എന്റെയടുത്തും വന്ന് ചോദിച്ചു, ഇയർഫോൺ വേണോ എന്ന്, വേദനിപ്പിക്കാതെ നിരസിച്ചു. അവർ എവിടുത്തുകാരെന്ന് തിരക്കി. രാജസ്ഥാനിൽ നിന്നാണ് തങ്ങൾ എന്ന് കൂട്ടത്തിൽ ചെറുപ്പക്കാരിയായവൾ പറഞ്ഞു. വെറുതെ ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിച്ചു.

“രണ്ട് പേര് മാത്രേ ഉള്ളോ?”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങൾ സഹോദരിമാരാണ്.”

അമ്മയുൾപ്പടെയുണ്ട് കൂടെയെന്നും വലിയ സംഘമായാണ് അവർ പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്നും
പലരും പല ട്രെയിനുകളിൽ കച്ചവടം നടത്തുന്നുണ്ടെന്നും വൈകിട്ട് എല്ലാവരും ടെന്റിൽ കണ്ട് മുട്ടുമെന്നും ഇളയവൾ വിശദീകരിച്ചു. അവർ അടുത്ത യാത്രക്കാരന്റെ അടുത്തേക്ക് പോവാൻ ധൃതിവെച്ചു. ഞാൻ ചോദ്യങ്ങൾ അവസാനിപ്പിച്ച് പുറത്തേക്ക് നോക്കി.

ട്രെയിനിന്റെ വേഗത കുറഞ്ഞു. വണ്ടി ഏതോ സ്റ്റേഷനിൽ അടുക്കുകയാണ്. സ്‌റ്റേഷനിൽ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലല്ല നടുക്കുള്ള ഒരു ഒരു ട്രാക്കിലാണ് ട്രെയിൻ നിർത്തിയത്. അപ്പുറത്ത് പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ നമ്മുടെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമായ പോലീസുകാരൻ എല്ലാ കമ്പാർട്ടുമെന്റുകളിലേക്കും ചൂഴന്ന് നോക്കി നടക്കുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് നോക്കിയശേഷം അദ്ദേഹം പതുക്കെ ട്രാക്ക് മുറിച്ചുകടന്ന് ഞങ്ങൾക്കു നേരെ നടന്ന് വന്നു. അകത്തു കടന്ന അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ആ സഹോദരിമാരിൽ ഉറച്ചു. അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുചെന്ന് ഇയർഫോണുകൾ കൈയിലേക്ക് വാങ്ങി. പുറകെ ചെല്ലാൻ ആങ്ങ്യം കാണിച്ചു. ആ കുട്ടികൾ ഇതൊരു സാധാരണ സംഭവമെന്ന മട്ടിൽ പോലീസുകാരൻ്റെ പുറകേ നടന്നു, ട്രാക്ക് മുറിച്ച് കടന്നു. അവരിൽ ഇളയവളേയും കൂട്ടി പോലീസുകാരൻ സ്റ്റേഷന് പിറകിലേക്ക് മറഞ്ഞു. മൂത്തവൾ വിൽപ്പന സമാനങ്ങളുമായി മുന്നിലെ ബെഞ്ചിലിരുന്നു. വണ്ടി പതുക്കെ നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. അവൾ വിഷണ്ണയായി. ഞാനൊരു ഇംഗ്ലീഷ് പത്രം നിവർത്തി ലോക വാർത്തകൾ വായിച്ച് തുടങ്ങി. വണ്ടി നീളത്തിലൊരു ചൂളം മുഴക്കി.