഈ ഉത്പാദന തലമാണ് മനുഷ്യൻ്റെ സവിശേഷ ഗുണം.

2.

ഈ ഭാഗത്ത് പറയാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, മനുഷ്യൻ ഉത്പാദനഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ അതിനനുസരിച്ച് പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിലും മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നു എന്ന കാര്യമാണ്.

മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിലെ പരിണാമം ഉത്പാദനവ്യക്തിത്വത്തെ നിർമ്മിക്കുകയും ആ ഉത്പാദനവ്യക്തിത്വം പ്രത്യുത്പാദനതലത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

മാറ്റങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ക്രോഡീകരിക്കാം:

1. സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ (വിലക്കുകൾ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ്, പ്രണയം) – ഉത്പാദകർ

 മൃഗങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, മനുഷ്യരിലെ സ്ത്രീ-പുരുഷന്മാർ ഇണചേരുന്നതിൽ ലൈംഗിക വിലക്കുകൾ (Sexual Taboos), സാമൂഹിക തിരഞ്ഞെടുപ്പ് (Social Selection), പ്രണയം (Love), വിവാഹം എന്നീ സങ്കീർണ്ണമായ നിയമങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നു. പ്രത്യുത്പാദനം എന്നത് കേവലം ജനിതകപരമായ നിർബന്ധമല്ല, മറിച്ച് സാമൂഹിക മൂലധനത്തെയും വൈകാരിക ബന്ധങ്ങളെയും ആശ്രയിച്ചുള്ള ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയയാണ്. ഈ ഉത്പാദകർ, നിയമങ്ങളെയും വികാരങ്ങളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കി അടുത്ത തലമുറയെ സൃഷ്ടിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നു.സാമൂഹ്യശാസ്ത്രപരമായി, വിവാഹം എന്ന സ്ഥാപനം ലൈംഗികബന്ധത്തെയും സന്താനോത്പാദനത്തെയും നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള മനുഷ്യസമൂഹത്തിന്റെ തനതായ ഉത്പാദന സംവിധാനമാണ്. ഉത്പാദനത്തിനായി കൂട്ടമായി താമസിക്കുന്നവർ അതിൻ്റെ ആവശ്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അകലോകബന്ധം (രക്തബന്ധ ലൈംഗികത ) അടയ്ക്കുകയും പുറംലോകബന്ധം(Exogamy)

രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

2. ശരീരം (വസ്ത്രം, ആഭരണങ്ങൾ) – ഉത്പാദന ഉപകരണം

ജൈവപരമായ പ്രത്യുത്പാദന ഉപകരണം എന്നതിലുപരി, മനുഷ്യശരീരം സംസ്കാരത്തിന്റെ ഒരു ഉപകരണമായി മാറുന്നു. രക്തബന്ധലൈംഗിക വിലക്കിനൊപ്പം ലൈംഗികാവയവം മറയ്ക്കപ്പെടേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടായി വരുന്നു.സാമൂഹി കോത്പാദന വികാസത്തോടൊപ്പം ലൈംഗികത, ലൈംഗികാവയവ മാത്രകേന്ദ്രിതമല്ലാതായി മാറുന്നു.വസ്ത്രങ്ങൾ (Clothing), ആഭരണങ്ങൾ (Ornaments), ശരീരത്തെ പരിപാലിക്കൽ എന്നിവ ലൈംഗിക ആകർഷണത്തെയും ഇണയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനെയും സ്വാധീനിക്കുന്നു.

3. ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം (രക്തബന്ധ ലൈംഗികവിലക്കുകൾ) – ഉത്പാദന പ്രക്രിയ

ലൈംഗിക പ്രവർത്തനത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട മനുഷ്യനിയമമാണ് രക്തബന്ധലൈംഗികവിലക്ക് (Incest Taboo). ഈ വിലക്ക്, ജൈവപരമായ പ്രത്യുത്പാദനപരമായ പ്രക്രിയയെ നിയന്ത്രിക്കുകയും, കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾക്ക് പുറത്തേക്ക് വ്യാപിപ്പിക്കാൻ (Exogamy) നിർബന്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കാനും പുതിയ കൂട്ടുകെട്ടുകൾ ഉണ്ടാക്കാനും സഹായിക്കുന്ന ഒരു ഉത്പാദന പ്രക്രിയയായി മാറുന്നു.ഫ്രോയിഡിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി രക്തബന്ധ ലൈംഗികവിലക്കിനെ പോസിറ്റീവായി കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിന് പിന്നിലെ ഉത്പാദനബന്ധങ്ങളെ ലെവിസ്ട്രാസ് സംബോധന ചെയ്യുന്നില്ല.”രക്തബന്ധ ലൈംഗിക വിലക്ക് എന്നത് പ്രകൃതിയുടെ പ്രതിഭാസമല്ല, അത് സംസ്കാരത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമാണ്. ഇത് മനുഷ്യരെ പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിക്കുകയും, ഒരു സമൂഹത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സാമൂഹിക നിയമമാണ്.” എന്നു ക്ലോഡ് ലെവി-സ്ട്രോസ് (Claude Lévi-Strauss) പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അതു മനുഷ്യൻ്റെ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളുമായും ഉത്പാദന തലങ്ങളുമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന കാര്യം വിശദീകരിക്കുന്നില്ല.

പുറംലോക ബന്ധം (Exogamy) നിർബന്ധമാക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരു ഗ്രൂപ്പിന് അവരുടെ ഉത്പാദന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും (Productive activities) വിഭവ സമാഹരണത്തിനും (Resource gathering) കൂടുതൽ വലിയ പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശനം നേടാൻ സാധിക്കുന്നു എന്നു ഫ്രഞ്ച് നരവംശശാസ്ത്രജ്ഞനായ മോറിസ് ഗോഡെലിയർ (Maurice Godelier) അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

4. കുഞ്ഞുങ്ങൾ (കുടുംബം) – ഉത്പന്നം

 മനുഷ്യരിലെ ‘ഉത്പന്നം’ എന്നത് കേവലം ഒരു കുഞ്ഞ് മാത്രമല്ല, കുഞ്ഞ് അംഗമാകുന്ന കുടുംബം (Family) എന്ന സാമൂഹിക സ്ഥാപനം കൂടിയാണ്. കുഞ്ഞിന്റെ ജനനം കുടുംബത്തിന് തുടർച്ച, സാമൂഹിക നില, സാമ്പത്തിക സഹായം എന്നിവ ഉറപ്പുവരുത്തുന്ന ഒരു ഉത്പാദനമാണ്. കുഞ്ഞ് ഈ ഉത്പാദനത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവും കുടുംബം അതിന്റെ ആദ്യത്തെ വിതരണ ശൃംഖലയുമാണ്.

5. സംരക്ഷണം (വീട്) – ഉത്പന്നസംഭരണം

 രക്ഷാകർതൃ പരിപാലനം എന്നത് വീട് (House/Home) എന്ന സ്ഥാപനത്തിലൂടെ നടത്തുന്ന ഉത്പന്ന സംഭരണമാണ്. വീട് എന്നത് കുഞ്ഞിന് ശാരീരികവും വൈകാരികവുമായ സുരക്ഷിതത്വം നൽകുന്ന ഒരു സുരക്ഷിത സംഭരണശാലയാണ്. ഇവിടെയാണ് സംസ്കാരം, ഭാഷ, മൂല്യങ്ങൾ എന്നിവ കുഞ്ഞിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. ഈ സംഭരണം കുഞ്ഞിന്റെ അതിജീവനത്തിനും സാമൂഹിക മൂല്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

6. കൊത്തിപ്പിരിക്കൽ (വ്യക്തിത്വ രൂപീകരണം, റോഡ്, സഞ്ചാര ഉപകരണങ്ങൾ, വിദ്യാഭ്യാസം) – ലോജിസ്റ്റിക്സ് സംവിധാനങ്ങൾ

 കുട്ടികൾ സ്വന്തം ജീവിതം തുടങ്ങുന്ന ഘട്ടം. സർഗ്ഗാത്മകവും വ്യതിരിക്തവുമായ ലക്ഷ്യത്തിനായി യാത്ര സംവിധാനങ്ങളും വിദ്യാഭ്യാസവും മറ്റും രൂപപ്പെടുന്നു.വ്യക്തിത്വ രൂപീകരണം (Personality Development) -സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാൻ വേണ്ട മാനസിക തയ്യാറെടുപ്പ് -റോഡുകൾ/സഞ്ചാര ഉപകരണങ്ങൾ (Roads/Transportation)പുതിയ ഇണകളെ കണ്ടെത്താനും പുതിയ തൊഴിലിടങ്ങളിൽ എത്താനും വേണ്ട ഭൗതിക സൗകര്യങ്ങൾ – ഇവയെല്ലാം രൂപപ്പെടുന്നു.

7. മുതിർന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ (സമൂഹത്തെ മാറ്റിത്തീർക്കാനും സ്വയം മാറാനും ഉതകുന്ന ഉത്പന്നങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവർ) – ഉപയോഗം

 വളർന്നു വലുതായ സന്താനങ്ങൾ  സമൂഹത്തിൽ സ്വന്തമായി ഉത്പാദകരായി മാറുന്നു. ഈ പുതിയ തലമുറ സാമൂഹിക മാറ്റത്തിന് (Social Change) കാരണമാകുന്ന പുതിയ ആശയങ്ങൾ, സാങ്കേതികവിദ്യകൾ, സാമൂഹിക നിയമങ്ങൾ എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് സമൂഹത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്നു. മാതാപിതാക്കൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന വാർദ്ധക്യ സംരക്ഷണം എന്നത് മുൻപ് ചെയ്ത നിക്ഷേപത്തിന്റെ ‘ഉപയോഗം’ ആണെങ്കിൽ, സമൂഹത്തിന് ലഭിക്കുന്നത് പുതിയ തലമുറയുടെ ഉത്പാദന ശേഷിയുടെ ഉപയോഗം ആണ്.

 ഓരോ പുതിയ തലമുറയും, മുൻ തലമുറയുടെ സ്ഥാപനങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും, സാമൂഹിക ഉത്പാദനത്തിന്റെ പുതിയ രൂപങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ അന്തർ-തലമുറ മാറ്റമാണ് (Inter-generational change) സാമൂഹിക പരിണാമത്തിന്റെ ചാലകശക്തി.

പ്രത്യുത്പാദനതലവും ഉത്പാദനതലവും പരസ്പരം കടന്നു കയറി രണ്ടിനെയും മാറ്റിമറിക്കുന്നു. പ്രത്യുത്പാദന തലം ഉത്പാദനതലത്തെ നിർണ്ണയിക്കുകയും  ആ ഉത്പാദനതലം പ്രത്യുത്പാദനതലത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.പരിണാമാത്മകമായി സ്പൈറൽ ഘടനയിൽ ഈ സഞ്ചാരം നടക്കുന്നു. അതു കൊണ്ട് സാമ്പത്തിക ബന്ധങ്ങൾ വൈകാരിക ബന്ധങ്ങളെയും മൂല്യങ്ങളെയും നിർണ്ണയിക്കുകയും മൂല്യവ്യവസ്ഥ സാമ്പത്തിക ബന്ധങ്ങളെ നിർണ്ണയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഉത്പാദനബന്ധങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നതോടെ പ്രത്യുത്പാദനമണ്ഡലത്തിലും മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നു എന്നു ഉത്പാദന-പ്രത്യുത്പാദന മണ്ഡലങ്ങൾ പരസ്പരം സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നുമാണ് ഈ ഭാഗത്ത് വിശദീകരിച്ചത്.

3.

ആശയ-വൈകാരികവ്യവസ്ഥ സാമ്പത്തികബന്ധങ്ങളെയും നേരെ മറിച്ചും സ്വാധീനിക്കുന്നത് ഇന്ത്യൻ സാഹചര്യങ്ങളെ മുൻനിർത്തി വിശദീകരിക്കുകയാണിവിടെ. ഇന്ത്യൻ തത്ത്വചിന്തയുടെ പരിണാമം പ്രാചീനഇന്ത്യൻ ഉത്പാദനബന്ധങ്ങളെ എങ്ങനെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു എന്ന കാര്യമാണ് ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്.   പ്രചീന സാംഖ്യസിദ്ധാന്തം പരിശോധിക്കാം. ആദ്യകാല സാംഖ്യചിന്ത ഭഗവദ് ഗീതയുടെ കാലത്തെത്തുമ്പോൾ മറ്റൊന്നായി പരിവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു. പ്രപഞ്ചോല്പത്തി (ഉത്പാദന തലം), മനുഷ്യോത്പത്തി ( പ്രത്യുത്പാദന തലം) ഈ രണ്ടിനെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ സിദ്ധാന്തമാണ് സാംഖ്യചിന്ത.

സാംഖ്യ ചിന്ത പ്രകൃതിയുടെ ഗുണങ്ങളെ (ത്രിഗുണങ്ങൾ: സത്വ-രജസ്-തമസ്) അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ചലനത്തെയും സൃഷ്ടിയെയും വിശദീകരിക്കുന്നത്. ഈ ചലനമാണ് പ്രപഞ്ച വികാസം, ഉത്പാദനം, പ്രത്യുത്പാദനം എന്നിവയ്ക്ക് പിന്നിലെ ശക്തി.

മേൽ വിശദീകരിച്ച ഉത്പാദനഘടകങ്ങൾ സാംഖ്യ ചിന്തയിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം:

1. ഉത്പാദകർ (Producers)

പ്രകൃതിയിലെയും സ്ത്രീ-പുരുഷന്മാരിലുമുള്ള പുനർനിർമ്മാണപരമായ ഇച്ഛ (Will to Reproduce), ഗുണപരിണാമാത്മകമായ അഥവാ പ്രണയബദ്ധമായ “സ്ത്രീ-പുരുഷ” ചേർച്ച

 ഉത്പാദനത്തിന് കാരണമാകുന്നത് പുരുഷന്റെ സാന്നിധ്യം ആണെങ്കിലും, യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉത്പാദനം നടത്താനുള്ള ഇച്ഛാശക്തി (Will) നിലനിൽക്കുന്നത് പ്രകൃതിയിലാണ്. പ്രകൃതിയിലെ ത്രിഗുണങ്ങളുടെ അസന്തുലിതാവസ്ഥയാണ് ഈ ഇച്ഛാശക്തി. മനുഷ്യന്റെ തലത്തിൽ, ഈ ഇച്ഛ പ്രണയം, ലൈംഗിക ആകർഷണം, പ്രത്യുത്പാദനപരമായ ചോദനകൾ എന്നിവയിലൂടെ പ്രകടമാകുന്നു. ഈ ‘ചേർച്ച’ ഒരു നിഷ്ക്രിയമായ സംയോഗമല്ല, മറിച്ച് സൃഷ്ടിക്കുവാനുള്ള സജീവമായ ഒരുക്കമാണ്.ഇത് പ്രകൃതിയുടെ സ്വയം വികസിക്കാനുള്ള (Evolve) ആന്തരികമായ ശേഷിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അത് രജോഗുണത്തിന്റെ (Rajoguna – ചലനശക്തി) അടിസ്ഥാനമാണ്.( ഇവിടെ സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ, പ്രണയവും ഇച്ഛയുമുള്ളവരാണ്.

2. ഉത്പാദന ഉപകരണം (Production Tool)

നശിക്കുകയും നിർമ്മിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രകൃതി; ഗുണപരിണാമിയായ പ്രകൃതി – പരിണാമം സംഭവിച്ച പ്രകൃതി ഘടകങ്ങൾ ഇവയാണ് ഉത്പാദനോപകരണം.

 പ്രകൃതി നിശ്ചലമായ ഒരു അസംസ്കൃത വസ്തുവല്ല, മറിച്ച് നിരന്തരം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും (ഗുണപരിണാമി) വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ ഒരു ഉപാധിയാണ്. ഉത്പാദന പ്രക്രിയയിൽ പ്രകൃതി സ്വയം നവീകരിക്കുകയും (Reconstruct), പുതിയ രൂപങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മനുഷ്യന്റെ തലത്തിൽ, പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കുന്ന ജനിതകഘടന, ശരീരം, പരിസ്ഥിതി എന്നിവയെല്ലാം ഈ ഗുണപരിണാമിയായ ഉത്പാദനോപകരണങ്ങളാണ്.( ഇവിടെ സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രണയത്തിൻ്റെ അടയാളങ്ങളാണ് സംസ്കാരിക ചിഹ്നങ്ങൾ )

3. ഉത്പാദന പ്രക്രിയ (Production Process)

രജോഗുണം സ്വയം മാറുകയും സത്വ-തമോഗുണങ്ങളെ മാറ്റിമറിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനമാണ് സൃഷ്ടികർമ്മം.ഇതാണ് സാംഖ്യ ചലന സിദ്ധാന്തത്തിലെ കാതൽ. രജോഗുണം (Rajoguna – Activity/Passion) സ്വയം ചലിക്കുകയും, സത്വഗുണത്തെയുംതമോഗുണത്തെയും പരിവർത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.ഈ ത്രിഗുണങ്ങളുടെ പരസ്പര പ്രവർത്തനമാണ് (Interaction) മഹത്ത് (ബുദ്ധി), അഹംകാരം തുടങ്ങിയ തത്വങ്ങളുടെ സൃഷ്ടിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. ഈ ചലനാത്മകമായ ഇടപെടലാണ് ഉത്പാദന പ്രക്രിയ.(പ്രണയചിഹ്നങ്ങളെ, സാംസ്കാരത്തെ, പ്രകൃതിയെ പുനർനിർമ്മിക്കുന്ന, ഡീകോഡ് ചെയ്യുന്ന അധ്വാനപ്രവർത്തനം)

4. ഉത്പന്നം (Product)

ഗുണ പരിണാമമുണ്ടായ അവസ്ഥ, പ്രകൃതിയിൽ മാറ്റം വരുന്നു.ഉത്പാദനപ്രക്രിയയുടെ ഫലം എന്നത് ഒരു പുതിയ ഉത്പന്നം മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയുടെ സ്വഭാവത്തിൽ വന്ന മാറ്റമാണ്. മഹത്ത്, അഹംകാരം, ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ, തന്മാത്രകൾ, പഞ്ചഭൂതങ്ങൾ തുടങ്ങിയ  തത്വങ്ങളുടെ വികാസം ഈ പരിണാമം സംഭവിച്ച അവസ്ഥയാണ്. ഇത് പ്രകൃതിയുടെ പൂർണ്ണമല്ലാത്ത വികാസ രൂപമാണ് (Imperfect Manifestation).

5. സംഭരണം (Storage)

നിശ്ചലതയല്ല പ്രപഞ്ചം, ഗുണപരിണാമത്തിലൂടെ സംഭവിക്കുന്ന സന്തുലിതാവസ്ഥയാണ്.

സാംഖ്യദർശനത്തിൽ, നിലവിലുള്ള അവസ്ഥ (Status Quo) എന്നത് ഉത്പാദനം നിർത്തലാക്കിയ നിശ്ചലാവസ്ഥയല്ല. മറിച്ച്, ത്രിഗുണങ്ങളുടെ ചലനം തുടരുമ്പോഴും, താൽക്കാലികമായി ഒരു സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ (Dynamic Equilibrium) നിലനിൽക്കുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. പ്രകൃതി അതിന്റെ ഉത്പന്നങ്ങളെ ഈ ചലനാത്മക സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ സംഭരിക്കുന്നു. ഇത് അടുത്ത ഉത്പാദന ചക്രത്തിനായി ഊർജ്ജത്തെയും വിവരങ്ങളെയും നിലനിർത്തുന്നു.അതു കാലത്തിലും ചരിത്രത്തിലുമുള്ള സ്ഥിതിയാണ്.

6. വിതരണം (Distribution)

പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ഘടകങ്ങൾക്കും ഉണ്ടാകുന്ന തുല്യമായ മാറ്റം.ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട പഞ്ചഭൂതങ്ങളും മറ്റ് ഘടകങ്ങളും പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലേക്കും തുല്യമായി വ്യാപിക്കുന്നു. ഈ തത്വങ്ങൾ പരസ്പരം സംയോജിച്ച് വിവിധതരം രൂപങ്ങളെയും ജീവജാലങ്ങളെയും നിർമ്മിക്കുന്നു. രജോഗുണത്തിന്റെ ചലനം കാരണം, ഉത്പാദനം പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഏകീകൃതമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഈ വിതരണം, ലോകത്തിലെ എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും നിലനിൽപ്പിനും അവയുടെ അനുഭവങ്ങൾക്കും (ഭോഗത്തിനും) കാരണമാകുന്നു.

7. ഉപയോഗം (Consumption)

നിശ്ചലമാകാൻ അനുവദിക്കാതെയുള്ള വീണ്ടും ചലനബദ്ധമാകാൻ തയ്യാറാകുന്ന അവസ്ഥ.

പ്രപഞ്ചം എന്നത് ചലനാത്മകമായ നിലനിൽപ്പാണ്. അത് ചരിത്രത്തിൻ്റെ അധീശപക്ഷസ്ഥിതിയെ ചലിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പ്രകൃതി ഉത്പാദനം നടത്തുകയും, പുരുഷൻ (ചരിത്രം) ആ ഉത്പന്നങ്ങളെ അനുഭവിക്കുകയും (Bhoga) ചെയ്യുന്നു.

     എന്നാൽ വർണ്ണവ്യവസ്ഥ, രൂപപ്പെടുന്ന ഇന്ത്യൻ ചരിത്ര ഘട്ടത്തിൽ സാംഖ്യം മറ്റൊന്നായി നിർവ്വചിക്കപ്പെടുന്നു.ഗുണപരിണാമം ഗുണശ്രേണിയായി നിർവ്വചിക്കപ്പെടുന്നു. രജോഗുണം സ്വയം മാറുകയും സത്വതമോഗുണങ്ങളെ പരിവർത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്ന നിലപാടിൽ പരിണാമം ഇല്ലാതാകുന്നു. സത്വഗുണം ( ബ്രാഹ്മണൻ ), പ്രധാനമായി വരുന്ന,രജോഗുണം (ക്ഷത്രിയ -വൈശ്യർ ) തമോഗുണം ( ശൂദ്രർ ) തുടങ്ങിയവ തുടർന്നു വരുന്ന ഗുണശ്രേണി ഉണ്ടായി വരുന്നു.ഇത് ഉത്പാദന പ്രത്യുത്പാദന ബന്ധങ്ങളിൽ പ്രകടമാകുന്നു.

സാംഖ്യ ചിന്തയിലെ ഗുണ പരിണാമം ഗുണശ്രേണിയായി മാറുന്നു. രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനം സത്വ തമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കൽ എന്ന സാംഖ്യ നിലപാട് ഇല്ലാതാകുന്നു. ഭഗവദ്ഗീതയിലും മറ്റും കാണുംപ്രകാരം സത്വഗുണ ( ബ്രാഹ്മണന്) ത്തിന് പ്രാമുഖ്യം ഉണ്ടായി വരികയും പരിവർത്തനം ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യുന്നു.”ഇടനിലക്കാരൻ” എന്ന പുതിയ സംപ്രത്യയം ചരിത്രത്തിൽ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. മാറ്റത്തിനും പരിണാമത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള ഇച്ഛയും കർതൃത്വവും ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ മീഡിയേറ്റർ എന്ന അസ്തിത്വത്തിലേക്ക് മനുഷ്യകർതൃത്വം എത്തിച്ചേരുന്നു.മാറ്റത്തിനായി നിലകൊള്ളാനുള്ള ഇച്ഛാശക്തിയും അതുപോലെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാനും പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്താനുമുള്ള കർതൃത്വബോധവും (agency) മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ, വ്യക്തിപരമായ ഇടപെടലുകൾക്ക് പകരം ‘മീഡിയേറ്റർ’ (Mediator) എന്ന കേവലമായ ഒരസ്തിത്വമായി മനുഷ്യൻ മാറുന്നു. സ്വന്തം വിധിയെ നിർണ്ണയിക്കാനുള്ള ശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ട്, അയാൾ ബാഹ്യശക്തികൾക്കോ, വ്യവസ്ഥിതികൾക്കോ, അല്ലെങ്കിൽ സാങ്കേതികവിദ്യകൾക്കോ ഇടനിലയായി (medium) പ്രവർത്തിക്കാൻ നിർബന്ധിതനാവുന്നു. ഈ അവസ്ഥയിൽ, വ്യക്തിക്ക് സ്വന്തമായ നിലപാടുകളോ, പുതിയ ആശയങ്ങളോ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയാതെ വരികയും, പകരം നിലവിലുള്ള വിവരങ്ങളെയോ നിർദ്ദേശങ്ങളെയോ കേവലം കൈമാറ്റം ചെയ്യുകയോ, പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഒരു നിഷ്ക്രിയ ഉപകരണമായി മനുഷ്യ കർതൃത്വം (human agency) ചുരുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. ഫലത്തിൽ, തൻ്റെ ജീവിതത്തിൻ്റെ നിയന്ത്രണം മറ്റെന്തോ ശക്തിക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നതോടെ, അയാൾ മാറ്റത്തിനോ പരിണാമത്തിനോ ഉതകുന്ന ഒരു ശക്തിയല്ലാതായിത്തീരുകയും, വെറുമൊരു മീഡിയേറ്ററായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു

സാംഖ്യചിന്ത (ഭഗവദ് ഗീതയിൽ)

( ഉത്പാദന – പ്രത്യുത്പാദനപ്രക്രിയ):

[ഇത് വർണ്ണവ്യവസ്ഥ രൂപപ്പെട്ട ഇന്ത്യൻ ചരിത്രസന്ദർഭത്തിനും നവോത്ഥാനപൂർവ്വകേരള ചരിത്രത്തിനും -തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിനും – ബാധകമാണ്]

    ഭഗവദ് ഗീതയിലെ സാംഖ്യ വീക്ഷണം പ്രകൃതിയെ (ജഡം, ഭൗതിക ലോകം) പുരുഷനിൽ (ചേതന, ആത്മാവ്) നിന്ന് വേർതിരിക്കുന്നു. പ്രകൃതി ത്രിഗുണങ്ങളാൽ നിർമ്മിതമാണ്: സത്വം (നന്മ, പ്രകാശം, ശാന്തത), രജസ്സ് (പ്രവർത്തനം, ചലനം, അഭിനിവേശം), തമസ്സ് (അലസത, ഇരുട്ട്, നിശ്ചലത). ഗീതയിൽ, മോക്ഷപ്രാപ്തിക്ക് വേണ്ടി കർമ്മഫലത്തിൽ ആസക്തിയില്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കാൻ (നിഷ്കാമ കർമ്മം) ഉപദേശിക്കുന്നു, കൂടാതെ ത്രിഗുണങ്ങളെ അതിലംഘിക്കാനും ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.

(0) ഇടനിലക്കാരൻ(The Mediator)

    ഉത്പാദന തലത്തില്‍ -ജന്മി, രാജാവ്, നാടുവാഴി തുടങ്ങിയ ഇടനിലക്കാര്‍ ഭൗതികമായ ഉത്പാദനപ്രക്രിയയില്‍ നേരിട്ട് പങ്കെടുക്കാതെ, ഉത്പാദനോപകരണങ്ങളായ ഭൂമിയുടെയും പ്രകൃതിയുടെയും ഉടമസ്ഥാവകാശം കൈവശം വെച്ചിരിക്കുന്നു.

പ്രത്യുത്പാദന പ്രക്രിയാതലത്തിൽ – മനുഷ്യനും ദൈവത്തിനും ഇടയിലെ ഇടനിലക്കാരനായി,സ്ത്രീ പുരുഷ ബന്ധത്തിൻ്റെ ഇടനിലക്കാരനായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന പുരോഹിതൻ.

നിശ്ചലമായ സത്വഗുണത്തെ (Static Sattva) മഹത്വവത്കരിക്കുന്നു. സത്വഗുണം ഇവിടെ ആത്മീയമായ മേന്മയായും നിഷ്ക്രിയമായ അധികാരിത്വമായും വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു. ‘ഞാൻ ചെയ്യുന്നില്ല’ എന്ന ഭാവം ഇവർക്ക് ഉത്പാദന ഫലത്തിലുള്ള അവകാശം സ്ഥാപിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

(1) ഉത്പാദകർ (The Producers)

 ഉത്പാദകർ അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരും (Alienated), ഫലത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന നിഷ്കാമ കർമ്മം (Action without attachment to results) ചെയ്യുന്നവരുമാണ്.

ഇവർ രജോഗുണവും തമോഗുണവും കലർന്ന ചലനാത്മകമായ ശക്തികളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇവരുടെ കർമ്മങ്ങൾ (ഉത്പാദനം/മിഥ്യാ പ്രവർത്തനം) സത്വഗുണത്തെ സേവിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ളതാണ്. ഗീതയിലെ നിഷ്കാമ കർമ്മ ഉപദേശം ഉത്പാദകരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അവരുടെ കർതൃത്വം (Agency) ഇല്ലാതാക്കാനും ഫലത്തിൽ അവകാശമില്ലാത്തവരാക്കാനും ഉള്ള പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ ഉപകരണമായി മാറുന്നു.

സ്ത്രീകൾ പുരുഷൻ്റെ മോക്ഷപ്രാപ്തിക്ക് വേണ്ടി ‘മിഥ്യ’യായ ഭൗതികലോകത്തെ കർമ്മങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്നവരായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. അവരുടെ പ്രവർത്തനം പരിവർത്തനരഹിതമായ ചലനമാണ് (Non-transformative Motion); അതായത്, വ്യവസ്ഥയെ ചോദ്യം ചെയ്യാത്ത കർമ്മം.

(2) ഉത്പാദനോപകരണം (Means of Production)

സാംഖ്യത്തിൽ പ്രകൃതി (matter) പുരുഷനിൽ നിന്ന് വേറിട്ടതും, ത്രിഗുണങ്ങളാൽ നിർമ്മിതവുമായ മിഥ്യയായി  (ചലനാത്മകമായെങ്കിലും അന്തിമമായി സ്ഥിരം) കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ഉത്പാദന തലത്തിൽ: പ്രകൃതിയും ഭൂമിയും ഉത്പാദകരിൽ നിന്ന് അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു. ഭൂമിയെ കേവലം പൂജിക്കാനുള്ള വസ്തു എന്ന നിലയിലേക്കോ, ഇടനിലക്കാർക്ക് അമിത ഉപഭോഗത്തിനുള്ള ഉപകരണമായോ മാത്രം കാണുന്നു. ഉത്പാദകന് പ്രകൃതിയുമായുള്ള വൈരുധ്യാത്മകബന്ധം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.

പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ: സ്ത്രീയുടെ ശരീരവും, വസ്ത്രം തുടങ്ങിയവയും വസ്തുവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു (Objectified). അവ പ്രകൃതി എന്ന നിലയിൽ പുരുഷൻ്റെ (പുരുഷൻ മോക്ഷത്തിൻ്റെ പ്രതീകം) നിയന്ത്രണത്തിനും ഉപഭോഗത്തിനും വിധേയമായ, ഉടമസ്ഥാവകാശമുള്ള ഉത്പാദനോപകരണമായി മാറുന്നു.

(3) ഉത്പാദന പ്രക്രിയ (The Production Process)

 ഉത്പാദനം പുതിയതിൻ്റെ സൃഷ്ടിയായി മാറാതെ, ഉടമയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള മിഥ്യാ ചലനമായി (False/Apparent Motion) ചുരുങ്ങുന്നു.

ഉത്പാദകർ നടത്തുന്ന രജസ്സ്-തമസ്സ് ചലനങ്ങൾ, സത്വഗുണത്തെ (ഇടനിലക്കാരുടെ അധികാരം) അട്ടിമറിക്കാൻ ശേഷിയില്ലാത്തവയായി നിലനിർത്തപ്പെടുന്നു. ഇവിടെ വർണ്ണാശ്രമ ധർമ്മങ്ങളാണ് (സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതി) പ്രധാനം; വ്യക്തിയുടെ സ്വതന്ത്രമായ കർമ്മങ്ങൾക്ക് (വ്യക്തി കർമ്മം) സ്ഥാനമില്ല. കർമ്മം എന്നത് വ്യവസ്ഥയുടെ നിലനിൽപ്പിനായിട്ടുള്ള നിശ്ചലമായ നിയമമാണ്.

പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ: സ്ത്രീ-പുരുഷ ബന്ധങ്ങളിലെ പ്രണയം (സ്വയംഭരണാധികാരമുള്ള ബന്ധം) പൗരോഹിത്യത്താൽ (മതപരമായ അധികാരം) ആദേശം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. പുരോഹിതൻ പറയുന്ന ഇണയെ സ്വീകരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. അകലോക ബന്ധം പുനസ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നു.ബന്ധങ്ങൾ, വികാരങ്ങൾ, കുഞ്ഞുങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഇടനിലക്കാർക്ക് ധനസമ്പാദന ഉപാധിയോ അധികാരം ഉറപ്പിക്കാനുള്ള അടയാളങ്ങളോ ആയി മാറുന്നു.

(4)ഉത്പന്നം (The Product)

ഉത്പാദകൻ്റെ ഫലത്തിലുള്ള ഇച്ഛ (will over the result) നഷ്ടപ്പെടുന്നു. കർമ്മഫലത്തിൽ ആസക്തി വേണ്ട എന്ന തത്വം ഇവിടെ ഉത്പാദകനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, താൻ ഉത്പാദിപ്പിച്ച വസ്തുവിൽ അവകാശമില്ലാത്ത അവസ്ഥയായി മാറുന്നു. ഉത്പന്നം ഉത്പാദകൻ്റെ ആവശ്യങ്ങളിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു.(കൃഷി ചെയ്തുണ്ടാക്കുന്ന വാഴക്കുല ഉണ്ടാക്കുന്നവന്നുള്ളതല്ല, അവൻ്റെ ആവശ്യത്തിൻ്റെ പരിഹാരമല്ല)

പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ –

ഉത്പാദനോപകരണങ്ങളുടെ (ഭൂമി/ശരീരം) ഉടമസ്ഥത ഇടനിലക്കാർക്ക് (ജന്മി/പുരോഹിതൻ) ആയതിനാൽ, ഉത്പാദനഫലത്തിൻ്റെ (വിളവ്/കുഞ്ഞ്) ഉടമാവകാശവും അവർക്ക് വന്നുചേരുന്നു

പ്രണയത്തിനു മേൽ, കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കു മേൽ പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായി അവകാശമില്ല. വിവാഹിതനായ കുടിയാൻ്റെ പെണ്ണിനു മേലുള്ള അവകാശം ജന്മിക്കാകുന്നു.( വർണ്ണ വ്യവസ്ഥാകാലത്തെ ഇതിഹാസ കഥകളിലെ രാജാക്കന്മാർ ഷണ്ഡമാരാകുന്നതിന് അല്ലെങ്കിൽ കുട്ടികളില്ലാത്തവരാകുന്നതിന് കാരണം പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായി കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഉടമാവകാശം പുരോഹിതനാണ് എന്നതാണ്. കാരണം ഉത്പന്നങ്ങളുടെയും ഉത്പാദന ഉപകരണങ്ങളുടെയും ഉടമാവകാശം ഇടനിലക്കാരനായ പുരോഹിതനാണ് എന്നതാണ്.)

(5) സംഭരണം

വീട്, വിദ്യാഭ്യാസം,സ്ത്രീപുരുഷന്മാരും കുഞ്ഞുങ്ങളും എന്ന യൂണിറ്റിൻ്റെ രൂപീകരണം ഇവയിലെല്ലാം മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നു. ഉത്പന്നങ്ങൾ ഉത്പാദകൻ്റെ കൈവശമില്ലാത്തതിനാൽ ഉത്പാദകന് ചെറിയ കുടിലുകളും ഇടനിലക്കാർക്ക് കൊട്ടാരം, നാലുകെട്ട്, എട്ടുകെട്ട് തുടങ്ങിയവയും ഉണ്ടാകുന്നു. അതിൽത്തന്നെ സ്ത്രീകൾക്കും പുരുഷന്മാർക്കും വിഭജിത ഇടങ്ങൾ കല്പിക്കുന്ന വാസ്തുവിദ്യ രൂപപ്പെടുന്നു. സ്ത്രീകൾക്ക് മാത്രമുള്ള അടുക്കള, അന്തപ്പുരം തുടങ്ങിയവ രൂപപ്പെടുന്നു.വീടുകളെക്കാൾ വലിയ അമ്പലങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നു. ഉത്പാദകനിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട സമ്പത്ത് കുന്നുകൂടുന്ന അറകൾ പോലെ പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട് കുന്നുകൂടിയ അനുഭവങ്ങളുടെ സംഭരണ സ്ഥലങ്ങളായിരുന്നു അമ്പലങ്ങൾ.ഉത്പാദകനിൽ നിന്ന് അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട് കുന്നുകൂടിയ അനുഭവങ്ങളുടെ സംഭരണ സ്ഥലങ്ങളായി അമ്പലങ്ങൾ മാറുന്നു. ഭക്തി, അറിവ്, മോക്ഷം തുടങ്ങിയ സത്വഗുണപരമായ അനുഭവങ്ങൾ ഇടനിലക്കാരുടെ കുത്തകയായി അമ്പലങ്ങളിൽ ശേഖരിക്കപ്പെടുന്നു.

ഗുണങ്ങളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനം ഇല്ലാത്തതിനാൽ നിശ്ചലമായി കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന അവസ്ഥയായി സംഭരണം മാറി.

(6) വിതരണം (Distribution)

 സമ്പത്തിൻ്റെയും അനുഭവങ്ങളുടെയും അസമമായ വിതരണം (Unequal Distribution).

ഇടനിലക്കാർ സത്വഗുണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, അവർക്ക് മാത്രം പ്രത്യേകാവകാശങ്ങൾ (വഴികൾ, വിദ്യാഭ്യാസം, വിഭവങ്ങൾ) ലഭിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ രജസ്-തമസ് ഗുണങ്ങൾ അവർക്ക് ഈ വിഭവങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെടാനുള്ള കാരണമായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ഈ വർണ്ണശ്രേണി (Guna Hierarchy) അസമത്വത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്നു.

(7) ഉപയോഗം (Consumption)

  ഉത്പാദന തലത്തിൽ: തുല്യമായ വിതരണമില്ലാത്തതിനാൽ, ഉപഭോഗം എന്നത് ഒരു വിഭാഗത്തിൻ്റെ (ഇടനിലക്കാർ) അത്യാഗ്രഹത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നതായും (Excessive consumption), മറ്റൊരു വിഭാഗത്തിൻ്റെ (ഉത്പാദകർ) അവശ്യ ആവശ്യങ്ങളെ പോലും അഭിസംബോധന ചെയ്യാത്തതായും മാറുന്നു.

നിശ്ചലമായ അനുഭവങ്ങൾ (അറിവ്, ആത്മീയത) ഒരു കൂട്ടർക്ക് ലഭിക്കുമ്പോൾ, ഈ അനുഭവങ്ങളുടെ ഉത്പാദകർക്ക് (അതായത്, അവശ്യമായ ഭൗതിക പ്രയത്നം ചെയ്യുന്നവർക്ക്) അനുഭവദാരിദ്ര്യം ലഭിക്കുന്നു.ഉദാഹരണത്തിന്, ക്ഷേത്രത്തിലെ ദൈവാനുഭവം (സത്വഗുണപരമായ അനുഭവം) ഉത്പാദകരിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട് പുരോഹിതൻ്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ വരുമ്പോൾ, ഉത്പാദകർ കേവലം ആരാധകരായി മാത്രം മാറുന്നു.

സാംഖ്യചിന്ത ഗുണപരിണാമ സങ്കല്പം (ഗുണങ്ങൾ നിരന്തരം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന കാഴ്ചപ്പാട്) ഉപേക്ഷിച്ച് ഗുണശ്രേണീ സങ്കല്പത്തിലേക്ക് (സത്വമാണ് ശ്രേഷ്ഠം, രജസ്സും തമസ്സും അപകർഷമാണ് എന്ന നിലപാട്) പോകുമ്പോളാണ് ഈ സാമൂഹിക ഘടന ശക്തമാകുന്നത്.

 സത്വഗുണം മാത്രമാണ് മോക്ഷത്തിന് അർഹമായത് എന്നും, രജോഗുണവും തമോഗുണവും ഉള്ളവർ സത്വഗുണത്തെ സേവിക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണെന്നുമുള്ള ആശയം വർണ്ണവ്യവസ്ഥക്ക് ആത്മീയവും പ്രത്യയശാസ്ത്രപരവുമായ അടിത്തറ നൽകി.

ഈ ആശയപരമായ ആധിപത്യം, തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തെ (മതപരമായ അധികാരം ഉപയോഗിച്ച് ഭൂമിയിലുള്ള അധികാരം സ്ഥാപിക്കുന്നത്) സാധ്യമാക്കി. ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം പോലുള്ള പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ഈ ശ്രേണീപരമായ ആശയങ്ങളെ കൂടുതൽ ജനകീയവൽക്കരിച്ച്, മേൽക്കോയ്മയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതിനു പകരം അതിൽ ശാന്തമായി നിലനിൽക്കാൻ (നിശ്ചലമായ സത്വഗുണത്തെ സേവിക്കാൻ) ജനങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിച്ചു.

    കേരളത്തിൽ നവോത്ഥാന സമരങ്ങളാണ് സാംഖ്യ തത്ത്വചിന്തയുടെ പ്രാചീന അസ്തിത്വം തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിച്ചത്.എന്നാൽ കേരളത്തിലെ ആധുനികതാവാദകാലവും ഉത്തരാധുനികതാവാദകാലവും സാംഖ്യത്തിൻ്റെ ഉത്പാദന-പ്രത്യുത്പാദന നിലപാടുകളുടെ ഭഗവദ്ഗീതാ സന്ദർഭങ്ങളുടെ, വർണ്ണവ്യവസ്ഥാ കാലത്തിൻ്റെ പുനരുദ്ധാരണമായിരുന്നു.മുതലളിത്ത നവലിബറൽ രാഷ്ട്രീയ തത്ത്വചിന്തകളുടെയും ആഗോളീകരണത്തിൻ്റെയും സ്വാധീനസന്ദർഭങ്ങളായിരുന്നു അത്.ഇന്ത്യയിൽ വർണ്ണവ്യവസ്ഥയുടെ മൂല്യങ്ങളെ പുന:രുദ്ധരിച്ചു കൊണ്ടാണ് മുതലാളിത്തനയങ്ങളും മൂല്യവ്യവസ്ഥയും സ്ഥാപിച്ചെടുത്തത്.അതിങ്ങനെയാണ് രൂപപ്പെടുന്നത്.

സാംഖ്യ ചിന്ത (മുതലാളിത്ത സന്ദർഭത്തിൽ)

(0)ഇടനിലക്കാരൻ

മുതലാളിത്തത്തിൽ, മുതലാളിയും കോർപ്പറേറ്റ് ഉടമകളുമാണ് ഇടനിലക്കാർ.

ഉത്പാദന തലത്തിൽ: ഇവർ മൂലധനം (Capital) എന്ന ഉത്പാദനോപകരണം കൈവശം വെച്ച്, തൊഴിലാളിയുടെ അധ്വാനശേഷി (Labour Power) വിലയ്ക്ക് വാങ്ങുന്നു. കാൾ മാർക്‌സ് വിശദീകരിക്കുന്നതുപോലെ, തൊഴിലാളിക്ക് കൂലി നൽകിയ ശേഷം, അവരുടെ അധ്വാനത്തിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന മിച്ചമൂല്യം (Surplus Value) കൈക്കലാക്കുന്നതിലൂടെയാണ് മുതലാളി ചൂഷണം നടത്തുന്നത്. അതായത്, മുതലാളി ഉത്പാദനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നില്ല പക്ഷേ തൻ്റെ മൂലധനത്തിൻ്റെ (സത്വഗുണപരമായ) അധികാരം ഉപയോഗിച്ച് ലാഭം നേടുന്നു. ഭൂമിയും പണവും ഉത്പന്നങ്ങളും ഡേറ്റകളും തന്നെ വില്പനക്ക് വയ്ക്കുകയും അതിൻ്റെ ഇടനിലക്കാരായി നിൽക്കുന്നവർ ഒന്നും ഉത്പാദിപ്പിക്കാതെ പണക്കാരാവുകയും ചെയ്യുന്നു (ഉദ:- ആമസോൺ ഓൺലൈൻ ഇടനില വ്യാപാരി )

(1) ഉത്പാദകർ (The Producers)

മുതലാളിത്തത്തിൽ കൂലിവേലക്കാരാണ് (Wage Labourers) ഉത്പാദകർ.

ഇവർ തങ്ങളുടെ അധ്വാനത്തെ ചരക്കായി (Commodity) വിൽക്കുന്നു. മുതലാളി, തൊഴിലാളിക്ക് കൂലി നൽകുന്നത് അയാളുടെ അധ്വാനശേഷി (Labour Power) വാങ്ങുന്നതിന് പകരമാണ്. എന്നാൽ, തൊഴിലാളി സൃഷ്ടിക്കുന്ന മിച്ചമൂല്യം (Surplus Value) മുതലാളി കൈക്കലാക്കുന്നു.

തൻ്റെ അധ്വാനത്തിലൂടെ ഉത്പാദിപ്പിച്ച ഉത്പന്നത്തിൽ, ഉത്പാദന പ്രക്രിയയിൽ, തൻ്റെ സഹപ്രവർത്തകരിൽ, സ്വന്തം വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്ന് പോലും തൊഴിലാളി അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു. മാർക്‌സ് ‘Economic and Philosophic Manuscripts of 1844’ എന്ന കൃതിയിൽ ഈ അവസ്ഥയെ, തൊഴിലാളിക്ക് തൻ്റെ കർമ്മഫലത്തിൽ ഇച്ഛ നഷ്ടപ്പെടുന്ന നിഷ്കാമ കർമ്മത്തിന് സമാനമായ അവസ്ഥയായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ നവോത്ഥാനം സൃഷ്ടിച്ച തൊഴിൽ അവകാശങ്ങളെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട അടിമത്തൊഴിലാളികൾ രൂപപ്പെടുന്നു, വീണ്ടും പഴയ കുടിയാൻ വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് മുതലാളിത്തം തൊഴിലാളികളെ നിർവ്വചിക്കുന്നു. അസംഘടിതരും സ്വയം അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുമായി മാറുന്നു.

    മാർക്‌സിയൻ ഫെമിനിസ്റ്റായ Mariarosa Dalla Costa തൻ്റെ ‘The Power of Women and the Subversion of the Community’ എന്ന പുസ്തകത്തിൽ, വീടിനുള്ളിലെ സ്ത്രീകളുടെ ശമ്പളമില്ലാത്ത ഗാർഹിക അധ്വാനത്തെ (Unpaid Domestic Labour) ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഈ അധ്വാനം മുതലാളിത്തത്തിന് ആവശ്യമായ അധ്വാനശക്തിയെ (Labour Power) പുനഃസൃഷ്ടിക്കുന്ന(പ്രത്യുത്പാദിപ്പിക്കുന്ന)തിനാൽ, ഈ സ്ത്രീകളും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉത്പാദകരും ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്നവരുമാണ്. അവർ പുറത്തുള്ള തൊഴിലാളികൾക്ക് വേണ്ടി സൗജന്യമായി നിഷ്കാമകർമ്മം ചെയ്യുന്നു.

ഫ്യൂഡൽ പുരോഹിതന് പകരം, മുതലാളിത്തത്തിൽ വ്യക്തിപരമായ ബന്ധങ്ങളെയും മൂല്യങ്ങളെയും നിയന്ത്രിക്കുന്നത് മീഡിയയാണ്.

മാധ്യമസാംസ്കാരിക ഇടനിലക്കാർ നിശ്ചലമായ സത്വഗുണത്തെ (ഉപരിപ്ലവആധുനികത, വിജയം, സൗന്ദര്യത്തിന്റെ മാനദണ്ഡങ്ങൾ) മഹത്വവത്കരിക്കുന്നു. വിപണി മൂല്യം (Market Value) ഇല്ലാത്ത ബന്ധങ്ങളെയോ ജീവിതരീതികളെയോ ഇവർ തമോഗുണപരമായി (അപരിഷ്കൃതം) ചിത്രീകരിച്ച് ഒഴിവാക്കുന്നു.

എന്നാൽ,തമോഗുണത്തെത്തന്നെ, അബോധത്തെയും, രതിവ്യതിയാനങ്ങളെയും തന്നെ ലാഭവിപണിയാക്കി മാറ്റുക എന്നതും കാണാം. ലൈംഗികതയെ ദൃശ്യവ്യവസായമാക്കി മൂലധനം ഉണ്ടാക്കുന്നു. നിശ്ചലതയെ (സത്വഗുണം ) മാത്രമല്ല പരിണാമ രഹിതമായ അസ്ഥിരത ( തമോഗുണം)യെയാണ് മുതലാളിത്തം കൂടുതൽ ആശ്രയിക്കുന്നത്. കർതൃത്വത്തിൻ്റെ ശിഥിലീകരണത്തെ മഹത്വവത്കരിക്കുന്ന ബാർത്തിൻ്റെയും ഫൂക്കോയുടെയും ദറിദയുടെയും സിദ്ധാന്തങ്ങൾ, ഒരു നിശ്ചിത പ്രോജക്ടിനുള്ളിൽ (ഘടനാവാദത്തിലെ ഘടനയ്ക്കുള്ളിൽ എന്നപോലെ ) മാത്രം അർത്ഥം ഉണ്ടാകുന്ന, തൊഴിലാളികൾ ( “bigjob“ – ൽ ഏർപ്പെടുന്നവർ) എന്ന സങ്കല്പം – ഇവ ലാഭലക്ഷ്യത്തോടെ മുതലാളിത്തം ഉയർത്തിക്കൊണ്ടു വരുന്നു. ഒരു നിശ്ചിത പ്രോജക്ട് നടപ്പിലാക്കാൻ ഒരുമിച്ചുകൂടുന്ന, തൊഴിൽ സ്ഥിരതയോ ആനുകൂല്യങ്ങളോ സംരക്ഷണമോ ഇല്ലാതെ യൗവ്വനത്തിൻ്റെ ക്ഷണിക വില്പനക്കാരായി ഉത്പാദകർ മാറുന്നു. ലൈംഗിക തൊഴിലാളി എന്ന സങ്കല്പത്തെ മഹത്വവത്കരിച്ചതിൻ്റെ തുടർച്ചയാണിത്. ശരീരം നിശ്ചലമായ ഉത്പാദനോപകരണമായി മാറുകയും ,പരിവർത്തനരഹിത ഉപകരമായി തൊഴിലാളി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.

(2) ഉത്പാദനോപകരണം (The Means of Production)

ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ ഭൂമിയെ അന്യവൽക്കരിക്കുന്നത് പോലെ, മുതലാളിത്തത്തിൽ ഉത്പാദനോപകരണങ്ങളും തൊഴിലാളികളിൽ നിന്ന് അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നു.

സാങ്കേതികവിദ്യയും ഡാറ്റയും (Big Data) ആണ് പ്രധാന ഉത്പാദനോപകരണങ്ങൾ. ഇവ തൊഴിലാളികളിൽ നിന്ന് മാത്രമല്ല, പരമ്പരാഗത ഉത്പാദകരിൽ നിന്നും അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നു. പ്രകൃതിയെ കേവലം അമിത ഉപഭോഗത്തിനുള്ള വസ്തുവായും (Commodity for excessive consumption) ലാഭത്തിനു വേണ്ടി സംസ്കരിക്കാനുള്ള അസംസ്കൃത വസ്തുവായും (Raw material) മാത്രം കാണുന്നു.

പ്രകൃതി മിഥ്യയാണ് എന്ന ഗീതയിലെ സാംഖ്യ നിലപാട്, ഉത്പാദനത്തിനായി പ്രകൃതിയെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന മുതലാളിത്തത്തെ സൈദ്ധാന്തികമായി ന്യായീകരിക്കുന്നു. പ്രകൃതിയെ ‘വസ്തുവത്കരിക്കുമ്പോൾ’, അതിന്റെ സംരക്ഷണം രജോഗുണത്തിന്റെയോ തമോഗുണത്തിന്റെയോ ‘ചലനപരമായ’ ആശങ്ക മാത്രമായി മാറുന്നു, നിശ്ചലമായ സത്വഗുണം (മൂലധനം) അതിൽ നിന്ന് ലാഭം കൊയ്യുന്നു.

ഫ്യൂഡലിസത്തിലെ ‘മിഥ്യാ’പ്രവർത്തനത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക് പകരം, വിപണിക്ക് വേണ്ടി ‘ആവശ്യമായ’ വൈകാരികവും സൗന്ദര്യപരവുമായ അധ്വാനം ചെയ്യുന്ന വ്യക്തികൾ വരുന്നു.ലൈഫ്‌സ്‌റ്റൈൽ, സൗന്ദര്യം, ഫിറ്റ്‌നസ്സ്, വൈകാരിക ഭാരം ചുമക്കൽ (Emotional Labour) തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിൽ വ്യക്തികൾ, പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകൾ, നിഷ്കാമകർമ്മം ചെയ്യുന്നു. വീട് പരിപാലനം (Unpaid Labour) സാമ്പത്തികമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിലും മുതലാളിത്തത്തെ നിലനിർത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്കുവഹിക്കുന്നു.

ലൈംഗികത്തൊഴിലാളി എന്ന ആശയനിർമ്മിതി ശരീരത്തെ മിഥ്യയായ ഉത്പാദന ഉപകരണമാക്കി മാറ്റുന്നു.

(3) ഉത്പാദന പ്രക്രിയ (The Production Process)

ഉത്പാദനം സാമൂഹികമായ ഒരു ‘കർമ്മ’മായി മാറാതെ, മൂലധനത്തിന്റെ വികാസത്തിനായുള്ള ‘മിഥ്യാചലനമായി’ മാറുന്നു.

 ഉത്പാദനം നടത്തുന്നത് ഉത്പാദകന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്കല്ല, മറിച്ച് മൂലധനത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്കും വിപണിയുടെ ഇച്ഛയ്ക്കും (Market Demand) വേണ്ടിയാണ്. വ്യക്തിയുടെ സർഗ്ഗാത്മകതയെയും വൈദഗ്ധ്യത്തെയും സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനും (Standardization) ഓട്ടോമേഷനും (Automation) വഴി നിഷ്കർഷിക്കുന്നു.

 ഈ പ്രക്രിയ സത്വ-തമോഗുണത്തെ (മൂലധനം) അട്ടിമറിക്കാൻ ശേഷിയില്ലാത്ത രജോഗുണ ചലനങ്ങൾ മാത്രമായി മാറുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീയറുടെ ജോലി, കോർപ്പറേറ്റ് ലാഭം വർദ്ധിപ്പിക്കുക എന്ന സത്വഗുണ ലക്ഷ്യത്തിനായിട്ടുള്ള ഒരു രജോഗുണപരമായ ചലനം മാത്രമായി മാറുന്നു.

പ്രണയബന്ധങ്ങളെയും കുടുംബ ബന്ധങ്ങളെയും ഉപഭോഗപരമായി (Consumption-oriented) കാണുന്നതും, വിവാഹങ്ങളെ ധനപരമായ ‘അടയാള’ങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്നതും ഈ തത്വത്തിന്റെ പ്രത്യുത്പാദനപരമായ തുടർച്ചയാണ്.

പ്രണയബന്ധം പൗരോഹിത്യത്താൽ ആദേശം ചെയ്യപ്പെടുന്നതുപോലെ, ഇവിടെ പ്രണയവും വ്യക്തിപരമായ ബന്ധങ്ങളും വിപണി തത്വങ്ങളാൽ (Market Principles) നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു.

വൈകാരിക ബന്ധങ്ങൾ ചെലവ്-നേട്ടം വിശകലന (Cost-Benefit Analysis) മായി  മാറുന്നു. പങ്കാളിയെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് സാമൂഹിക മൂലധനം (Social Capital) വർദ്ധിപ്പിക്കാനുള്ള ഉപാധിയായി മാറുന്നു. വിവാഹങ്ങൾ ബിസിനസ്സ് ഇടപാടുകൾ ആകുന്നു. ലൈംഗികതയിൽ നിന്നും ഇച്ഛയെ നീക്കം ചെയ്യുകയും കുടുംബ രഹിത ദൃശ്യ ലൈംഗികത, വിപണിലൈംഗിക എന്നിവ മഹത്വവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

(4) ഉത്പന്നം (The Product)

ഫലത്തിനു മേലുള്ള ഇച്ഛ നഷ്ടപ്പെടുന്നത് മുതലാളിത്തത്തിൽ അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ഉത്പന്നം (Alienated Product) എന്ന ആശയത്തിന് തുല്യമാണ്.

ഉത്പാദകൻ (തൊഴിലാളി) ഉണ്ടാക്കുന്ന ഉത്പന്നം അവന്റെ അവശ്യ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതല്ല. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു കാർ ഫാക്ടറിയിലെ തൊഴിലാളിക്ക് താൻ നിർമ്മിക്കുന്ന കാർ വാങ്ങാൻ കഴിയില്ല. ഐ.ടി. മേഖലകളിൽ തൊഴിലാളി ആർക്കു വേണ്ടി എന്തിനു വേണ്ടി എന്തിൻ്റെ നിർമ്മിതിക്ക് വേണ്ടി എന്നറിയാതെ പണിയെടുക്കുന്നു.ഉത്പന്നം തൊഴിലാളിയിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായും അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നു.

ഫലത്തിന്മേലുള്ള ഇച്ഛാനഷ്ടം (നഷ്ടപ്പെടുന്ന അവകാശം) മൂലധന ഉടമസ്ഥതയുടെ സൈദ്ധാന്തിക ന്യായീകരണമാണ്. ലാഭം കൊയ്യുന്ന മുതലാളിക്ക്  ഉത്പന്നത്തിന്മേൽ സമ്പൂർണ്ണ അവകാശമുണ്ട്. പ്രൊഫഷണൽ രംഗത്ത്, ഒരു കണ്ടുപിടിത്തത്തിന്റെ പേറ്റന്റ് അവകാശം (Intellectual Property Right) ജീവനക്കാരനല്ലാതെ കമ്പനിക്ക് ലഭിക്കുന്നത് ഈ ആശയത്തിന്റെ നിയമപരമായ പ്രതിഫലനമാണ്.

ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ‘ഉടമാവകാശം’ നഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ, മുതലാളിത്തത്തിൽ ബന്ധങ്ങളുടെ വൈകാരിക മൂല്യത്തിന്മേലുള്ള ഇച്ഛ നഷ്ടപ്പെടുന്നു.

കുഞ്ഞുങ്ങൾ, സാമ്പത്തിക ഭാവിയിലേക്കുള്ള നിക്ഷേപമായും (Investment in Future) സാമൂഹിക പദവിയുടെ അടയാളമായും (Status Symbol) മാറുന്നു. വിവാഹം, പ്രണയം തുടങ്ങിയവയുടെ വൈകാരികമായ ഫലത്തിനു മേൽ വിപണിയുടെ യുക്തി അവകാശം സ്ഥാപിക്കുന്നു.

ഫലത്തിനു മേലുള്ള ഇച്ഛനഷ്ടപ്പെടുന്നത് ഇവിടെ വൈകാരികമായ അന്യവൽക്കരണമായി (Emotional Alienation) മാറുന്നു. കുടുംബ ബന്ധങ്ങളുടെ വൈകാരിക മൂലധനം മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ സ്ഥിരതക്കായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, വ്യക്തികൾക്ക് ബന്ധങ്ങളുടെ മേലുള്ള യഥാർത്ഥ അവകാശം നഷ്ടമാകുന്നു. വലിയ സ്നേഹം വില കൂടിയ ഉത്പന്നങ്ങളുടെ വാങ്ങൽ ശേഷിയായി മാറുന്നു.

(5) സംഭരണം (Storage)

മുതലാളിത്തത്തിൽ, സമ്പത്തിന്റെ അസന്തുലിതമായ കുന്നുകൂടൽ (Unequal Accumulation) സംഭരണത്തെയും നിർണ്ണയിക്കുന്നു.

ഉത്പാദകനിൽ നിന്നും അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട സമ്പത്ത്, ഡാറ്റ, വിവരങ്ങൾ, സാങ്കേതികവിദ്യ എന്നിവ ഏതാനും കോർപ്പറേറ്റുകളിൽ കുന്നുകൂടുന്നു. ഭീമൻ ഡാറ്റാ സെന്ററുകൾ, മൂലധന സംഭരണികൾ, വൻകിട കോർപ്പറേറ്റ് ആസ്ഥാനങ്ങൾ എന്നിവ ഇടനിലക്കാർക്കുള്ള ‘കൊട്ടാരങ്ങളായി’ മാറുന്നു.

 ഗുണങ്ങളുടെ പ്രതിപ്രവർത്തനമില്ലാത്തതിനാൽ നിശ്ചലമായി കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. സമ്പത്തും അവസരങ്ങളും (വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, സാങ്കേതികവിദ്യ) ചിലർക്ക് മാത്രം ലഭ്യമാകുന്നു. സമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങൾ, അവസരങ്ങൾ, ഡാറ്റ, വിവരങ്ങൾ എന്നിവ വിഭജിത ഇടങ്ങളിൽ (Gated Communities, Exclusive Clubs, Private Schools) കുന്നുകൂടുന്നു. വൻ തുകയ്ക്കുള്ള ഇൻഷ്വറൻസ് ഉള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ ആരോഗ്യദേവത പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.അവർ മാത്രം സത്വഗുണമുള്ളവരായി, ആരോഗ്യമുള്ളവരായി മാറുന്നു.

 വില കൂടിയ ഇലക്ട്രോണിക് ഉപകരണങ്ങളിൽ പ്രണയവും ലൈംഗികതയും വിദ്യാഭ്യാസവും സ്റ്റോർ ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

(6)വിതരണം (Distribution)

വിതരണം എന്നത് ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നതിനെ മാത്രമല്ല, അവസരങ്ങൾ, വിഭവങ്ങൾ, വിവരങ്ങൾ, അധികാരം എന്നിവ സമൂഹത്തിലെ വിവിധ വിഭാഗങ്ങളിലേക്ക് എങ്ങനെ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നു എന്നതിനെയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇവയെല്ലാം മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിൽ തുല്യമല്ലാതെ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.സമ്പത്തും ലാഭവും തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. ഉത്പാദനപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന വരുമാനം, മൂലധനത്തിന്റെ (സത്വഗുണം) ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, രാജ്യത്തെ പ്രധാന ഹൈവേകളും വിമാനത്താവളങ്ങളും കോർപ്പറേറ്റുകൾക്ക് നൽകപ്പെടുന്നു. ജനങ്ങളുടെ ആവശ്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടല്ല ഹൈവേകൾ ഉണ്ടാകുന്നത്. തദ്ദേശീയ ജനത മുന്നേക്കാൾ കഷ്ടപ്പെട്ട് ചെറിയ വഴികളിലൂടെ ,സർവ്വീസ് റോഡുകളിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു.റോഡിലൂടെ പണമില്ലാത്തവരെ കടത്തിവിടുന്നില്ല.ഫ്യൂഡൽ സമൂഹത്തിലെ അയിത്തത്തിൻ്റെ ആവർത്തനമാണിത്. സത്വഗുണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം, പണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം വിശുദ്ധപദവി ലഭിക്കുന്നു. ആരോഗ്യം, വിദ്യാഭ്യാസം,അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ (വെള്ളം, വൈദ്യുതി, ഇന്റർനെറ്റ്) എന്നിവ വിലയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. പണം നൽകാൻ കഴിവുള്ളവർക്ക് (സമ്പന്നരായ ഉപഭോക്താക്കൾ) മെച്ചപ്പെട്ട വിഭവങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നു.

സാമൂഹിക മൂല്യങ്ങളുടെയും വിവരങ്ങളുടെയും അവസരങ്ങളുടെയും വിതരണവുമങ്ങനെ തന്നെ.സോഷ്യൽ മീഡിയാ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ അൽഗോരിതങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ച് വിവരങ്ങളും അവസരങ്ങളും തുല്യമല്ലാതെ വിതരണം ചെയ്യുന്നു.

(7) ഉപയോഗം (Consumption)

വിതരണത്തിലെ അസമത്വം ഉപഭോഗത്തെ അത്യാഗ്രഹത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്ന ഒന്നാക്കി മാറ്റുന്നു. മൂലധനം കുന്നുകൂടിയ ഒരു ചെറിയ വിഭാഗത്തിന്റെ അത്യാഗ്രഹത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടിയാണ് ആഗോള ഉത്പാദനം കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. മറ്റൊരു വലിയ ജനവിഭാഗത്തിന്റെ അവശ്യ ആവശ്യങ്ങളെ ഇത് സംബോധന ചെയ്യുന്നില്ല.നിശ്ചലമായ അനുഭവങ്ങളുടെ ഉപഭോഗം ഒരു കൂട്ടർക്ക് ലഭിക്കുമ്പോൾ (ആഡംബര വസ്തുക്കൾ), അതിന്റെ ഉത്പാദകർക്ക് അനുഭവദാരിദ്ര്യം (Experience Deprivation) ലഭിക്കുന്നു. ‘ഉപഭോഗം’ എന്നത് ഒരു മൂല്യമായി ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നത്, നിശ്ചലമായ സത്വ-തമോഗുണത്തിന് (മൂലധന ഉടമകൾ) കൂടുതൽ ‘അനുഭവങ്ങൾ’ (ലാഭം/അധികാര സ്ഥിരത) നൽകുന്നതിന് വേണ്ടിയുള്ള രജോഗുണങ്ങളുടെ (തൊഴിലാളികൾ/പ്രകൃതി) ‘ചലനം’ ഉറപ്പാക്കുന്നതിനാണ്.

പ്രത്യുത്പാദനത്തിൻ്റെ ഗുണ പരിണാമമാണ് ഉത്പാദനതലമെന്നും ഉത്പാദന തലം പ്രത്യുത്പാദന മണ്ഡലത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നും പ്രത്യുത്പാദന മണ്ഡലങ്ങളും ആശയതലങ്ങളും ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളെയും സ്വാധീനിക്കാറുണ്ടെന്നുമാണ് വിശദീകരിച്ചത്. വർണ്ണവ്യവസ്ഥയും മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയും തത്ത്വചിന്താപരമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നു സാംഖ്യചിന്തയിലെ ഉത്പാദന – പ്രത്യുത്പാദന തലങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വിശദീകരിച്ചു. പ്രാചീന വർണ്ണവ്യവസ്ഥാകാലത്തെപ്പോലെ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളും പ്രത്യുത്പാദന ബന്ധങ്ങളും മറ്റൊരു വിധത്തിൽ മുതലാളിത്തവ്യവസ്ഥയിലും ആവർത്തിക്കുന്നു എന്നുമാണ് വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത്.

4.

സ്ത്രീപുരുഷലൈംഗികത, പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽപ്പെടുന്ന മനുഷ്യൻ്റെ അടിസ്ഥാനപരവും ഏറ്റവുംപ്രധാനപ്പെട്ടതും പ്രവർത്തനമാണ്. എന്നാൽ പ്രത്യുത്പാദനപ്രവർത്തനത്തിന് ഗുണപരിണാമം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും തത്തുല്യമായ ഉത്പാദനതലങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നും അവ പ്രത്യുത്പാദന തലത്തെ നിർണ്ണയിക്കുന്നുണ്ടെന്നുമാണ് വിശദീകരിച്ചത്.പലപ്പോഴും ലൈംഗികത, പ്രണയം തുടങ്ങിയവയുടെ കലകളിലെ അവതരണം ഉത്പാദന തലത്തിൻ്റെ പ്രതീക കല്പനകളായാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണമായി വർണ്ണ വ്യവസ്ഥയുടെ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളുടെ പ്രതീകാവതരണങ്ങളാണ് കാളിദാസൻ അവതരിപ്പിച്ചത്.

    ലൈംഗികതയും പ്രണയവും അതായത് ഉത്പാദന പ്രവർത്തനം ഇടനിലക്കാർക്ക് വേണ്ടി, പുരോഹിതന്മാർക്ക് വേണ്ടിയാകുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അന്യവത്കരണത്തെ അവതരിപ്പിക്കാനാണ് ഉത്പാദന ഉപകരണങ്ങൾ, അഥവാ പ്രണയ ചിഹ്നങ്ങൾ (മോതിരം) മറവിയുടെ ആഴങ്ങളിൽ നഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്ന പ്രമേയം ശാകുന്തളത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ഉത്പാദന ഉപകരണങ്ങളുടെ ഉടമാവകാശം ഇടനിലക്കാരനായ രാജാവിനായി തീരുമ്പോൾ, പ്രണയചിഹ്നം മുദ്രമോതിരമാകുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ ഉത്പാദകർ അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നു.അതു പ്രശ്നവത്കരിക്കാനാണ് ഉത്പാദകനിൽ എത്തിച്ചേരുന്ന ഉത്പാദന ഉപകരണത്തെ (മുക്കുവനിൽ എത്തിച്ചേരുന്ന മുദ്രമോതിരത്തെ) അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ഇടനിലക്കാരവ്യക്തിത്വം ഉത്പാദകനെ (കാമുകനെയും കാമുകിയെയും) അന്യവത്കരിക്കുന്നു.ഉത്പാദനത്തെ അപകർഷപ്പെടുത്തുന്നു.അതു കൊണ്ടാണ് ദുഷ്യന്തന് അനേകം ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും കുട്ടികൾ ഇല്ലാതാകുന്നതും ശകുന്തളയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന കുട്ടി തൻ്റെതല്ല എന്നു കരുതുന്നതും. ഉത്പാദന ഉപകരണമായ ശരീരവും ഭൂമിയും അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ഉത്പന്നവിതരണം അസമമാകുകയും സ്വർഗ്ഗീയമാകുകയും ചെയ്യുന്നതു കൊണ്ടാണ്, സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും ഭൂമിയിലേക്കുള്ള വിപരീതവിതരണം അഥവാ യാത്ര കുഞ്ഞിലേക്കും പെണ്ണിലേക്കുമുള്ള യാത്രയായി അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്. കുട്ടി ഉണ്ടാകുന്നത്, ‘കുമാരസംഭവം ‘ എന്നത് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നമായാണ് കാളിദാസൻ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ലൈംഗികത എന്ന ഉത്പന്നം ഒരു കൂട്ടർക്ക് യാന്ത്രിക അധിക ഉപഭോഗമായി മാറുകയും മറ്റൊരു കൂട്ടർക്ക് അതിദാരിദ്യമായി മാറുകയും ചെയ്യുന്ന അസമമായ വിതരണം ഉത്പാദനക്ഷമമല്ല എന്നു പറയാനാണ് കുമാരസംഭവം കാളിദാസൻ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. കുമാര സംഭവത്തിലെ എട്ടാം സർഗ്ഗത്തിലെ ലൈംഗികാവതരണം അസമമായ ഉത്പന്നവിതരണത്തോടുള്ള രാഷ്ട്രീയനിഷേധമാണ്. വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ ഉത്പന്ന വിതരണത്തിലെ സ്തംഭനമാണ്, അസമത്വമാണ് പ്രണയ വിരഹമായി കൃതികളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. മേഘസന്ദേശമൊക്കെ അങ്ങനെ ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങളുടെ അസമമായ വിതരണത്തിനുള്ള ആകാശസംഭരണശാലകളാണ് അമ്പലം എന്നും അതിൻ്റെ ഉടമ ഇടനിലക്കാരനായ പുരോഹിതനാണ് എന്നും പറഞ്ഞല്ലോ.  പുരോഹിതൻ എന്ന ഇടനിലക്കാരനെയും അമ്പലമെന്ന അനുഭവസംഭരണശാലയെയും മേഘമാക്കുകയും ചലിപ്പിക്കുകയും അതിനെ മണ്ണിലേക്ക്, ഭൂമിയിലേക്ക്, ഉത്പാദകരിലേക്ക്  ഇറക്കിക്കൊണ്ടു വരികയും ചെയ്യുന്ന ലോജിസ്റ്റിക് പ്രവർത്തനമാണ് മേഘസന്ദേശത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നത്. അസ്തിത്വം നഷ്ടപ്പെട്ട്, അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട്, അമാനുഷികരായി മാറിയ ഉത്പാദകർ (യക്ഷനും യക്ഷികളുമായി മാറിയവർ) പ്രണയത്തിലൂടെ, ഉത്പാദനപ്രവർത്തനത്തിലൂടെ യഥാർത്ഥ മനുഷ്യരായി പരിവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം മേഘസന്ദേശം പോലെ ഇടനിലക്കാരിൽ നിന്നും ഉത്പാദകരിലേക്ക് ഉത്പന്നങ്ങളെ,അനുഭവങ്ങളെ പരിവർത്തിപ്പിക്കുന്ന പ്രവർത്തനം ഇല്ലെങ്കിലും ഉത്പാദന – പ്രത്യുത്പാദനതലങ്ങളെ പ്രതിനിധാനപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ആഖ്യാനമാണ്. തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൻ്റെ ഉദയം തീർത്ത ഉത്പാദന പ്രതിസന്ധിയുടെ പ്രതിനിധാനമാണ് പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം. ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം എന്ന സന്ദേശകാവ്യത്തിൻ്റെ ഇതിവൃത്തം ഇങ്ങനെയാണ്:

വിരഹ കാരണം: നായികയായ ഉണ്ണുനീലിയുടെ ഭർത്താവായ നായകനെ, ഉറങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ ഒരു “കാമ പരവശയും പാപിയുമായ “ഒരു യക്ഷി എടുത്തുകൊണ്ടുപോയി.തിരുവനന്തപുരത്ത് പത്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രപരിസരത്ത് എത്തുമ്പോൾ നരസിംഹമന്ത്രം ജപിച്ച് അയാൾ മോചിതനാകുന്നു. കാലൊന്നും ഒടിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും നായികയുടെ അടുത്ത് പതിനഞ്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞേ പോകാൻ കഴിയൂ എന്നാണ് പറയുന്നത്.ഇതാണ് നായികാനായകന്മാർ തമ്മിലുള്ള വിരഹത്തിന് കാരണം.

സന്ദേശഹരൻ: വിരഹദുഃഖിതനായ നായകൻ, തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്ന്, തൃപ്പാപ്പൂർ ഇളയ തമ്പുരാനായ ആദിത്യവർമ്മയെ സന്ദേശഹരനായി നിശ്ചയിച്ച് കടുത്തുരുത്തിയിലെ മുണ്ടയ്ക്കൽ എന്ന തന്റെ വീട്ടിലിരിക്കുന്ന പ്രേയസിയായ ഉണ്ണുനീലിയുടെ അടുത്തേക്ക് അയയ്ക്കുന്നു.

യാത്രാവിവരണം: സന്ദേശഹരനായ ആദിത്യവർമ്മ തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്നും വടക്കോട്ട് യാത്ര തിരിച്ച് കടുത്തുരുത്തിയിൽ എത്തണം. ഈ യാത്രാമധ്യേയുള്ള സ്ഥലങ്ങളും (ഓടനാട്, ചിറവാ, തെക്കുംകൂർ, വടക്കുംകൂർ) അവിടത്തെ രാജാക്കന്മാരെയും ക്ഷേത്രങ്ങളെയും ചന്തകളെയും സ്ത്രീകളെയും കവി വർണ്ണിക്കുന്നു.

ലക്ഷ്യം: നായകന്റെ സന്ദേശം ഉണ്ണുനീലിയെ അറിയിക്കുക.

ഇടനിലക്കാരനിലേക്ക് ഉത്പന്നം എത്തിച്ചേരുകയും ഉത്പന്നത്തിൽ നിന്നും ഉത്പാദകൻ അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഉത്പാദന വ്യവസ്ഥയുടെ  പ്രത്യുൽപാദന തലത്തിലെ പ്രതീകാവതരണമാണ് ,കാമുകിയിലെത്താൻ രാജാവിനെ ആശ്രയിക്കുന്ന കാമുകനെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന  ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ കാണുന്നത്. ഇടനിലക്കാരനായി രാജാവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നതും സ്വയം ഉണ്ണുനീലിയുടെ അടുത്തു പോകാമെന്നിരിക്കെ പോകാതിരിക്കുന്നതും ഒരു രാജാവിനെ ഭരണാധികാരി എന്നതിൽ നിന്നും ഒരു ‘ഹംസ’മാക്കുന്നതും എറ്റവും സാവധാനം യാത്ര ചെയ്യുന്നയാളെ ഇടനിലക്കാരനാക്കുന്നതും അനൗചിത്യമായി തോന്നാം. എന്നാൽ ഉത്പാദനതലത്തെ പുറത്തു കൊണ്ടുവരുന്ന പ്രവർത്തനമായതുകൊണ്ടാണ് അതിലെ അനൗചിത്യം ഔചിത്യമായി മാറുന്നത്.ഉത്പാദന പ്രത്യുത്പാദന തലങ്ങൾ ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ എങ്ങനെ കാണുന്നു എന്നു നോക്കാം:

(0) ഇടനിലക്കാരൻ

(രാജാവ്)

(1)സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ – ഉത്പാദകർ

(ഉണ്ണുനീലി – കാമുകൻ)

(2)ശരീരം – ഉത്പാദന ഉപകരണം

(ഉണ്ണുനീലിയുടെ ശരീരം)

(3)ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം – ഉത്പാദന പ്രവർത്തനം

(യക്ഷിച്ചിറകിലുള്ള പറക്കൽ)

(4)കുഞ്ഞുങ്ങൾ – ഉത്പന്നം

(സന്ദേശം)

(5)സംരക്ഷണം – സംഭരണം

(അമ്പലം)

(6)കൊത്തിപ്പിരിക്കൽ – വിതരണം

(യാത്ര)

(7)മുതിർന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ -ഉപയോഗം

(സന്ദേശം പറയൽ)

ഉണ്ണുനീലിയും കാമുകനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൻ്റെ അന്യവത്കരണമാണ്, അഥവാ പ്രണയശരീരം ഉപഭോഗ ശരീരമാകുമ്പോഴുള്ള അന്യവത്കരണമാണ് സന്ദേശകാവ്യത്തിൻ്റെ ഘടനയിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ഉത്പാദകർ ഉത്പാദനത്തിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ഇടനിലക്കാരായ രാജാക്കന്മാരിൽ എത്തുകയും ചെയ്യുന്നതിൻ്റെ പ്രതീകാത്മക അവതരണമാണ് കാമുകൻ തൻ്റെ കാമുകിയിൽ എത്താൻ രാജാവ് എന്ന ഇടനിലക്കാരനെ ആശ്രയിക്കുന്നു എന്നതിലുള്ളത്. അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട ലൈംഗിക കർതൃത്വത്തിൻ്റെ അടയാളമാണ് മേഘസന്ദേശത്തിലെ യക്ഷൻ എന്ന പോലെ ഉണ്ണുനീലിയിലെ യക്ഷി. ലൈംഗികത എന്നത് വില കൂടിയ അമാനുഷിക ഉത്പന്നമായി മാറുമ്പോൾ, രാജാവിൻ്റെ ഉപഭോഗവസ്തുവായി മാറുമ്പോൾ, തൻ്റെ കാമുകിയുടെ അടുത്തെത്താൻ രാജാവിനെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരും. വില കൂടിയ സൈബർ സ്ഥലത്തെ ഡിജിറ്റൽ സുന്ദരിയാണ് മോഡൽ സ്ത്രീ എന്നു കരുതിയാൽ ( ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥ) തൻ്റെ കാമുകി മോശമാണെന്നു തോന്നുകയും കാമുകിയുമായി വിരഹത്തിലാകുകയും കാമുകിയുടെ ഫോട്ടോ എടുത്തിട്ട് അത് ഫിൽറ്റർ ചെയ്ത് എഡിറ്റ് ചെയ്ത് അതിൽ നോക്കിയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. അപ്പോൾ കാമുകിയെ നഷ്ടപ്പെടുകയും കാമുകി ഡിജിറ്റൽ സുന്ദരിയായി മാറുകയും ചെയ്യും.അതു പോലെ രാജാവിനെ കാത്തിരിക്കുന്ന അമ്പലത്തിലെയും ചന്തകളിലെയും സുന്ദരികൾ മോഡൽ സുന്ദരികളായി, ലൈംഗികത ഉപഭോഗവസ്തുവായി മാറുന്ന സമൂഹത്തിൽ കാമുകിയുമായി വിരഹത്തിലാകുകയും കാമുകിയിലെത്താൻ മൊബൈൽ ഫോൺ എന്ന ഡിജിറ്റൽമുതലാളിത്ത മാധ്യമ ഇടനിലക്കാരന് പകരം രാജാവ് എന്ന ഇടനിലക്കാരനെ ആശ്രയിക്കുകയും രാജാവുമായി തന്മയീഭവിച്ച് രാജാവിൻ്റെ സ്ത്രീകളെ അറിയുകയും  ഒടുവിൽ രാജാവിലൂടെ തൻ്റെ കാമുകിയുടെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോൾ കാമുകി രാജാവിൻ്റേതായി തീരുകയും ചെയ്യുന്നു.തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസം സൃഷ്ടിച്ച സ്ത്രീ മാതൃകകളാണ്,അമ്പലത്തിലെ സ്ത്രീ (പതിവ്രത ) ചന്തയിലെ സ്ത്രീ (വേശ്യ) എന്നത്.മുതലാളിത്തം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ആരും തൊടാത്ത ഡിജിറ്റൽ സ്ത്രീ (പതിവ്രത ), ആർക്കും വാങ്ങാവുന്ന മാധ്യമ സ്ഥലത്തെ ഡിജിറ്റൽ സ്ത്രീ (വേശ്യ ) എന്നിവയാണ്. രണ്ടും അനുഭവങ്ങളെ, ലൈംഗികതയെ അന്യവത്കരിക്കുന്നു.മുതലാളിത്ത കാലത്തെ സൈബർ യക്ഷികളും  പഴയകാലത്തെ യക്ഷികളും പുരുഷനിലെ ലൈംഗിക അപകർഷതയുടെയും ഭയത്തിൻ്റെയും അന്യവത്കരണത്തിൻ്റെയും അടയാളങ്ങളാണ്. മോചനത്തിനുള്ള മാർഗ്ഗം  രാജാക്കമാരെയും പുരോഹിതന്മാരെയും ആശ്രയിക്കുക എന്നതാണ്. ലൈംഗിക വിശ്രമത്തിനിടയിൽ യക്ഷി തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി അമ്പലമുറ്റത്ത് ഇട്ടു എന്നും കാമുകിക്ക് സന്ദേശം കൊടുക്കാൻ രാജാവിനെ ആശ്രയിച്ചു എന്നും രാജാവിനെ കാണാൻ അമ്പലത്തിലും ചന്തയിലും നിൽക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങളിലൂടെ തൻ്റെ മനസും രാജാവും ഒരുമിച്ച് സഞ്ചരിച്ചു എന്നുമുള്ള കഥ അങ്ങനെ ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. ഉത്പന്നം (കുഞ്ഞുങ്ങൾ) ‘’സന്ദേശ”മായി മാറുകയും അതു അമ്പലമുറ്റത്തും അവിടത്തെ സ്ത്രീകളിലും സംഭരിക്കപ്പെടുക്കപ്പെടുകയും ചന്തയിലെ അസമമായ വിതരണത്തിലൂടെ കടന്നു പോകുകയും ചെയ്ത് കാമുകിയിലെത്തുമ്പോൾ, ഉപയോഗസന്ദർഭത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ ,അഥവാ സന്ദേശം പറയുമ്പോൾ കർതൃത്വം അട്ടിമറിക്കപ്പെടുന്നു.

     ഇടുങ്ങിയ അരക്കെട്ട്, ഇലഞ്ഞിപ്പൂ പോലത്തെ പൊക്കിൾ, മുടിയുടെ എതിർ നിഴൽ പോലെ വയറിലെ രോമം, ഗംഗാനദിയിലെ ഓളം പോലെ വയറിലെ മടക്കുകൾ, വയർ കാമൻ്റെ കൈത്തലം – ഇങ്ങനെയുള്ള സ്ത്രീകളാണ് രാജാവിനെ എതിരേൽക്കുന്നത്. “കാവികൊണ്ട് മുല മൂടി തലമുടിയിൽ തുളസിപ്പൂ ചൂടി മുത്തൂറ്റ് ഇളയച്ചി, ചന്ദന ചാറണിഞ്ഞ മുലകളുള്ള കുറങ്ങാട്ടെ ചിരുതേവി, വീണാ വാണിയും വിപുലജഘനയുമായ വെള്ളൂർ നാണി ഇങ്ങനെ പതിവ്രതയുടെയും വേശ്യയുടെയും അനുഭവം ഒരുമിച്ച് നൽകുന്ന സ്ത്രീകളുടെ ഒരു വലിയ നിര രാജാവിനെ ലൈംഗികമായി എതിരേൽക്കുമെന്നു പറയുകയും രാജാവിനോട് തന്മയീഭവിച്ച് ആ സുരതാനുഭവം നേടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് കാമി. “(ഷൂബ കെ.എസ്.ദേവദാസി ലൈംഗികതയുടെ രാഷ്ട്രീയം: ഉണ്ണുനീലിമുതൽ ഉത്തരാധുനികത വരെ, രസധ്വനി സിദ്ധാന്തം ഉപേക്ഷിക്കുക)

“ദേവതുല്യനായ ഉത്കൃഷ്‌ടപുരുഷനുമായുള്ള തന്മയീഭാവവും മാംസനിബദ്ധമല്ലാത്ത രത്യാനുഭവവും ഇവിടെയുള്ളതിനാൽ ക്ഷേത്ര തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ ജീവനകലയും ഒപ്പം സാധിക്കുന്നു. എന്നാൽ മറ്റൊരാൾ വഴിയാണ് തൻ്റെ ലൈംഗികക്രിയ എന്നതിനാൽ ഇടയ്ക്കൊക്കെ അത് യാന്ത്രികമാവുകയും അങ്ങാടിയിലെ യാന്ത്രികമായ എന്നാൽ നിഗൂഢവുമായ സംഭാഷണങ്ങൾ കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രലോഭനത്തിൻ്റെ മരുന്നും (വേശ്യ) മാരച്ഛത്രം – സ്ത്രീ ലൈംഗികാവയവം -മുറിക്കുന്ന കൈകളും (പതിവ്രത) ഈ അങ്ങാടികളിലുണ്ട്. അങ്ങനെ അങ്ങാടിക്കണക്കുകൾക്കിടയിലൂടെ അയാളുടെ സുരതഭാവന യാന്ത്രികമായി നീങ്ങുന്നു. രാജാവുമായി തന്മയീഭവിച്ച അയാൾ തന്റെ ലൈംഗികനിഷ്ക്രിയാവസ്ഥ രാജാവിൻ്റേത് എന്ന നിലയിൽ ഇങ്ങനെ പ്രതീകവത്കരിക്കുന്നു:

‘അല്ലയോ രാജസിംഹാ, ആനകളുടെ തുമ്പിക്കൈയിൽ നിന്നുതിർന്ന വിയർപ്പുതുള്ളികൾകൊണ്ട് നനയ്ക്കപ്പെട്ട തണുപ്പുള്ളതായ തേന്മാവുകളുടെ തണലിൽ മണലിൽ ഇളകുന്ന കുഞ്ചിരോമങ്ങളോടും, ഒരു പിൻകാൽ വളച്ച് അയഞ്ഞ മട്ടിൽ വച്ചും, അങ്ങയുടെ കുതിരകൾ നിദ്ര ചെയ്യുന്നു.’

പിന്നീട് സ്‌തുതിപാഠകരെത്തി രാജാവിനെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുമെന്നും തുടർന്നു ഉണ്ണുനീലിയെ കാണാൻ പുത്തിടത്തിലേക്ക് പോകണമെന്നുമാണ് കവി പറയുന്നത്. ലൈംഗികോത്തേജനൗഷധമായി തന്റെ ഉള്ളിലെ രാജവ്യക്തിത്വത്തെ സ്‌തുതിപാടി ഉയർത്തിയേ സ്വന്തം ഭാര്യയുടെ (അല്ലെങ്കിൽ കാമുകിയുടെ) അടുത്തെത്താൻ കാമിക്ക് കഴിയുന്നുള്ളൂ. രാജാവിനോട് താല്‌പര്യമുള്ള സ്ത്രീകളുമായി രമിക്കാൻ രാജാവുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ച കാമി തൻ്റെ ഭാര്യയുമായി ചേരാനും രാജാവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അതായത് രാജാവിൻ്റെ സ്ത്രീകൾ സമം ഉണ്ണുനീലി എന്ന സമവാക്യം കാമി അംഗീകരിക്കുന്നു.”(അതേ പുസ്തകം)

    ഉണ്ണുനീലിയുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോൾ,രാജാവ്,കട്ടിലിനടുത്ത് ഇരുന്ന്  ഉണ്ണുനീലിയെയും ഇരുത്തി ഉണ്ണുനീലിയുടെ കയ്യ് എടുത്ത് തൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വച്ച് ഉണ്ണുനീലിയുടെ വലിയ മുലകളിൽ രോമാഞ്ചം ഉണ്ടാകുമാറ് തൻ്റെ സന്ദേശം അറിയിക്കണം (ഉ.സ.80) എന്നാണ് കാമുകൻ പറയുന്നത്.അങ്ങ് കറുത്തനിറമുള്ള അവളുടെ കളങ്കമില്ലാത്ത ചന്ദ്രമുഖമുയർത്തി സന്ദേശം പറയണം എന്നു രാജാവിനോട് പറയുന്നു.

     രാജാവ് ഉണ്ണുനീലിയുടെ കൈപിടിച്ചതുകൊണ്ട് ഉണ്ണുനീലി ആർക്കും കൈയിൽ പിടിക്കാവുന്ന ദേവദാസിയാണ്, വേശ്യയാണ് എന്നു പറയുന്ന വ്യാഖ്യാതാക്കൾ ഉണ്ട്. അന്യപുരുഷൻ തൊട്ടാൽ പടിയടച്ചു പിണ്ഡം വയ്ക്കുകയും അത് പെണ്ണിൻ്റെ കുറ്റമായി കാണുകയും പെണ്ണിനെ വേശ്യയായി മുദ്രകുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വർണ്ണവ്യവസ്ഥയുടെ ക്രൂരനീതിസങ്കല്പത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന അഭിപ്രായമാണ് ഇതെല്ലാം.എന്നാൽ അവതരണത്തിൽ മറ്റൊരു പ്രശ്നം പ്രത്യക്ഷമാണ്.ഉണ്ണുനീലിയുടെ വീട്ടിൽ രാജാവ്  അതിഥിയായല്ല അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. രാജാവ് വീട്ടിലെ ആളിനെപ്പോലെയാണ് പെരുമാറുന്നത്. രാജാവിനെ ഉണ്ണുനീലിയല്ല ഇരുത്തുന്നത്. രാജാവ് ഉണ്ണുനീലിയെയാണ് ഇരുത്തുന്നത്.ഈ കർതൃത്വ കൈമാറ്റം രാജാവ് ഉണ്ണുനീലിയുടെ കാമുകനായി മാറുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്ര കൈമാറ്റത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഫലത്തിൽ ഉണ്ണുനീലി രാജാവിൻ്റേതായി മാറുന്നു. രാജാവിൻ്റെ പെണ്ണ്, വില കൂടിയ പെണ്ണ് മോഡലാകുന്ന സമൂഹത്തിൽ തൻ്റെ പെണ്ണിലെത്താൽ രാജാവിനെ അഭയം തേടി, രാജാവുമായി തന്മയീഭവിച്ച്  അമ്പലത്തിലും ചന്തയിലും രാജാവിനെ കാത്തു നിൽക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ ശരീരത്തിെലെത്തുകയും തുടർന്നു കാമുകിയിലെത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ കാമുകി രാജാവിൻ്റേതായി മാറുന്നു. ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്ത കാലത്ത് ഡിജിറ്റൽ ലൈംഗികത മഹത്വമായി മാറുകയും കാമുകിയിലെത്താൻ അഥവാ ലൈംഗിക ഉത്തേജനം ലഭിക്കാൻ ഡിജിറ്റൽ ലൈംഗികതയെ ആശ്രയിക്കുകയും കാമുകിയുടെ തന്നെ ഡിജിറ്റൽ ദൃശ്യങ്ങളിൽ മാത്രം ഉത്തേജനം ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടാകും. അപ്പോൾ കാമുകിയുടെ പ്രണയ ശരീരം കാമുകനിൽ നിന്നും അപഹരിക്കപ്പെടും, അന്യവത്കരിക്കപ്പെടും. ഉത്പാദന ഉപകരണങ്ങളുടെ ഉടമാവകാശം ( ശരീരം, ഭൂമി, സൈബർ സ്ഥലം) ഇടനിലക്കാരനിൽ എത്തുകയും ഉത്പന്നത്തിൽ നിന്നും ഉത്പാദകൻ അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും അനുഭവങ്ങളും ഉത്പന്നങ്ങളും അസമമായി സംഭരിക്കപ്പെടുകയും വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുകയും (വലിയ അമ്പലങ്ങൾ, രാജാവിൻ്റെയും ജന്മിയുടെയും ഭണ്ഡാരങ്ങൾ, ബിഗ്ഡേറ്റകളുടെ ഉടമാവകാശമുള്ള സൈബർ ഉടമകൾ ) ചെയ്യുമ്പോൾ പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളാണ് മേൽ വിവരിച്ചത്.

5.

    ഈ വിശകലനത്തിൽ രൂപപ്പെടുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിലെ ഏത് ചലനങ്ങളും ഉത്പാദനതലചരിത്രവുമായും മറിച്ചും ബന്ധപ്പെട്ടിക്കുന്നു എന്നാണ്. എല്ലാറ്റിനും അനുഭവ ചരിത്രത്തിലും തത്ത്വചിന്താ ചരിത്രത്തിലും അധികാര ചരിത്രത്തിലും പരിവർത്തന സന്നദ്ധമായ ഇടം ഉണ്ട് എന്നതാണ്.മേൽ വിവരിച്ച കാര്യങ്ങൾ താഴെ കൊടുക്കും വിധം ക്രോഡീകരിക്കാം:

(0) ഇടനിലക്കാരൻ

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ: ഇങ്ങനെയൊന്നില്ല

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): നിശ്ചലമായസത്വഗുണം, മിഥ്യയായ പ്രകൃതി

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): മാറാതെ നിൽക്കുന്ന, പ്രകൃതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കാതെ നിൽക്കുന്ന “പ്രപഞ്ചപുരുഷൻ”

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പുരോഹിതൻ

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): നാടുവാഴി

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമം

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): കോർപ്പറേറ്റ് മുതലാളി

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: രാജാവ്

[രാജാവിൻ്റെയും ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിയുടെയും ഉദയം പ്രത്യുത്പാദനത്തിൻ്റെയും ഉത്പാദനത്തിൻ്റെയും തത്ത്വചിന്താമണ്ഡലങ്ങളുടെയും വലിയ ചിഹ്നവ്യൂഹങ്ങളിൽ അർത്ഥം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന പ്രവർത്തനമാണ്. മാത്രമല്ല അതിൻ്റെ അഭാവങ്ങളുടെ നിർദ്ദേശകത്വവും അതിലുണ്ട് .പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിലും അതിൻ്റെ നവോത്ഥാനമായ കേരളീയ നവോത്ഥാനത്തിലും അതിൻ്റെ അഭാവമുണ്ട്. അതിനർത്ഥം ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തം അതിൻ്റെ നിഷേധത്തെയും പുനരുൽപാദിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ്.

സ്ത്രീ പുരുഷ ബന്ധത്തിന് രാജാവിൽ അഭയം തേടുന്ന കഥ ( ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിലെ) ഇന്ന് ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിയിലുള്ള അഭയമായാണ് വായിക്കപ്പെടുന്നത്.]

(1)സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ – ഉത്പാദകർ

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സ്വയം പരിവർത്തിക്കുകയും മറ്റ് ഗുണങ്ങളെ ( സത്വം – തമസ്) പരിവർത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രജോഗുണം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ഗുണ പരിണാമങ്ങളിലൂടെ നിലകൊള്ളുന്ന സ്ത്രീ-പുരുഷ ചരിത്രകർതൃത്വം (“പുരുഷൻ”)

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): നിശ്ചലമായ പുരുഷ വ്യക്തിത്വം, പുരുഷനു വേണ്ടി മിഥ്യാ കർമ്മത്തിലേർപ്പെടുന്ന സ്ത്രീപ്രകൃതി

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): “പുരുഷന് “ വേണ്ടി സത്വഗുണത്തിലെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന “പ്രകൃതി “

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പുരുഷധർമ്മത്തെ സഹായിക്കുന്ന സ്ത്രീ

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): നിഷ്കാമ കർമ്മം ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): വംശീയ- ലിംഗ ഡിജിറ്റൽ വ്യക്തികൾ

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): തൊഴിൽ അവകാശങ്ങളില്ലാത്ത സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: ഉണ്ണുനീലി – കാമുകൻ

[ ബാർത്തിൻ്റെയും ഫൂക്കോയുടെയും കർതൃത്വത്തിൻ്റെ മരണം, ഉത്തരാധുനികരുടെ വംശ- ലിംഗ-കേവല പ്രകൃതി പുനരുദ്ധാരണ സ്വത്വവാദങ്ങൾ തൊഴിൽ വ്യക്തിത്വത്തെ ഇല്ലാതാക്കുമ്പോൾ സ്ത്രീകൾക്ക്, ദളിതർക്ക്, ട്രാൻസ്ജെൻഡർ   വ്യക്തികൾക്കെല്ലാം രാത്രിയിൽ പണി ചെയ്യാനുള്ള സ്വതന്ത്ര്യം കിട്ടും, പക്ഷെ അതിൻ്റെ മറവിൽ  രാത്രിക്ക് രാത്രിക്ക് തൊഴിലാളികളെ പിരിച്ചുവിടാം എന്നും ഒരുവിധ തൊഴിൽസുരക്ഷയും കൊടുക്കേണ്ടതില്ല എന്നും ഉള്ള നിയമം പാസാക്കാൻ കഴിയും. അതിനെതിരെ ഉണ്ടാവേണ്ട സമരത്തെ ചിതറിച്ച് കളയാൻ കഴിയും.

പരസ്പരം അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട, പ്രണയ ലൈംഗികതയിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട കാമുകീകാമുകമാരാണ് ഇതിൻ്റെ സാഹിത്യ പ്രതിനിധാനങ്ങൾ.]

(2)ശരീരം – ഉത്പാദന ഉപകരണം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സ്വയം പരിവർത്തിക്കുകയും മനുഷ്യനെ പരിവർത്തിപ്പികുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രകൃതിശരീരം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പരിണാമ സന്നദ്ധമായ ഗുണങ്ങൾ

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): മിഥ്യാചലനത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്ന പ്രകൃതിശരീരം

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): “പുരുഷന് “ വേണ്ടി സത്വഗുണത്തിലെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന, പ്രകൃതി ഘടകങ്ങൾ

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പുരുഷവംശത്തുടർച്ചയെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സ്ത്രീശരീരം, പുരുഷൻ്റെ നേരമ്പോക്കിനുള്ള സ്ത്രീ ശരീരം

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ജന്മികൾക്കും നാടുവാഴികൾക്കും സ്വന്തമായ ഭൂമി

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): ഡിജിറ്റൽ ശരീരം

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പരിവർത്തനരഹിത ബിഗ്ഡേറ്റ,

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: ഉണ്ണുനീലിയുടെ ശരീരം

[ശരീരം എന്ന സ്ഥലം ഒരു പ്രത്യുത്പാദന ഇടം മാത്രമല്ല, തത്ത്വചിന്താപരവും ചരിത്രപരവും ഉത്പാദനസംബന്ധവുമായ ഇടമാണെന്നു വ്യക്തമാണല്ലോ. അതു പ്രകൃതിയും ഭൂമിയും ഡേറ്റയും ഉത്പാദനോപകരണവുമാണ്. ശരീരത്തിൻ്റെ ഉത്പാദന തലത്തിലുള്ള വികാസമാണ് വസ്ത്രത്തിൻ്റെ കണ്ടുപിടിത്തത്തിന് കാരണമായതെങ്കിലും വസ്ത്രം കൊണ്ട് ശരീരം മൂടുന്നതും വസ്ത്രം നിഷേധിക്കുന്നതും ശരീരത്തിനു മേലുള്ള അധീശ പ്രവർത്തനമാണ്. (രണ്ടിനുമെതിരായ സമരത്തെ നവോത്ഥാന സമരമെന്നു വിളിച്ചത് അതാണ്) അത് ഉത്പാദന ഉപകരണങ്ങൾക്ക് മേലുള്ള ഉടമാവാകാശം സ്ഥാപിക്കലാണ്.ഇന്ത്യയിലെ വർണ്ണവ്യവസ്ഥയും ഡിജിറ്റൽമുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയും അത്തരത്തിലുള്ളതാണ്. ഡേറ്റകൾ അതുണ്ടായ വിജ്ഞാന ചരിത്രത്തെ ഒഴിവാക്കി മൂടിപ്പൊതിഞ്ഞ് ഉപഭോഗവസ്തുവായി വിപണനം ചെയ്യുക എന്നത് ശരീരവിപണനമാണ്.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ സ്ത്രീ അവയവങ്ങൾ വിശുദ്ധമായ ഡേറ്റയായി മാറുമ്പോൾ പ്രണയശരീരം എന്ന നില മാറി രാജാവിനുള്ള ഉപഭോഗശരീരമായി മാറുന്നു ]

(3)ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം – ഉത്പാദന പ്രവർത്തനം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനവും സത്വതമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കലും

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പ്രകൃതി പരിണാമം

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സത്വഗുണത്തിലേക്ക് ഉയർന്ന് നിശ്ചലമാകുന്ന പ്രവർത്തനം

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): “പുരുഷന് “ വേണ്ടി സത്വഗുണത്തിലെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ മിഥ്യാചലനം

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പുരോഹിതവിധി പ്രകാരം പുരുഷവംശത്തുടർച്ചയെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പുരുഷ പ്രവർത്തനം, പുരുഷൻ്റെ നേരമ്പോക്ക്

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ജന്മികൾക്കും നാടുവാഴികൾക്കും വേണ്ടി ചെയ്യുന്ന അടിമപ്രവർത്തനം

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): ഡിജിറ്റൽ ലൈംഗിക വിപണന-സ്വീകാര്യ പ്രവർത്തനം

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദനതലത്തിൽ): പരിവർത്തനരഹിത ബിഗ് ഡേറ്റാ വിപണനം

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: യക്ഷിച്ചിറകിലുള്ള പറക്കൽ

[ ലൈംഗികത എന്നത് പ്രത്യുത്പാദനപ്രവർത്തനം മാത്രമല്ല, ഉത്പാദന പ്രവർത്തനം കൂടിയാണ്. അതു തത്ത്വചിന്താപരവും അധികാരസംബന്ധവുമായ പ്രവർത്തനമാണ്. രക്തബന്ധലൈംഗികതയെ വിലക്കുകയും അമ്മ, അച്ഛൻ, സഹോദരി, സഹോദരൻ തുടങ്ങിയ ബന്ധങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തതിന് പിന്നിൽ ഉത്പാദനപരമായ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ട്. എന്നാൽ ഉത്പാദനഉപകരണങ്ങൾ അധികാരികളിലെത്തുകയും തൊഴിൽ പ്രവർത്തനത്തിൽ നിന്നും ഉത്പന്നങ്ങളിൽ നിന്നും തൊഴിലാളി അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന സന്ദഭങ്ങളിൽ ലൈംഗികത അധികാര വർഗ്ഗത്തിനു അധികാരത്തിനും ലാഭത്തിനുമുള്ള പ്രവർത്തനമായി മാറുകയും ലൈംഗികതയ്ക്ക് അതിനനുകൂലമായ വിലക്കുകൾ ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്യുന്നു. പുരോഹിതന് പണവും അധികാരവും ലഭിക്കാൻ ഉതകുംവണ്ണം ലൈംഗിക വിലക്ക് രൂപപ്പെടുന്നു. ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തം ലൈംഗികതയെ ചരക്കു വത്കരിക്കുകയും ‘ക്യാമറാ ലൈംഗികത ‘മഹത്വവത്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിലും വർണ്ണവ്യവസ്ഥയിലും ലൈംഗികത എൻ്റോഗമിയെ പുന:സ്ഥാപിക്കുകയും ഈഡിപ്പൽ ബന്ധമായി ലൈംഗികത പരിവർത്തിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.അമ്മയുടേത് പോലുള്ള മൂക്കാണ് നിനക്ക് എന്നു പറഞ്ഞ് പ്രണയിക്കുന്ന, ഡിജിറ്റൽവിശ്വസുന്ദരിയുടെ ചുണ്ടാണ് നിനക്ക് എന്നു പറഞ്ഞു പ്രണയിക്കുന്ന കാമുകൻ ഒരേ സമയം ലൈംഗികത അനുഭവിക്കുകയും അന്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്തിനു വേണ്ടി, ആർക്കു വേണ്ടി, എന്നറിയാതെ ആർക്കോ വേണ്ടി പണി ചെയ്യുന്ന തൊഴിൽസമൂഹത്തിൽ ലൈംഗികത അഭിനയാത്മകമായ സാങ്കല്പിക പ്രവർത്തനമായി മാറുന്നു.

ലൈംഗികത യക്ഷിച്ചിറകിലുള്ള പറക്കലായി ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ മാറുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. മേഘസന്ദേശത്തിൽ മേഘമായി ലൈംഗികത മാറുകയും ഭൂമിയിൽ, കാമുകിയിൽ പെയ്തിറങ്ങുന്ന പ്രവർത്തനമായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നത് അതിനെ നിഷേധിക്കാനാണ്. മേഘസന്ദേശം ലൈംഗിക സമരവും ജതിവിരുദ്ധസമരവും തൊഴിൽ സമരവുമാണ്. യക്ഷൻ്റെ അവസ്ഥയിൽ പ്രണയലൈംഗികതയിൽ നിന്നും തൊഴിൽ വ്യക്തിത്വത്തിൽ നിന്നും അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒരു (ഐ.ടി.)തൊഴിലാളി ഭൂമിയിലേക്ക്, മടങ്ങി വന്ന് മനുഷ്യ വ്യക്തിത്വം തിരിച്ചുപിടിക്കുന്ന പ്രവർത്തനമാണ് ഇന്നത്തെ നിലയിൽ മേഘസന്ദേശം]

(4)കുഞ്ഞുങ്ങൾ – ഉത്പന്നം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനത്തിലുടെയും സത്വതമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കലിലൂടെയും നേടുന്ന സന്തുലിതാവസ്ഥ

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പ്രകൃതി പരിണാമാവസ്ഥ

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സത്വഗുണത്തിലേക്ക് ഉയർന്ന് നിശ്ചലമാകുന്ന അവസ്ഥ

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): “പുരുഷന് “ വേണ്ടി സത്വഗുണത്തിലെത്തുന്ന, അതും കടന്നുള്ള മോക്ഷം.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പുരോഹിത വിധി പ്രകാരമുള്ള  പുരുഷവംശത്തുടർച്ച.(വേളി വിവാഹത്തിലെ കുട്ടി) പുരുഷൻ്റെ നേരമ്പോക്കിൽ എവിടെയോ പിറക്കുന്ന കുട്ടി (സംബന്ധത്തിലെ കുട്ടി)

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ജന്മികൾക്കും നാടുവാഴികൾക്കും വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കപ്പെടുന്നവ

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): ഡിജിറ്റൽ ലൈംഗികതയിൽ അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട കുട്ടികൾ, ഡിജിറ്റൽ വിപണന സ്വീകാര പ്രവർത്തനത്തിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അഭാവം (കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്ത ബന്ധങ്ങളുടെ മഹത്വവത്കരണം)

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ചരക്കു വത്കരിക്കപ്പെട്ട ഉത്പന്നങ്ങൾ, ഡേറ്റകൾ

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: സന്ദേശം

[“കുഞ്ഞുങ്ങൾ “ എന്നത് ഒരു നിർമ്മിതസ്ഥലമാണ്. ഇതിൻ്റെ അർത്ഥം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് പ്രത്യുത്പാദന- ഉത്പാദന ആവാസവ്യവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ചിഹ്നവ്യൂഹത്തിലാണ്. എൻ്റെ കുട്ടി എന്നത് അധീശ വ്യവസ്ഥയിൽ സാമ്പത്തിക തുടർച്ചയ്ക്ക് മാത്രമായി മാറുന്നു. സംബന്ധവിവാഹത്തിൽ എൻ്റെകുട്ടി എന്നത് ഇല്ല. ഉത്പാദനപ്രവർത്തനം ഒരുകൂട്ടരുടെ ലാഭ പ്രവർത്തനവും ഉപഭോഗ പ്രവർത്തനവുമാകുമ്പോഴാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്. കുഞ്ഞുങ്ങൾ വിദേശത്തേക്ക് കയറ്റി അയച്ച് ലാഭമുണ്ടാക്കാവുന്ന ചരക്കായി മാറുന്നു. ഉത്പന്നം ചരക്കായി മാറുകയും ഒരു കൂട്ടർക്കുള്ള ഉപഭോഗവസ്തുവായും മാറുന്ന കാലത്ത് കുഞ്ഞുങ്ങൾ “വളരുന്ന പ്രവർത്തന “മല്ല. വിലാസം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ ഒരു ‘സന്ദേശ’മായി തീരുന്നു. ഫലത്തിൽ അത് ഉടമകൾക്കുള്ളതായി മാറുന്നു.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിലെ “സന്ദേശം“ അതിൻ്റെ പ്രതിനിധാനമാണ്. പക്ഷെ അത് രാജാവിനുള്ള സന്ദേശമായി മാറുന്നു.]

(5)സംരക്ഷണം – സംഭരണം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനത്തിലുടെയും സത്വതമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കലിലൂടെയും നിരന്തരം വിതരണ സന്നദ്ധമായ അവസ്ഥ

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പ്രകൃതി പരിണാമ സന്നദ്ധമായ നില്പ്

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സത്വഗുണത്തിലേക്ക് ഉയർന്ന് വിതരണ സന്നദ്ധമല്ലാതെ നിശ്ചലമാകുന്ന അവസ്ഥ

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): മാറാതെ നിൽക്കുന്ന “പുരുഷന് “ വേണ്ടി സത്വഗുണ സംഭരണം.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പൗരോഹിത്യത്തിനു വേണ്ടി അനുഭവങ്ങൾ, സത്വഗുണം അമ്പലങ്ങളിൽ സംഭരിക്കപ്പെടുന്നു.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ജന്മികൾക്കും നാടുവാഴികൾക്കും വേണ്ടി സമ്പത്ത് വലിയ അറകളിൽ സമ്പത്ത് സംഭരിക്കപ്പെടുന്നു

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): അനുഭവങ്ങളെ വംശീയവും ലിംഗപരവും കേവലം സ്ഥലപരവുമാക്കി സൈബർ സ്ഥലത്ത് സംഭരിക്കുന്നു.

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ചരക്കു വത്കരിക്കപ്പെട്ട ഉത്പന്നങ്ങളും ഡേറ്റകളും സ്ഥല ഉടമകളും സൈബർ മുതലാളിമാരും സ്വകാര്യമായി സംഭരിക്കുന്നു.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: അമ്പലം

[വീട്, അമ്പലം പോലുള്ള ഒരേ സമയം പ്രത്യുത്പാദന സ്ഥലങ്ങളും ഉത്പാദന സ്ഥലങ്ങളുമാണ്. അനുഭവങ്ങളുടെ വെയർഹൗസുകളാണ്.പൊതുജനങ്ങൾക്ക് തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യാനല്ലാതെ സ്വകാര്യമായി സമ്പത്ത് സംഭരിക്കപ്പെടുന്ന ഉത്പാദന വ്യവസ്ഥയിൽ വീടും അങ്ങനെയായി മാറുന്നു.വീടും അമ്പലവും അങ്ങനെയായി മാറുന്നു. സമ്പത്ത് പോലെ അനുഭവങ്ങൾ കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന സ്ഥലമായി വീട് മാറുന്നു.വ്യക്തികൾക്ക് വിതരണം തടസ്സമാകുന്ന കൂട്ടായ്മായ്മാ ഇടങ്ങളാണ് തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൻ്റെ ഇടങ്ങൾ. അമ്പലങ്ങളിൽ ദൈവത്തിന് മാത്രമാണ് പ്രത്യേകം മുറിയുള്ളത്.ഭക്തർ കൂട്ടമായി നിൽക്കാനുള്ള ഇടങ്ങൾ ആണുള്ളത്. ആ ഇടമാകട്ടെ പ്രത്യേക ജാതിക്കാർക്ക് മാത്രമുള്ള ഇടങ്ങളാണ്. സ്വന്തം വീടുകളേക്കാൾ വലിയ അമ്പലങ്ങളാണ് ഉള്ളത്.വീടുകളിൽ സ്വകാര്യ സ്ഥലങ്ങളില്ല. മിച്ചമൂല്യം മൂലധനമാകുന്ന പോലെ വീട്ടിൽ ഇല്ലാത്ത സ്വകാര്യ “ഇട”മാണ് സമാഹരിക്കപ്പെട്ട് കുന്നുകൂടി അമ്പലത്തിൻ്റെ വലിയ വാസ്തുവിടങ്ങളായി മാറുന്നത്. മുറികൾ, ഇടനാഴികൾ, വാതിലുകൾ തുടങ്ങിയ ഘടകങ്ങൾ ഒരിക്കലും സ്വാഭാവികമായോ സാർവത്രികമായോ ഉള്ളവയല്ല, മറിച്ച് അവ ചരിത്രപരമായ നിർമ്മിതികൾ (Historical Constructs) ആണ് എന്ന റോബിൻ ഇവാൻസിൻ  പറയുന്നത് ഫ്രഡറിക് ജയിംസൺ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നുണ്ട്.(പോസ്റ്റ്‌മോഡേണിസം, ഓർ, ദി കൾച്ചറൽ ലോജിക് ഓഫ് ലേറ്റ് ക്യാപിറ്റലിസം” എന്ന കൃതി)17-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തോടെ, ഇംഗ്ലണ്ടിലും യൂറോപ്പിലുമായി പുതിയൊരു വാസ്തുവിദ്യാപരമായ കണ്ടുപിടുത്തം ഉണ്ടായി,ഇടനാഴി (Corridor) എന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നുണ്ട്. അതിനു മുൻപ് വീട്ടുടമ, അതിഥികൾ, പരിചാരകർ, കുട്ടികൾ എന്നിവർക്ക് വ്യത്യസ്തമായ സ്വകാര്യ ഇടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എല്ലാവർക്കും പരസ്പരം തടസ്സമില്ലാതെ പ്രവേശനം സാധ്യമായിരുന്നു.ഇടനാഴി ഒരു പൊതു പാതയായി പ്രവർത്തിക്കുകയും, ഈ പാതയിലേക്ക് മാത്രം തുറക്കുന്ന ഒറ്റ വാതിലുകളുള്ള മുറികൾ (Single-door rooms) നിലവിൽ വരികയും ചെയ്തു.ഇടനാഴി മുറികളെ തമ്മിൽ ഭൗതികമായി വേർതിരിച്ചു, ഇത് മുറികൾക്കുള്ളിൽ സ്വകാര്യത ഉറപ്പാക്കി.വാക്യഘടനാ രീതിയിൽ വാസ്തുവിദ്യയെ ജയിംസൺ വിശദീകരിക്കുന്നണ്ടല്ലോ.കിടപ്പുമുറിയെ (നാമം) അടുക്കളയുമായി (നാമം) ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു ഇടനാഴിയാണ് (ക്രിയ). ഇടനാഴി മുറികളെ തമ്മിൽ ‘ബന്ധിപ്പിക്കുക’ (Connect) എന്ന ക്രിയയാണ് ചെയ്യുന്നത്.ഈ ക്രിയകളുടെ അഭാവമാണ് അനുഭവങ്ങൾ കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന സംഭരണശാലകളാക്കി വീടുകളെ മാറ്റിയത്. കേരളത്തിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരും ഇടനാഴികളില്ലാത്ത കുടിലുകളിലാണ് താമസിച്ചത്.ആ കുടിലുകളിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട സ്വകാര്യഅനുഭവങ്ങളാണ് അപഹരിക്കപ്പെട്ട്,അമ്പലങ്ങളിൽ സമാഹരിക്കപ്പെട്ടത്.

തൊഴിലാളിയുടെ മിച്ചമൂല്യം മൂലധനമായി ഭണ്ഡാരശാലകളിൽ സംഭരിക്കപ്പെടുന്ന സന്ദർഭത്തിൽ തന്നെയാണ് ഇതും സംഭവിക്കുന്നത്. അമ്പലങ്ങൾ ചന്തകൾ കൂടിയായിരുന്നു. പുതിയ വാസ്തുവിദ്യ സ്വകാര്യ ഇടങ്ങളും അതിഥി ഇടങ്ങളും കൂട്ടായ്മാ ഇടങ്ങളും നല്കിയെങ്കിലും ക്രമേണ മുതലാളിത്തം ആ സ്ഥലത്തെ അപഹരിച്ചു.ടി.വി.കാണാൻ ലിവിംഗ്-ഡൈനിംഗ് ഹാളിൽ കൂടിയിരുന്നവരെ മാധ്യമം അപഹരിച്ചു. ഒരു മുറിയിൽ ഇരിക്കുന്നവർ തന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് , ഇന്ന്,ടി.വി.ക്ക് പകരം ഉപയോഗിക്കുന്ന മൊബൈൽഫോൺ ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് ആഗോളീകരണവും ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തവും മുറിക്കുള്ളിൽ പുതിയ മുറികൾ സൃഷ്ടിച്ചു.തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൻ്റെ കാലത്ത് ഒറ്റമുറിയിൽ സ്വകാര്യ അനുഭവങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനു പകരം ഒറ്റ മുറിയിൽ പല സ്വകാര്യ മുറികൾ സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഡിജിറ്റൽ ക്യാപ്പിറ്റലിസം സാമൂഹ്യ അനുഭവങ്ങളെ നഷ്ടപ്പെടുത്തി. നഷ്ടപ്പെട്ട സാമൂഹിക ഇടത്തിൻ്റെ ചരക്കു വത്കരണമായിരുന്നു പഴയ അമ്പലങ്ങൾക്ക് പകരം ഉയർന്ന വലിയ മാളുകൾ, പാർക്കുകൾ തുടങ്ങിയവ.അത് ജയിംസൺ പറയുന്ന ഹൈപ്പർസ്പേസ്’ (Hyperspace) കൾ ആയിരുന്നു. നമ്മുടെ “യഥാർത്ഥ ഇടം” ഏതെന്നറിയാത്ത ഉത്തരാധുനിക സ്ഥലങ്ങളായിരുന്നു അത്.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ കാമുകൻ ലൈംഗിക വേഴ്ചയ്ക്കിടയിൽ പറന്ന് അമ്പലത്തിനു മുന്നിൽ വീഴുന്നത് അമ്പലങ്ങൾ അന്യവത്കരിക്കപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങളുടെ മൂലധനസഞ്ചയമാണ് എന്നതുകൊണ്ടാണ്. അനുഭവങ്ങളുടെ വിതരണം അസമമാണ്. രാജാവിനെ അമ്പലമുറ്റത്ത് കാണുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. തൻ്റെ ഇടം ഏതെന്ന് സ്വയം കണ്ടെത്താനാവാത്ത ഒരുതരം ഹൈപ്പർ സ്പെയ്സിലാണ് കാമുകൻ നിൽക്കുന്നത് ]

(6)കൊത്തിപ്പിരിക്കൽ – വിതരണം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനത്തിലൂടെയും സത്വതമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കലിലൂടെയും നിരന്തരം തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പ്രകൃതിയുടെ മനുഷ്യരുൾപ്പെട്ട ലോകത്തിൻ്റെ പരിണാമം സാധ്യമാകും വിധമുള്ള ഇച്ഛയുടെ വിതരണം

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സത്വഗുണത്തിലേക്ക് ഉയർന്ന് വിതരണം നിശ്ചലമാകുന്നു.

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): മാറാതെ നിൽക്കുന്ന “പുരുഷന് “ വേണ്ടി മാത്രം പ്രകൃതി വിഭവ വിതരണം.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പൗരോഹിത്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നവർക്ക് മാത്രം അമ്പലത്തിലൂടെയുള്ള വിതരണം.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): വലിയ അറകളിൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട സമ്പത്ത്  ജന്മികൾക്കും നാടുവാഴികൾക്കും വേണ്ടി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): വംശീയവും ലിംഗപരവും കേവലം സ്ഥലപരവുമാക്കി സൈബർ സ്ഥലത്ത് സംഭരിക്കപ്പെടുന്ന അനുഭവങ്ങൾ പണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം ലഭിക്കുന്നു.

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ചരക്കു വത്കരിക്കപ്പെട്ട ഉത്പന്നങ്ങളും ഡേറ്റകളും സ്ഥലങ്ങളും റോഡുകളും ആരോഗ്യവും വിദ്യാഭ്യാസവും പണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം ലഭ്യമാക്കുന്നു.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: യാത്ര

[ ഉത്പന്നങ്ങളും സമ്പത്തും അനുഭവങ്ങളും നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നതു തന്നെ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടാനാണ്. അല്ലാത്തപ്പോൾ അവ അസാധുവാണ്. പരിമിതികളെ അതിജീവിക്കാനും ആവശ്യങ്ങളെ പരിഹരിക്കാനുമാണ് അനുഭവങ്ങളും ഉത്പന്നങ്ങളും നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നത്. രോഗം പരിഹരിക്കാനാണ് മരുന്നു കണ്ടു പിടിക്കുന്നത്. അതു രോഗമുള്ളവർക്ക് വിതരണം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അസാധുവാണ്. എന്നാൽ അത് പ്രത്യേക ജാതിക്ക് മാത്രമേ പണമുള്ളവന് മാത്രമേ ലഭ്യമാകു എന്നു വരുമ്പോൾ അസമമായ വിതരണം ഉണ്ടാകുന്നു. വഴിയിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടത് പ്രത്യേക ജാതിക്കാർ മാത്രമാണ് എന്നു വരുമ്പോൾ പണമുള്ളവർ ( ടോൾ കൊടുക്കാൻ ശേഷിയുള്ളവർ) മാത്രമാണ് എന്നു വരുമ്പോൾ, യാത്ര ആവശ്യത്തിൽ നിന്നും അകന്നു മാറുകയും ആഡംബര പ്രവർത്തനമായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു. മാതൃസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നും കൊത്തിപ്പിരിയപ്പെട്ട് ഉത്പാദന സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതിന് പകരം വിപരീത യാത്ര ഉണ്ടായി വരുന്നു. യാത്ര തന്നെ ലക്ഷ്യമായി മാറുന്നു. യാത്രയുടെ ചരക്ക് വത്കരണമാണ് ടൂറിസം.നഷ്ടപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങൾ, നഷ്ടപ്പെട്ട ലക്ഷ്യങ്ങൾ, നഷ്ടപ്പെട്ട ലൈംഗികത എല്ലാം കാഴ്ചയുടെ വിപണി തിരികെ കൊടുക്കുമെന്ന വ്യാജ വാഗ്ദാനമാണ് ടൂറിസം.

നഷ്ടപ്പെട്ട ലൈംഗികത രാജകീയ ലൈംഗിക കാഴ്ച കൊണ്ടും വിപണിയുടെ കാഴ്ച കൊണ്ടും പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് ഉണ്ണുനീലീ സന്ദേശത്തിലെ യാത്രാവർണ്ണന ]

(7)മുതിർന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർ -ഉപയോഗം

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): രജോഗുണത്തിൻ്റെ സ്വയം പരിവർത്തനത്തിലൂടെയും സത്വതമോഗുണങ്ങളുടെ പരിവർത്തിപ്പിക്കലിലൂടെയും നിരന്തരം പുനർ സൃഷ്ടി ഉണ്ടാകുന്നു.

പ്രാചീന സാംഖ്യത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): പ്രകൃതിയുടെ മനുഷ്യരുൾപ്പെട്ട ലോകത്തിൻ്റെ ഗുണപരിണാമം സാധ്യമാകുന്നു.

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): സത്വഗുണത്തിലേക്ക് ഉയർന്ന് വിതരണം നിശ്ചലമാകുന്നു.

വർണ്ണാശ്രമകാലത്തെ സാംഖ്യചിന്തയിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): മാറാതെ നിൽക്കുന്ന “പുരുഷന് “ വേണ്ടി മാത്രം പ്രകൃതിവിഭവഭോഗം.

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിൽ): പൗരോഹിത്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നവർക്ക് മാത്രം ലഭിക്കുന്ന അമ്പലത്തിലെ വിശിഷ്ടാനുഭവ ഉപഭോഗം

തിയോക്രാറ്റിക് ഫ്യൂഡലിസത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ):  ജന്മികളുടെയും നാടുവാഴികളുടെയും സാമ്പത്തിക അമിത ഭോഗം

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (പ്രത്യുത്പാദന തലത്തിൽ): പണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം ലഭിക്കുന്ന ഡിജിറ്റൽ അനുഭവഉപഭോഗം.

ഡിജിറ്റൽ മുതലാളിത്തത്തിൽ (ഉത്പാദന തലത്തിൽ): ഉത്പാദനഉപഭോഗം -ചരക്കു വത്കരിക്കപ്പെട്ട ഉത്പന്നങ്ങളും ഡേറ്റകളും സ്ഥലങ്ങളും റോഡുകളും ആരോഗ്യവും വിദ്യാഭ്യാസവും പണമുള്ളവർക്ക് മാത്രം.

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ: സന്ദേശം പറയൽ

[ ആവശ്യം എന്നതിൽ നിന്നും ജാതിയും പണവും വിതരണത്തിനു മാനദണ്ഡമാകുമ്പോൾ ഉപയോഗം ഉപഭോഗമായി മാറുന്നു. ഉപയോഗിക്കുന്നവർ പുനരുൽപാദിപിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള മുതിർന്ന വ്യക്തികൾ എന്നിടത്ത് നിന്ന് വളരാത്ത കുട്ടികളായി മാറുന്നു.ഉത്പന്നങ്ങൾ വ്യക്തികൾക്കുള്ള കളിപ്പാട്ടങ്ങളായി മാറുന്നു. സന്ദേശങ്ങൾ ഡീകോഡ് ചെയ്യാനാവാതെ വരുന്നു. ഉത്പന്നങ്ങളിൽ വ്യക്തികൾ സ്വയം നഷ്ടപ്പെടുന്നു

ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശത്തിൽ കാമുകൻ സന്ദേശം പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ ഉണ്ണുനീലി രാജാവിന് സ്വന്തമായി മാറുന്നു.]

  ചുരുക്കത്തിൽ കാമുകി, കാമുകൻ, ശരീരം, ലൈംഗികത,കുഞ്ഞുങ്ങൾ, വീട്, റോഡ്, ചികിത്സ, വിദ്യാഭ്യാസം, അമ്പലം തുടങ്ങിയ സാമൂഹികവത്കരിക്കപ്പെട്ടവൈയക്തിക ഇടങ്ങളെല്ലാം  ഉത്പാദന വ്യവസ്ഥയിലെ തൊഴിലാളി, ഉത്പാദന ഉപകരണം, ഉത്പാദന പ്രക്രിയ, സംഭരണം, വിതരണം, ഉപയോഗം, മുതലാളി തുടങ്ങിയ പ്രത്യുത്പാദനതല വികാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

6.

    അതായത് ഭൗതിക ഇടങ്ങളെന്നൊ  ആത്മീയ ഇടങ്ങളെന്നോ വേർതിരിച്ചു നിർത്താൻ കഴിയുന്ന ഒരു സ്ഥലവും ഭൂമിയിലില്ല.എന്നാൽ  സംസ്കാരതലത്തെ ഉത്പാദനതലത്തിൽ നിന്നും വേർതിരിച്ച് വ്യക്തിയുടെ ഇടത്തെ കലക്കിക്കളയുകയാണ് ഉത്തരാധുനിക തത്വചിന്തകർ ചെയ്തത്.ഇതിനെ ഫ്രഡറിക് ജയിംസൺ എതിർത്തിട്ടുള്ളത് പ്രഖ്യാതമാണല്ലോ. (പോസ്റ്റ്‌മോഡേണിസം, ഓർ, ദി കൾച്ചറൽ ലോജിക് ഓഫ് ലേറ്റ് ക്യാപിറ്റലിസം – എന്ന പുസ്തകം) ചരിത്രത്തിൽ പ്രത്യുത്പാദന തലം ഉത്പാദനതലത്തെ നിർണ്ണയിക്കുകയും ഉത്പാദന തലം പ്രത്യുത്പാദന തലത്തെ നിർണ്ണയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.അതു പോലെ പഴയ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങളുടെയും പ്രത്യുത്പാദന ബന്ധങ്ങളുടെയും അവശിഷ്ടങ്ങൾ മറ്റൊരു രീതിയിൽ ആവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വർണ്ണവ്യവസ്ഥയുടെ പിൽക്കാലസാംഖ്യതത്വചിന്ത മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിൽ വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിൽ ആവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. ആദ്യകാല സർഗ്ഗാത്മക സാംഖ്യ തത്ത്വചിന്ത നവോത്ഥാന കാലത്ത് വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിൽ ആവർത്തിക്കുന്നു. ചരിത്രം എന്നത് കേവലം രേഖീയമോ തുണ്ടുകളായി ചിതറിയതോ അല്ല; സ്പൈറൽ ആണ് എന്നാണ് മേൽ വിവരിച്ചതിൽ നിന്നും മനസിലാകുന്നത്.ഉത്തരാധുനികത എന്നത് ആധുനികതയിൽ (Modernity) നിന്നുള്ള പൂർണ്ണമായ വിച്ഛേദനമല്ല, മറിച്ച്, മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഘടനാപരമായ മാറ്റങ്ങളുടെ (സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിലെ മൂന്നാം ഘട്ടം) സാംസ്കാരികപരമായ പ്രതിഫലനമാണ് എന്ന് ജെയിംസൺ വാദിക്കുന്ന സന്ദർഭത്തിൽ ചരിത്രത്തെ കേവലം വേർതിരിച്ച കാലഘട്ടങ്ങളായി കാണുന്നതിനെ അദ്ദേഹം ചോദ്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്.ഉത്തരാധുനികതയിൽ സാംസ്കാരിക ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഒരുതരം ‘ഉപരിപ്ലവത’ (literal superficiality) പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു എന്നും അവയ്ക്ക് സാമൂഹികമോ രാഷ്ട്രീയപരമോ ആയ അഗാധമായ അർത്ഥങ്ങളുമായി ബന്ധമില്ല എന്നും പറയുമ്പോൾ പ്രത്യുത്പാദനതലത്തിന് ഉത്പാദനതലത്തോടും ചരിത്രത്തോടും ഉള്ള ബന്ധനഷ്ടത്തെയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.പൊതുചരിത്രത്തോടുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തിലും, സ്വകാര്യമായ കാലബോധത്തിലും (Private Temporality) ഒരു ശോഷണം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു.ആധുനികതയിലെ പാരഡി(Parody) എന്നത് ലക്ഷ്യബോധമുള്ളതും ഒരു മാനദണ്ഡത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഉത്തരാധുനികതയിൽ, മിശ്ര രചനാരീതി(Pastiche)എന്നത് ലക്ഷ്യബോധമില്ലാത്ത, കേവലം ശൈലികളുടെ അനുകരണമായി മാറുന്നു. ഇത് ആശയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധമില്ലായ്മയെയും, വിഭ്രാന്തിയെയും (Schizophrenic structure) സൂചിപ്പിക്കുന്നു;ആഗോള മൂലധനത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണമായ വലക്കണ്ണികളിൽ, വ്യക്തികൾക്ക് തങ്ങളുടെ സ്വന്തം സ്ഥാനമോ മൊത്തത്തിലുള്ള നഗരപരമായ പൂർണ്ണതയോ മനസ്സിൽ ഭൂപടം ചെയ്യാൻ (Map in their minds) കഴിയാത്ത ഒരു ‘അകൽച്ചയുള്ള ഇടം’ (Alienated City/Space) ആണ് ഉത്തരാധുനികത സൃഷ്ടിക്കുന്നത്;ഈ ‘വിഷമിപ്പിക്കുന്ന പുതിയ ലോകത്ത്’ (Bewildering new world space) രാഷ്ട്രീയ കലയുടെ ദൗത്യം, ജനങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്തെ ഈ സങ്കീർണ്ണമായ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ വൈജ്ഞാനികമായി ഭൂപടം ചെയ്യാനും, അതുവഴി കൂട്ടായ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങൾ (Collective Action) വീണ്ടെടുക്കാനും സഹായിക്കുന്ന പുതിയൊരു രാഷ്ട്രീയ സൗന്ദര്യശാസ്ത്രം നൽകുക എന്നതാണ്.- ഇങ്ങനെയൊക്കെ ജയിംസൺ പറയുന്നുണ്ട്. ‘ സാംസ്കാര സാമ്പത്തിക ചരിത്രത്തിൽ വ്യക്തിയുടെ ഇടം എന്ത് എന്നു കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട് എന്നാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾക്കും ദിശാബോധമില്ലായ്മയ്ക്കും പരിഹാരമായി ജെയിംസൺ വൈജ്ഞാനിക ഭൂപടനിർമ്മാണത്തിന്റെ സൗന്ദര്യശാസ്ത്രം (Aesthetic of Cognitive Mapping) എന്ന ആശയം അവതരിപ്പിക്കാനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്. തത്ത്വചിന്താ പരിണാമ പുനർനിർമ്മാണ പ്രക്രിയയിൽ, പൂർവ്വ-സമകാല പ്രത്യുത്പാദന ഉത്പാദന പ്രക്രിയയിൽ വ്യക്തിയുടെ ഇടത്തെ സ്ഥാനപ്പെടുത്തുക എന്ന ആവശ്യം ഉണ്ടായി വരുന്നു. ഭൗമരാഷ്ട്രീയ സൈദ്ധാന്തികർ പലപ്പോഴും ഫൂക്കോയെ പിൻതുടർന്നു സാംസ്കാരിക ഇടത്തെ ഉപരിപ്ലവമായി സമീപിക്കുന്നുണ്ട്.എഡ്വേർഡ് സോജയെപ്പോലുള്ളവർ ഉദാഹരണം. [Postmodern Geographies: The Reassertion of Space in Critical Social Theory (1989) ]. ചരിത്രത്തെ ഒഴിവാക്കി ഭൗതികം/ആത്മീയം -എന്നീ ദ്വന്ദ്വ സങ്കല്പത്തെ എതിർക്കുന്നു എന്ന രീതിയിൽ അതിനെ തന്നെ ആശ്രയിച്ചു കൊണ്ടുള്ള സമീപനമാണ് ഇവിടെയൊക്കെ.[ ഇടങ്ങളെ സോജ ഇങ്ങനെ ക്രോഡീകരിക്കുന്നു -(ഒന്നാം ഇടം (Firstspace): ഭൗതികമായി അളക്കാൻ കഴിയുന്നതും അനുഭവപ്പെടുന്നതുമായ (Perceived) ഇടം. യാഥാർത്ഥ്യം. (ലെഫബ്റുടെ ‘Spatial Practice’ അനുകരിച്ച്).രണ്ടാം ഇടം (Secondspace): മനസ്സുകൊണ്ട് വിഭാവനം ചെയ്യുന്നതും, ആശയപരവും, ആസൂത്രണപരവുമായ (Conceived) ഇടം. ഭാവന. (ലെഫബ്റുടെ ‘Representations of Space’ അനുകരിച്ച്).തേർഡ്സ്പേസ് :ഒന്നാം ഇടത്തെയും രണ്ടാം ഇടത്തെയും സംയോജിപ്പിക്കുന്നത്. അവയുടെ സംഗമം.നഗരങ്ങളിൽ, തേർഡ്സ്പേസ് പലപ്പോഴും ക്ഷണികമായ രൂപങ്ങളിലാണ് (Ephemeral forms) കാണപ്പെടുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾ ഒരു പൊതുസ്ഥലത്ത് ഒത്തുചേരുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന സമരങ്ങൾ, ആഘോഷങ്ങൾ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പ്രത്യേക സമയത്ത് മാത്രം സംഭവിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ.- സോജയുടെ ഇത്തരം നിലപാടുകളിൽ കാലവും ചരിത്രവും ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്ന ഉപരിപ്ലവ സമരങ്ങളേ ഉണ്ടാകു.1992-ലെ ലോസ് ഏഞ്ചൽസ് കലാപം (Rodney King Riots). ആണ് ഉദാഹരിക്കുന്നത്.ഈ കലാപം അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ജനവിഭാഗങ്ങൾ തങ്ങളുടെ നിരാശയും പ്രതിഷേധവും പ്രകടിപ്പിക്കാൻ പൊതു ഇടങ്ങളെ (Public Spaces) ഉപയോഗിച്ചതിൻ്റെ ഉദാഹരണമാണ്. ഈ കലാപ സമയത്ത് നഗരത്തിലെ തെരുവുകൾ കേവലം ‘ഭൗതിക സ്ഥലങ്ങൾ’ (Firstspace) എന്നതിൽ നിന്ന് സമരത്തിൻ്റെയും വിപ്ലവത്തിൻ്റെയും ‘തേർഡ്സ്പേസുകളായി’ പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടു.ഇങ്ങനെയാണ് പറയുന്നത്.

ലോസ് ഏഞ്ചൽസ് കലാപം ഇതായിരുന്നു: 1991 മാർച്ചിൽ, ട്രാഫിക് നിയമലംഘനത്തിന് ശേഷം റോഡ്‌നി കിംഗ് എന്ന ആഫ്രിക്കൻ അമേരിക്കൻ ടാക്സി ഡ്രൈവറെ ലോസ് ഏഞ്ചൽസ് പോലീസ് ഡിപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റിലെ (LAPD) ഉദ്യോഗസ്ഥർ ക്രൂരമായി മർദ്ദിച്ചു. ഈ മർദ്ദനം ഒരു സ്വകാര്യ വ്യക്തി വീഡിയോയിൽ പകർത്തി, അത് ദേശീയ തലത്തിൽ വലിയ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കി.കോടതി വിധി (1992 ഏപ്രിൽ 29)യാണ് കലാപത്തിലേക്ക് നയിച്ചത്.കിംഗിനെ മർദ്ദിച്ച നാല് പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരെയും ക്രിമിനൽ കോടതി കുറ്റവിമുക്തരാക്കിയതോടെ, നീതി നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് ജനങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചു. ഈ വിധി നഗരത്തിലെ ആഫ്രിക്കൻ അമേരിക്കൻ, ഹിസ്പാനിക് സമൂഹങ്ങളിൽ വർഷങ്ങളായി നിലനിന്നിരുന്ന വംശീയ വിവേചനത്തോടും പോലീസ് അതിക്രമങ്ങളോടുമുള്ള രോഷം ആളിക്കത്തിച്ചു

1970-കൾ മുതൽ 1990-കൾ വരെ, ലോസ് ഏഞ്ചൽസിൽ പ്രതിരോധ, വ്യവസായ മേഖലകളിലെ ജോലികൾ നഷ്‌ടമായി. ഈ മൂലധനത്തിൻ്റെ പലായനം (Capital Flight) ഏറ്റവും കൂടുതൽ ബാധിച്ചത് കുറഞ്ഞ വൈദഗ്ധ്യമുള്ള, അവിടത്തെ തൊഴിലാളികളെയാണ്.കലാപം നടന്ന സൗത്ത് സെൻട്രൽ ലോസ് ഏഞ്ചൽസ് പോലുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ, വർഗ്ഗപരമായ ചൂഷണത്തിൻ്റെയും സാമ്പത്തികമായ ഒഴിവാക്കലിൻ്റെയും കേന്ദ്രങ്ങളായി (Centers of Exploitation) മാറി. വർഗ്ഗപരമായ പ്രതിസന്ധി ഏറ്റവും രൂക്ഷമായ ഇടത്താണ് കലാപം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത്.

വംശപരവും വർഗ്ഗപരവുമായ അനേകം തലങ്ങളുടെ ഇത്തരം സമരങ്ങളുടെ ഉത്പാദന തലങ്ങളെയും കാലത്തെയും ചരിത്രത്തെയും ഒഴിവാക്കി കേവലം സ്ഥലപരമായ കടന്നുകയറ്റമാക്കി ചുരുക്കുകയാണ് സോജ. മുതലാളിത്ത വിരുദ്ധസമരങ്ങളെ അന്യ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു കയറുന്ന വീഡിയോഗെയിമാക്കി മാറ്റുകയാണ് ഇവിടെ.വംശം, ലിംഗം, കേവലമായ പരിസ്ഥിതി ഇവയിൽ ഊന്നിയുള്ള ഉത്തരാധുനിക മൈക്രോ പൊളിറ്റിക്സിൻ്റെ ആവർത്തനമായി മാറുകയാണ് ഈ സമീപനം ]

എന്നാൽ ഡേവിഡ് ഹാർവ്വിയെപ്പോലുള്ളവർ നവലിബറൽ നയങ്ങളെ വിമർശിക്കുന്നതിനുളള ഉപകരണമായി ഭൗമരാഷ്ട്രീയത്തെ വികസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.ഡേവിഡ് ഹാർവിയുടെ “എ ബ്രീഫ് ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് നിയോലിബറലിസം” (A Brief History of Neoliberalism) എന്ന പുസ്തകത്തിൽ മുതലാളിത്തം എങ്ങനെ സ്ഥലങ്ങളെ കീഴടക്കുന്നു എന്നു വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്.ചൈനയിലെ ഡെങ് സിയാവോപിങ്ങിന്റെ പരിഷ്കാരങ്ങൾ, ബ്രിട്ടനിലെ മാർഗരറ്റ് താച്ചറുടെയും അമേരിക്കയിലെ റൊണാൾഡ് റീഗന്റെയും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയങ്ങൾ, യുഎസ് ഫെഡറൽ റിസർവ് മേധാവിയായി പോൾ വോൾക്കറുടെ നിയമനം എന്നിവയെല്ലാം ഈ കാലയളവിലാണ് നടന്നത്. ‘നവലിബറലിസം’ എന്ന സാമ്പത്തിക സിദ്ധാന്തത്തെ ഒരു ആഗോള വ്യവസ്ഥയാക്കി മാറ്റാൻ ഇവർ നേതൃത്വം നൽകി. മനുഷ്യക്ഷേമം ഉറപ്പാക്കാൻ ഏറ്റവും നല്ല മാർഗ്ഗം സ്വതന്ത്ര വിപണിയും സ്വകാര്യ സ്വത്തവകാശവുമാണെന്ന് ഈ സിദ്ധാന്തം വാദിക്കുന്നു. എന്നാൽ പ്രായോഗികമായി ഇത് സമ്പന്ന വർഗ്ഗത്തിന്റെ അധികാരം പുനഃസ്ഥാപിക്കാനുള്ള ഒരു പദ്ധതിയായിരുന്നുവെന്ന് ഹാർവി വാദിക്കുന്നു. നവലിബറലുകൾ ‘വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം’ എന്ന ആശയത്തെയാണ് തങ്ങളുടെ പ്രധാന മുദ്രാവാക്യമായി ഉപയോഗിച്ചത്. എന്നാൽ ഇത് വിപണിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു.

1973-ൽ ചിലിയിൽ നടന്ന പട്ടാള അട്ടിമറിക്ക് ശേഷം, ‘ചിക്കാഗോ ബോയ്സ്’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധരുടെ സഹായത്തോടെ അവിടെ ആദ്യത്തെ നവലിബറൽ ഭരണകൂടം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷം നിലനിന്നിരുന്ന ‘എംബഡഡ് ലിബറലിസം’ (Embedded Liberalism – വിപണിയെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ക്ഷേമരാഷ്ട്ര സങ്കൽപ്പം) 1970-കളിൽ വലിയ പ്രതിസന്ധിയിലായി. പണപ്പെരുപ്പവും തൊഴിലില്ലായ്മയും (Stagflation) വർദ്ധിച്ചു.1970-കളിൽ സമ്പന്നരുടെ വരുമാനത്തിലും സ്വത്തിലും വലിയ ഇടിവ് സംഭവിച്ചു. ഇത് തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള സമ്പന്ന വർഗ്ഗത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ നീക്കമായിരുന്നു നവലിബറലിസം. വോൾക്കർ പലിശനിരക്ക് വർദ്ധിപ്പിച്ചതും (Volcker Shock), താച്ചറും റീഗനും തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളെ തകർത്തതും ഇതിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. തിങ്ക് ടാങ്കുകൾ (Think tanks), സർവ്വകലാശാലകൾ, മാധ്യമങ്ങൾ എന്നിവ വഴി നവലിബറൽ ആശയങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിച്ചു. വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം എന്ന ആശയം ഉപയോഗിച്ച് 1968-ലെ വിദ്യാർത്ഥി പ്രക്ഷോഭങ്ങളെപ്പോലും ഇവർ സ്വാധീനിച്ചു.975-ലെ ന്യൂയോർക്ക് നഗരത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി നവലിബറൽ നയങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാനുള്ള ഒരു പരീക്ഷണശാലയായിരുന്നു. സാമ്പത്തിക സ്ഥാപനങ്ങളെ രക്ഷിക്കാൻ ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമപദ്ധതികൾ വെട്ടിച്ചുരുക്കി. അമേരിക്കയിൽ ക്രിസ്ത്യൻ മതവിശ്വാസികളെയും തൊഴിലാളികളിലെ ഒരു വിഭാഗത്തെയും സാംസ്കാരിക ദേശീയത ഉപയോഗിച്ച് റിപ്പബ്ലിക്കൻ പാർട്ടി കൂടെ നിർത്തി. ബ്രിട്ടനിൽ താച്ചർ, ഫോക്ക്‌ലാൻഡ് യുദ്ധത്തിലൂടെ ദേശീയവികാരം ആളിക്കത്തിച്ചും, പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങൾ വിറ്റഴിച്ചും ഇടത്തരക്കാരുടെ പിന്തുണ നേടി.

നവലിബറലിസം ലോകമെമ്പാടും ഒരേപോലെയല്ല പടർന്നത്. ചില രാജ്യങ്ങൾ (ഉദാഹരണത്തിന് കിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ) ഭരണകൂടത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള വികസനമാതൃക പിന്തുടർന്നു. എന്നാൽ ആഗോളതലത്തിൽ നവലിബറൽ നയങ്ങൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിൽ അമേരിക്കയും IMF-ഉം വിജയിച്ചു.നവലിബറൽ നയങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കിയ മെക്സിക്കോയിലും അർജന്റീനയിലും ഉണ്ടായ സാമ്പത്തിക തകർച്ചകളും, സമ്പത്ത് വിദേശ നിക്ഷേപകരിലേക്ക് ഒഴുകിയതും ഹാർവി വിശദീകരിക്കുന്നു.ശക്തമായ ക്ഷേമരാഷ്ട്രമായിരുന്ന സ്വീഡൻ പോലും പതുക്കെ നവലിബറൽ നയങ്ങളിലേക്ക് മാറാൻ നിർബന്ധിതരായി.ആഗോള സാമ്പത്തിക വളർച്ച 1960-കളെ അപേക്ഷിച്ച് കുറയുകയാണ് ചെയ്തത്. സമ്പത്ത് സൃഷ്ടിക്കുന്നതിന് പകരം, താഴെത്തട്ടിൽ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് (സമ്പന്നരിലേക്ക്) സമ്പത്ത് മാറ്റുകയാണ് നവലിബറലിസം ചെയ്തത്. ഇതിനെ ഹാർവി ‘കൈയേറ്റത്തിലൂടെയുള്ള മൂലധന സമാഹരണം’ (Accumulation by Dispossession) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യവൽക്കരണം, സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധികൾ സൃഷ്ടിക്കൽ, ഭൂമി പിടിച്ചെടുക്കൽ തുടങ്ങിയവ ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്. ലാഭത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള നെട്ടോട്ടം പരിസ്ഥിതിക്ക് വലിയ നാശമുണ്ടാക്കി. ഇങ്ങനെ എല്ലാ ഇടങ്ങളും മുതലാളിത്തം അവരുടേതാക്കി.

   ഡേവിഡ് ഹാർവിയുടെ “Spaces of Capital: Towards a Critical Geography” (മൂലധനത്തിന്റെ ഇടങ്ങൾ: ഒരു വിമർശനാത്മക ഭൂമിശാസ്ത്രത്തിലേക്ക്) എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ഭൂമിശാസ്ത്രം വെറുമൊരു നിഷ്പക്ഷമായ വിഷയമല്ലെന്നും, അത് രാഷ്ട്രീയവും സാമ്പത്തികവുമായ ഘടകങ്ങളാൽ നിർണ്ണയിക്കപ്പെടുന്നതാണെന്നും അദ്ദേഹം സമർത്ഥിക്കുന്നു.നഗരങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിൽ (Urban Sociology) ഷിക്കാഗോ സ്കൂളിന്റെ ലിബറൽ സമീപനങ്ങളെ ഹാർവി വിമർശിക്കുന്നു.മാർക്സിസ്റ്റ് സമീപനങ്ങളെ തള്ളിക്കളയാൻ ഷിക്കാഗോ സ്കൂൾ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങളെയും, നഗരപ്രശ്നങ്ങളെ കേവലം പാരിസ്ഥിതികമോ സാംസ്കാരികമോ ആയ പ്രശ്നങ്ങളായി ചുരുക്കിക്കാണുന്നതിനെയും അദ്ദേഹം എതിർക്കുന്നു [ 277-287].

ഹെഗൽ, വോൺ ത്യൂണൻ, മാർക്സ് എന്നിവരെ മുൻനിർത്തി, മുതലാളിത്തം അതിന്റെ ആഭ്യന്തര പ്രതിസന്ധികളെ (അമിതമായ ഉൽപ്പാദനം – Overaccumulation) മറികടക്കാൻ എങ്ങനെയാണ് ‘സ്ഥലപരമായ പരിഹാരങ്ങൾ’ (Geographical expansion) തേടുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹം വിശദീകരിക്കുന്നു [ 392-405].വില്ല്യംസിന്റെ സൈദ്ധാന്തിക കൃതികളേക്കാൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ നോവലുകളിലാണ് (ഉദാഹരണത്തിന് Border Country, Loyalties, People of the Black Mountains) ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നതെന്ന് ഹാർവി നിരീക്ഷിക്കുന്നു.ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഒരേസമയം തന്റെ പ്രാദേശിക സമൂഹത്തോടും (Local Community) വിശാലമായ ആഗോള രാഷ്ട്രീയത്തോടും കൂറുപുലർത്താൻ കഴിയുമോ എന്ന സംഘർഷം വില്ല്യംസിന്റെ കഥാപാത്രങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്.’സ്ഥലം’ (Place) എന്നത് ഒറ്റപ്പെട്ട ഒന്നല്ലെന്നും, അത് പുറത്തുനിന്നുള്ള ‘ഇടം’ (Space – ഗതാഗതം, ആശയവിനിമയം, സാമ്പത്തികം) വഴിയാണ് നിർണ്ണയിക്കപ്പെടുന്നതെന്നും അദ്ദേഹം നോവലുകളിലൂടെ കാണിച്ചുതരുന്നു.മുതലാളിത്തം അതിരുകളില്ലാത്ത ‘ഇടം’ (Space) സൃഷ്ടിക്കുമ്പോൾ, തൊഴിലാളികൾ പലപ്പോഴും ‘സ്ഥലങ്ങളിൽ’ (Place) കുടുങ്ങിപ്പോകുന്നു. മുതലാളിത്തത്തിന് എവിടെ വേണമെങ്കിലും മൂലധനം മാറ്റാം, എന്നാൽ തൊഴിലാളികൾക്ക് തങ്ങളുടെ സ്ഥലവും സമൂഹവും വിട്ടുപോകാൻ കഴിയില്ല. അതുകൊണ്ട് സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയം വിജയിക്കണമെങ്കിൽ, പ്രാദേശികമായ പോരാട്ടങ്ങളെ (Place-based struggles) ആഗോളതലത്തിലുള്ള (Space-based) രാഷ്ട്രീയവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്.പ്രാദേശികമായ പോരാട്ടങ്ങളെ തള്ളിക്കളയാതെ തന്നെ, അവയെ എങ്ങനെ വിശാലമായ ആഗോള രാഷ്ട്രീയവുമായി കോർത്തിണക്കാം എന്നതാണ് സോഷ്യലിസത്തിന്റെ വെല്ലുവിളി. ഇതിനായി പ്രാദേശികമായ അനുഭവങ്ങളും ആഗോളതലത്തിലുള്ള സിദ്ധാന്തങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വിടവ് നികത്തേണ്ടതുണ്ടെന്ന് ഹാർവി പറയുന്നു.

  ചുരുക്കത്തിൽ മേൽ വിവരിച്ച,

1. അധികാരത്തിൻ്റെ ഇടം
2. ഉത്പാദകരുടെ ഇടം
3. ഉത്പാദനോപകരണ ഇടം
4. ഉത്പാദന പ്രക്രിയാ ഇടങ്ങൾ
5. ഉത്പന്നയിടം
6. സംഭരണ ഇടം
7. വിതരണ ഇടം
8. ഉപയോഗ ഇടങ്ങൾ

ഈ ഇടങ്ങളുടെയെല്ലാം ഉത്പാദന – പ്രത്യുത്പാദന ബന്ധതലങ്ങൾ ചരിത്രപരമായും രാഷ്ട്രീയമായും തിരിച്ചറിയുകയും ഈ ഇടങ്ങളുടെ പ്രാദേശിക തലങ്ങളെ- ആഗോള തലങ്ങളിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മാത്രമേ ഭൗമരാഷ്ട്രീയം അർത്ഥവത്താ കൂ. മേൽ പറഞ്ഞ ഇടങ്ങളെയെല്ലാം ബന്ധിപ്പിക്കുകയും നിർണ്ണയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് പ്രധാനമായും മൂന്നു ഇടങ്ങൾ ആണ്.ഇവയുടെ അധീശദൃശ്യനില ഇങ്ങനെയാണ്.

1. സത്വഗുണയിടം

കൂറ്റൻഅമ്പലങ്ങൾ, അമ്പലങ്ങൾക്ക് പകരം ഉയരുന്ന മാളുകൾ, അമ്യൂസ്മെൻ്റ് പാർക്കുകൾ.. കോർപ്പറേറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലുകൾ, കോർപ്പറേറ്റ് മ്യൂസിയങ്ങൾ, പ്രത്യേക സാമ്പത്തിക മേഖലകൾ, കോർപ്പറേറ്റുകൾ നിയന്ത്രിക്കുന്ന വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ, സൈബറിടങ്ങൾ,വലിയ റോഡുകൾ….

2. തമോഗുണയിടം

കോർപ്പറേറ്റ് അധിനിവേശത്താൽ കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവർ താമസിക്കുന്ന ഇടങ്ങൾ ,ചേരികൾ, ടോൾ അടയ്ക്കാതിരിക്കാൻ ആശ്രയിക്കുന്ന പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ ഇടറോഡുകൾ,ആരോഗ്യഇൻഷ്വറൻസ് തുക അടയ്ക്കാനാവത്തവർ ആശ്രയിക്കുന്ന ചെറുകിട നിരോധിതആരോഗ്യകേന്ദ്രങ്ങൾ,കുറഞ്ഞ കൂലിക്ക് പ്രത്യുത്പാദനതല പണിയെടുക്കുന്ന സ്ത്രീ കൂട്ടായ്മായിടങ്ങൾ…

3. രജോഗുണയിടം

തൊഴിലുറപ്പില്ലാത്ത, തൊഴിൽ സംരക്ഷണമില്ലാത്ത, അസംഘടിതരായ, കുറഞ്ഞകൂലി ലഭിക്കുന്ന തൊഴിലാളികളുടെ തൊഴിലിടങ്ങൾ, ആരോഗ്യ ഇൻഷ്വറൻസിൽ നിന്നും പുറത്താക്കപ്പെട്ട രോഗികളുടെ ഇടങ്ങൾ, വീടുവയ്ക്കാനുള്ള സാമ്പത്തിക സുരക്ഷ ശമ്പളത്തിന് ഇല്ലാതെ വരുമ്പോൾ ആശ്രയിക്കുന്ന, അതിവാടകവർദ്ധന നേരിടുന്ന വാടക വീടുകൾ,കോർപ്പറേറ്റുകൾഫണ്ട് ചെയ്യുന്ന ഓട്ടോണമസ് കോളേജുകളിലെ അവകാശങ്ങളില്ലാത്ത പീഡിതരായ, കടക്കാരായ വിദ്യാർത്ഥി ഇടങ്ങൾ….

രജോഗുണയിടങ്ങളിൽ വരുന്ന ചലനം സത്വതമോ യിടങ്ങളിലും മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും.പ്രത്യുത്പാദന ഇടങ്ങളിലും ഉത്പാദന ഇടങ്ങളിലും പ്രദേശിക -ആഗോളതലത്തിലും രജോഗുണചലനത്തെയും പരിണാമത്തെയും നിർമ്മിക്കും വിധമാകുമ്പോഴേ ഭൗമ രാഷ്ട്രീയത്തിന് അർത്ഥമുണ്ടാകുകയുള്ളു.

അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശ കഥയായി ജീവിതം മാറും.കാമുകിയ്ക്ക് മെസേജ് അയക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ കാമുകിയുടെ ശരീരം കാമുകനിൽ നിന്നും രാജാവിലെത്തിച്ചേരുന്ന ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം ഇന്നു വായിക്കുമ്പോൾ ഡേറ്റകൾ മറിച്ചുവിറ്റു ജീവിക്കുന്ന ഭരണകൂടം എന്ന ഇടനിലക്കാരനിൽ അഭയം തേടുന്ന ഒരു ജനതയ്ക്ക് ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വത്വപ്രതിസന്ധിയുടെ കഥയായി അതു മാറുന്നു.