ആത്മവിശ്വാസത്തിൻ്റെ വലിയ മേഖലയാണ് സെൽഫികൾ. പലരെയും ചേർത്തു നിർത്തി സെൽഫികൾ എടുക്കുന്നവരോട് എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ബഹുമാനമാണ്. അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് സെൽഫി എടുക്കാൻ നോക്കുന്നവരെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തവരെ ഇൻ്റർനെറ്റിലെ വീഡിയോകളിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.  ഒന്നിച്ച് സെൽഫി എടുക്കാൻ വരുന്നത് കാണുമ്പോൾ തിരക്കിനിടയിൽ ആണെങ്കിലും  ഒപ്പം നിന്നു കൊടുക്കുന്നവരെയും ഒരു പടി കൂടി കടന്ന് മൊബൈൽ ഫോൺ കൈയിലേക്ക് വാങ്ങി ചേർത്ത് നിർത്തി സെൽഫി എടുത്ത് കൊടുക്കുന്നവരെയും ഇൻറർനെറ്റിലെ വീഡിയോകളിൽ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിക്കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പ്ലാനറ്റേറിയങ്ങളിലും റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനുകളിലും മറ്റും സെൽഫി പോയൻ്റുകൾ പോലുമുണ്ട്. ഒറ്റയ്ക്കോ കൂട്ടമായോ സെൽഫികൾ എടുത്ത് അവരവരുടെ ജീവിതനിമിഷങ്ങളെ പകർത്തുന്നത് കലാവിഷ്കാരങ്ങൾ പോലുമാണ്.

സെൽഫികളെ പറ്റിയുള്ള അത്തരത്തിലുള്ള  പല തരം ചിന്തകളോടെയാണ് ജി.രവിയുടെ പുസ്തകങ്ങൾ തേടി പുസ്തകശാലയിൽ ചെല്ലുന്നത്. സെൽഫിയെ പറ്റി തമ്മിൽ ചില കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ എന്ന നോവൽ ഒരിക്കലും ഞാൻ വാങ്ങുമായിരുന്നില്ല. ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കവർ പാറ്റേൺ പുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നും വികർഷിക്കുന്ന സ്വഭാവം എന്നിലെ വായനക്കാരനിലുണ്ട്. ഇരുണ്ട നിറത്തിൽ വരുന്ന തരം പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പല നിറങ്ങളിൽ ആകർഷകത്വം തോന്നിക്കുന്ന കവറുകൾ എന്തുകൊണ്ട്  തീർക്കുന്നില്ല എന്നത് ഒരു ചോദ്യം തന്നെയാണ്.  എന്തിനാകാം ചില പുസ്തക കവറുകളിൽ ബ്രൗണും മറ്റ് ഇരുണ്ട നിറങ്ങളും  വാരിപ്പൂശുന്നത് എന്നത് തന്നെയാണ് ചോദ്യം.  അതിമനോഹരമായ കവറുകളുള്ള പുസ്തകങ്ങൾ പുസ്തകശാലയിൽ ആകർഷകത്വത്തോടെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ചില പുസ്തകങ്ങൾ ഇരുണ്ട് കിടക്കുന്നത്. ആരാണ് സൗന്ദര്യമാർന്ന പൂവുകളെയും പൂമ്പാറ്റകളെയും തുമ്പികളെയും പക്ഷികളെയും മൃഗങ്ങളെയുമൊക്കെ കാണാത്തത്! ആരാണ് നീലാകാശവും അലയടിക്കുന്ന കടലുമൊക്കെ കാണാത്തത്! എന്തിനാണ് പുസ്തകക്കവറുകളിൽ ഇരുണ്ട ചായങ്ങൾ വാരി വിതറുന്നത്?

പരസ്പരം സെൽഫികളെ പറ്റി പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് മാത്രം വാങ്ങിയ ആ പുസ്തകം വായിച്ചു തീർത്തപ്പോഴാണ് പേരാമ്പ്ര, കുറ്റ്യാടി, വടകര പോലുള്ള നാടുകളുടെ മറ്റൊരു തലത്തിലുള്ള വായന സാധിച്ചത് എന്ന് പറയാതെ വയ്യ.  ആ മേഖലകളിൽ നിന്നും മറ്റ് പല എഴുത്തുകാരും എഴുതിയ ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിന്നും വേറിട്ടൊരു നാട്ടുകാഴ്ചകൾ കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ എന്ന പുസ്തകം തീർച്ചയായും നൽകുകയുണ്ടായി. പക്ഷികൾ, മൃഗങ്ങൾ, മീനുകൾ, പച്ചപ്പുകൾ എന്നിവയൊക്കെ അടങ്ങുന്ന പ്രകൃതിയെ അടുത്തറിഞ്ഞ തരത്തിൽ ഇത്രമേൽ ഭംഗിയോടെ ആവിഷ്കരിച്ച നോവലും ചുരുക്കമാണ് എന്നാണ് തോന്നിയത്. വയലിലെയും പറമ്പിലെയും കൃഷിയുടെ ഇതുവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോയ പല സൂക്ഷ്മ മേഖലകളും നോവലിൽ വരുന്നുണ്ട്. കാലിയായ പഴയ തരം മണ്ണെണ്ണ ടിന്നിനെയും ഭരണിയെയുമൊക്കെ ഇതുവരെ ആരും എഴുതി കാണാത്ത മട്ടിൽ ചേർത്ത് കാണുന്നുണ്ട്. അത്തരത്തിലുള്ള പല കാര്യങ്ങളും വായനയിൽ അത്ഭുതം തീർക്കുകയായിരുന്നു.

പേരറിയാത്ത പക്ഷിയുടെ ഫോട്ടോ ജി. രവി ടൈംലൈനിൽ ചേർത്തത് വെറുതെയല്ല തന്നെ. അദ്ദേഹത്തിൻ്റേത് പക്ഷികൾക്കൊക്കെ പിന്നാലെ പോകുന്ന മനസ്സാണ്. തത്തകൾ വയലിൽ ഇറങ്ങി കതിർ കൊത്തുന്നതിൻ്റെ ഇതുവരെ പറഞ്ഞു കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത തരം വിവരണം കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ എന്ന നോവലിലുണ്ട്.

ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം എന്ന നോവലിലെ പോലെ ഒരു ഏകാദ്ധ്യാപകൻ ചെറിയൊരു കഥാപാത്രമായി നോവലിൽ വരുന്നുണ്ട്. ഒരു വിദ്യാലയത്തിൻ്റെ കഥയും കൃഷിയും മറ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള ചില മനുഷ്യരുടെ അതിജീവനത്തിൻ്റെയും ആത്മാഭിമാനത്തിൻ്റെയും ഒക്കെ കഥയും മറ്റുമാണ് ജി രവി നോവലിൽ പറയുന്നത്. ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം എന്ന നോവലിൽ രവി എന്ന കഥാപാത്രം സ്ത്രീകൾ മാറ് മറക്കാത്തത് നല്ലതല്ലേ എന്ന് മാറ് മറക്കേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകതയെ പറ്റിയും സമരം ചെയ്യേണ്ടതിനെ പറ്റിയുമൊക്കെ പറയാൻ വന്നവരോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. പ്രസ്തുത കഥാപാത്രത്തിൻ്റെ രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക കാഴ്ചപ്പാടുകളെ കുറിച്ച് എതിർപ്പുകൾ ഏറെ വിളിച്ചു വരുത്തിയ ഭാഗമാണത്. കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ എന്ന നോവൽ അത്തരമൊരു മേഖലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം എന്ന നോവലിന് നേർക്കുനേർ എതിരായി നെഞ്ച് വിരിച്ച് നിർത്താൻ പറ്റുന്ന നോവൽ പോലുമാണ്. ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം എന്ന നോവൽ വളരെ താല്പര്യത്തോടെ ഒറ്റയിരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുകയും ഏറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരൊറ്റ ഇരിപ്പിൽ തന്നെ ഒരു ഓൺലൈൻ ആപ്പിൽ കേൾക്കുകയുമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. രണ്ട് നോവലുകളിലെയും കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളിലെ വ്യത്യാസങ്ങൾ വാക്കുകളാൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് സൂചിപ്പിക്കാൻ ആ മേഖല വലിയ തോതിൽ ഉതകുന്നുണ്ട്.  അയ്യങ്കാളിയും കെ. കേളപ്പനും പോലുള്ള നവോത്ഥാന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം വഹിച്ചവരുടെ പരാമർശങ്ങൾ നോവലിൽ പലയിടങ്ങളിലും വരുന്നുണ്ട്. ഏകാദ്ധ്യാപകനായി നാട്ടിലെത്തുന്ന നാരായണൻ എന്ന അദ്ധ്യാപകനെ പറ്റി കുറച്ച് ഭാഗത്ത് മാത്രമേ പറയുന്നുള്ളു എങ്കിലും ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം എന്ന നോവലിലെ രവി എന്ന ഏകാദ്ധ്യാപകൻ്റെ രീതികൾ യാതൊന്നുമല്ല പ്രസ്തുത അദ്ധ്യാപക കഥാപാത്രത്തിനുള്ളത്. ഒരു പക്ഷേ ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന വായനക്കാരെ സംബന്ധിച്ച് നീരസം തോന്നിയേക്കാൻ ഇടയുള്ള കാര്യം പോലുമാണത്. പക്ഷേ കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ നോവലിലെ  കഥാപാത്രങ്ങളിൽ ഭൂരിപക്ഷം കഥാപാത്രങ്ങളും മണ്ണിൽ വിയർപ്പൊഴുക്കി ജോലി ചെയ്യുന്നവരാണ്. ജീവിതസമരങ്ങളുടെ ഭാഗമാകുന്നവരുമാണ്.  ചങ്ങരോത്ത്  വെൽഫെയർ എൽ.പി.സ്ക്കൂളായി അപ്ഗ്രേഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടത് നോവലിൻ്റെ മുഖ്യകഥാപാത്രമായ കുങ്കർ മുൻകൈ എടുത്ത് തീർത്ത എഴുത്തുകളരിയായിരുന്നു എന്ന് നാട്ടിലെ പ്രായമായവരിൽ ചിലർ പറഞ്ഞതിൽ നിന്നാണ് നോവൽ എഴുതുന്നതിനെ പറ്റി ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന രീതിയിൽ ആമുഖത്തിൽ ജി.രവി പറയുന്നുമുണ്ട്. കണ്ടൻകുന്ന് മുത്തപ്പൻ മികച്ച വായനാനുഭവം തരുന്ന നോവലാണ്.