മുന്നൂറോളം ഡ്രോയിങ്ങുകൾ ചെയ്ത് നോക്കിയതിന് ശേഷമാണ് മനുഷ്യാകാരത്തെ ഈ തരത്തിൽ പിക്കാസോ പുന:ക്രമീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. അതിൽ നിന്ന് തന്നെ ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ് മോഡേൺ ആർട്ട് എന്നത് വളരെ എളുപ്പത്തിൽ നിർവ്വഹിക്കാവുന്ന ഒന്നല്ല എന്നതാണ്. പിക്കാസോ ഈ ചിത്രം പൂർത്തിയാക്കിയത് നിരവധി പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ്.

 

അവിജ്ഞോണിലെ സുന്ദരികൾ (1907) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ചിത്രം സ്പെയിനിലെ അവിഞ്ഞോൺ നഗരത്തെയാണ് ചിത്ര രചനക്കായി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവിടെയുള്ള ഒരു വേശ്യാഗൃഹമാണ് ഇവിടെ വർണ്ണനക്കായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. അവർ വെറും സുന്ദരികൾ മാത്രമല്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ചിത്രം നോക്കിയാൽ രണ്ടു സ്ത്രീകളുടെ മുഖം വികൃതവുമാണ്. മറ്റു സ്ത്രീകളെ നോക്കിയാൽ അവർക്കുമുണ്ട് പല പ്രത്യേകതകളും . അവരുടെ കണ്ണുകൾ പ്രത്യേക പരിഗണന അർഹിക്കുന്നു. അവ പുറത്തേയ്ക്ക് തുറിച്ചു നോക്കും വിധമാണ് പിക്കാസോ രചിച്ചിരിക്കുന്നത്. രൂപത്തിലും വർണ്ണ പ്രയോഗത്തിലും ഈ ചിത്രം നവ്യാനുഭൂതി ആസ്വാദകർക്ക് പകരുന്നു. എന്തുകൊണ്ട് വെറും നോട്ടത്തിൽ അവസാനിക്കാതെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നു എന്നത് പഠന വിധേയമാക്കേണ്ട വസ്തുതയാണ്. ഈ ഘട്ടത്തിലാണ് ഇവർ അവിജ്ഞോൺ നഗരത്തിലെ വേശ്യാലയത്തിനുള്ളിലെ സുന്ദരികളാണ് എന്ന കാര്യം പരിഗണനാർഹമാകുന്നത്. അവരുടെ ഭയം ആണ് കണ്ണുകളിലൂടെ ചിത്രകാരൻ മെനയുന്നത്. അവർ എന്തോ ഒന്നിനെ ഭയപ്പെടുന്നു എന്നത് ചിത്രത്തിൽ വ്യക്തമാണ്. ഒരു മനുഷ്യരൂപം എല്ലാ സ്ത്രിയുടെ ഉള്ളിലും ഭയപ്പെടും വിധം കടന്നു വരുന്ന കാഴ്ചയാണ് കാണുന്നത്. ഈ പുരുഷ രൂപം അവരെ സമീപിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളിലേക്ക് ആ രൂപം ഭയം ജനിപ്പിക്കും വിധം പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിലെ പ്രധാന സവിശേഷത അത് പുരുഷ രൂപമാണ് എന്നതും ആ പുരുഷനെ ചിത്രത്തിനു വെളിയിലാണ് നിർത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നതുമാണ്. ഒരേ സമയം ചിത്രത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപെടാതിരിക്കുന്നതോടൊപ്പം അയാൾ പുറത്തുണ്ട് ഏതു സമയവും കടക്കാൻ പാകത്തിൽ നിൽക്കും വിധമാണ് എന്ന് വിശദാംശങ്ങളിലൂടെ സൂചനയും പകരുന്നു. ഇത് വെറുതെ നടത്തിയ ഒരു ചിത്രീകരണമല്ല. മറിച്ച് സ്ത്രീകളുടെ തുറിച്ചു നോട്ടത്തിൽ നിന്ന് അപകടത്തിന്റെ തീഷ്ണത അനുഭവിപ്പിക്കാൻ പോകും വിധമാണ് ദൃശ്യതലത്തിന്റെ അവതരണം. മുഖം വികൃതമാക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകളാകട്ടെ പുരുഷ താല്പര്യങ്ങളാൽ നിലകൊള്ളുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ സ്ത്രീകളോടുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകളെയാണ് വെളിവാക്കുന്നത്. പുരുഷന്റെ കാഴ്ചയിലുള്ള സമൂഹത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ പ്രതിനിധികളാണവർ. ആഫ്രിക്കൻ ഐബീരിയൻ ശില്പകലയുടെ നേരിട്ടുള്ള അനുകരണമാണ് ഇവിടെ പിക്കാസോ നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. പുതിയൊരു ദൃശ്യഭാഷയാണ് പിക്കാസോ ഇതിലൂടെ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നത്.

 

നമ്മുടെ കാഴ്ചയെ ഏറ്റവും വിചിത്രമായ ഒരു തലത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിക്കുന്നു, ഈ ചിത്രം . കലയുടെ പൊതു സങ്കല്പത്തെ അത് കീഴ്മേൽ മറിക്കുന്നു. കലയ്ക്ക് പുറത്തുള്ള സാമൂഹൃവും രാഷ്ട്രീയവുമായ അവസ്ഥ കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞപ്പോൾ അതിനെ കലയിലേയ്ക്ക് ആവാഹിക്കുവാനാണ് പിക്കാസോ ശ്രദ്ധിച്ചത്.

 

രാജാ രവിവർമ്മ 1906 ൽ മരിക്കുന്നു. അതിനു ശേഷം ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞാണ് അവിജ്ഞോണിലെ സുന്ദരികളിലൂടെ (1907) ക്യൂബിസം കടന്നു വരുന്നത്. പശ്ചാത്യ കലാ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് നാം ഗൗരവമായി അറിയുന്നത് 1960 കളിലാണ്. കേസരി ബാലകൃഷ്ണപിള്ള 1940 കളിൽ ചിത്രകലയെപ്പറ്റി ലേഖനങ്ങൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് വേണ്ടത്ര ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോയി. 1960 ൽ ആണ് കേരളത്തിൽ ആധുനികത പ്രചാരത്തിലാകുന്നത്. അപ്പോഴേയ്ക്കും പാശ്ചാത്യലോകത്ത് ആധുനികതയുടെ അപചയം ആരംഭിച്ചിരുന്നു. 

 

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യമായപ്പോഴേയ്ക്കും കലയിൽ ആഗോളവത്ക്കരണം, പ്രാദേശികത, സ്വത്വബോധം, സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെ കടന്നു വരവ്, മൂല്യച്യുതി , മാധ്യമങ്ങളുടെ അതിപ്രസരം എന്നിങ്ങനെ നിരവധി വസ്തുതകൾ പ്രസക്തമാണ്. അവയുടെ സ്വാധീനം ലോകത്തെല്ലായിടത്തും ഒരുപോലെ മാറ്റം സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് കാണാം.