(2) മരുമക്കത്തായ ദായക്രമമാണ് നിലനിന്നിരുന്നത്. കൊച്ചി കോവിലകത്ത് അഞ്ച് താവഴികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. മൂത്ത താവഴി, ഇളയ താവഴി, ചാഴിയൂർ താവഴി, പള്ളുരുത്തി [മാടത്തുങ്കൽ] താവഴി, മുരിങ്ങൂർ താവഴി എന്നിവയാണവ. ഇവര്‍ തമ്മിലും കിടമത്സരം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിൽ പോർച്ചുഗീസുകാരും (സാമൂതിരിയും) ഇടപെടുകയും ഭരണത്തിലിരുന്ന മൂത്ത താവഴിക്കും രാജ്യത്തിനും ഇത് എറെ അനർത്ഥങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്‌തു.

(3) ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാകമ്പനിയെ കൊച്ചിയിലേക്ക് രാജാവ് ക്ഷണിക്കുകയും അവർ കൊച്ചിക്കോട്ട പിടിച്ചെടുത്ത് പോർച്ചുഗീസിനെ തുരത്തുകയും ചെയ്‌തു. ഇതിന് ശേഷം സി.ഇ. 1663 മാർച്ച് 22ന് (പുതുവെപ്പ് 322 മീനം 14-ന്) ഇരുവരും തമ്മിൽ കരാറിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്‌തു. ഈ കരാര്‍പ്രകാരം കൊച്ചി, കൊടുങ്ങല്ലൂർ, പള്ളിപ്പുറം, പാമ്പാ എന്നിവിടങ്ങളിലെ കോട്ടകളും വെണ്ടുത്തുരുത്ത്. പോട്ടത്തുരുത്ത്, പാതിരിത്തുരുത്ത് എന്നീ തുരുത്തുകളും അവയിലെ ഉൽപ്പത്തികളും വേലക്കായി പോർച്ചുഗീസുകാർ നിർത്തിയിരുന്ന അടിമകളുമെല്ലാം ഇനിമുതല്‍ ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ അധീനതയിലായിക്കും.

(4) കൊച്ചി കോട്ടയുടെ മുൻഭാഗത്ത് പ്രത്യേക ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ ഒഴിച്ചിട്ടിട്ടുള്ള പ്രദേശത്ത് ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാകമ്പനിയുടെ അനുവാദം കൂടാതെ ഒരാളും ഒരു തയ്യോ മരമോ നട്ടുപിടിപ്പിക്കാൻ പാടുള്ളതല്ല. കമ്പനിയുടെ ആളുകളും കൊച്ചിയിലെ ആളുകളും തമ്മിൽ കയ്യേറ്റമുണ്ടായാൽ അവരവരുടെ ആളുകളെ അവരവർ കുറ്റം ബോധിപ്പിച്ച് വേണ്ട ശിക്ഷകൾ നൽകണം. കമ്പനി വേലക്കായി ഒഴിഞ്ഞ് കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഏഴുപുറം പരുഷകളോടും പോർച്ചുഗീസുകാർ കന്നട രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് മാർക്കംകൂട്ടി (മതം മാറ്റി) കൊണ്ടുവന്നവരോടും നികുതി ചോദിക്കരുത്. അവരുടെ ശരീരംപ്രതി കരാറുകളിൽ ഒപ്പു വെക്കാനും പാടുള്ളതല്ല. കൊച്ചി രാജ്യത്തുളള മുളക്(കുരുമുളക്) പുറംവഴിക്ക് പോകതെ തൂക്കിച്ച് ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യകമ്പനിക്ക് നൽകണം. കമ്പനിക്ക് ഒരാവശ്യം വരുമ്പോൾ രാജാവിന്റെ ആളുകളെ കൊണ്ട് വേണ്ടുന്ന സഹായങ്ങൾ ചെയ്‌തുകൊടുത്ത് കമ്പനിയുമായുള്ള വിശ്വാസം നിലനിർത്താൻ അനന്തരവന്മാര്‍ എല്ലാവരും ശ്രമിക്കണം.

(5) രാജാവിനും രാജ്യത്തിനും ആപത്തുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ വടക്കുംകൂറിലെ നായർ ആകുന്ന തരത്തിലുള്ള സഹായങ്ങൾ ചെയ്‌തുതന്നതിനാൽ നായർക്ക് ഒരാവശ്യം വരുമ്പോൾ വേണ്ടുന്ന സഹായം ചെയ്തുകൊടുക്കണം.

(6) അധികാരത്തിലിരിക്കുന്ന താവഴികൾ അനന്തരവകാശികളില്ലാതെ ദത്തെടു ക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ ചാഴിയൂർ (ചാഴൂർ) താവഴിയിൽ നിന്നുമാത്രമേ ദത്തെടുക്കാൻ പാടുള്ളു. ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയെക്കുടെ ബോധിപ്പിച്ച് ഗുണദോഷവിചാരം നടത്തിയതിന് ശേഷമേ ദത്തെടുക്കാവൂ.

(7) കൊച്ചി രാജ്യത്തിന്റെ ഗുണത്തിന് വേണ്ടി പാലിയത്ത് മേനോന്മാർ രാജാവിന്റെ കൂടെ നിന്ന് വേണ്ടുന്ന പ്രയത്നങ്ങൾ ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനാൽ അവരുടെ തറവാട് എന്നെന്നേക്കുമായി രക്ഷിച്ച് നടത്തിക്കൊള്ളണം.

(8) പഴയന്നൂർ, തിരുവില്വാമല, തൃശ്ശിവപേരൂർ, ഊരകം, ഇരിങ്ങാലക്കുട, തിരുവഞ്ചിക്കുളം, തൃപ്പൂണിത്തുറ, തിരുവല്ല എന്നീ ക്ഷേത്രങ്ങൾ പ്രത്യേകം രാജാവ് സംരക്ഷിക്കേണ്ടതിനാൽ ഇവിടങ്ങളിലെ കാര്യങ്ങൾ ഒരേറ്റക്കുറച്ചിലും കൂടാതെ നടത്തിക്കുകയും അവിടെയുള്ള ബ്രാഹ്മണരേയും പശുക്കളേയും സംരക്ഷിച്ച് യാഗാദികർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്‌ഠിക്കുകയും വേണം.

(9) കൊങ്ങിണി മഹാജനങ്ങൾ രാജാവിന്റെ അമ്മാവൻമാരുമായി (മുൻ ഭരണാ ധികാരികൾ) നടത്തിയ കൂടിക്കാഴ്ച്ചകളിൽ അവർക്ക് താമസിക്കുന്നതിനും ക്ഷേത്രം നിർമ്മിക്കുന്നതിനും സ്ഥലം നൽകണമെന്നപേക്ഷിച്ചിരുന്നു. ക്ഷേത്രം നിർമ്മിക്കുന്നതിനുള്ള സ്ഥലവും അതിനു വേണ്ടുന്ന പ്രമാണങ്ങളും നൽകി ക്ഷേത്രത്തിലെ അടിയന്തിരത്തിനായി അമ്മാവൻമാരായി നടത്തി വെച്ചിരുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒരേറ്റക്കുറച്ചിലും കൂടാതെ നടത്തിക്കണം. കൊങ്ങിണിമഹാജനങ്ങൾ രാജാവിന്റെ ആപത്ത് സമയത്ത് ധാരാളം ദ്രവ്യം നൽകി സഹായിച്ചിരുന്നു. അവരോട് ബ്രാഹ്മണമര്യാദപോലുള്ള ശിക്ഷാരക്ഷയല്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കരുത്.

കടമലയാളത്തിൽ തങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതു പോലെ കൊച്ചിയിലും സംരക്ഷി ക്കണമെന്ന് കൊങ്ങിണിമഹാജനങ്ങൾ അമ്മാവൻമാരോട് (മുൻ ഭരണാധികാരികളോട്) ആവശ്യപ്പെട്ടതിനാലാണ് അവർക്ക് നികുതി വേണ്ട എന്നു വെച്ചിട്ടുള്ളത്. കൊങ്ങിണികളിലെ ഒരുവൻ അനന്തരവകാശികളില്ലാതെ മരിച്ചു പോയാൽ മഹാജനങ്ങളുടെ ആളുകളും രാജാവിന്റെ ആളുകളും കൂടി ആ സ്വത്ത് കണക്കാക്കി പകുതി തിരുമലദേവനും പകുതി രാജാവിനുമായി ഭാഗിക്കുന്ന രീതിയാണ് മുൻപ് അമ്മാവൻമാർ നടത്തിയിരുന്നത്. ഇനിയും അപ്രകാരം തന്നെ ആയിരിക്കണം.

(10) പെരുമ്പടപ്പിലെ ചിത്രകൂടത്തിൽ കൊച്ചി കോവിലകത്തുള്ളവർ ദേവതമാരെ വേണ്ടുന്ന രീതിയിൽ സേവിക്കാത്തതിനാലാണ് രാജാവിനും രാജ്യത്തിനും ഓരോരോ ആപത്തുകൾ സംഭവിച്ചത്. കൊച്ചി കോവിലകത്തെ താവഴി മത്സരം മുതലെടുത്ത് പെരുമ്പടപ്പിലെ ചിത്രകൂടം സാമൂതിരി ആക്രമിച്ച് കയ്യടക്കി വെച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതിനാലാണ് ദേവതമാരെ അവിടെച്ചെന്ന് പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കാത്തത്. അവിടം മുൻമട്ടിലാകാനും അനന്തിരവൻമാരുടെ കാലത്തും കൊച്ചിയുടേതായിരിക്കാനും അനന്തിരവൻമാർ ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയുമായി ചേർന്നു പ്രവർത്തിക്കണം.

കൊച്ചിയിലെ ശിക്ഷാരക്ഷ

     ഭരണനിര്‍വഹണത്തില്‍ ശിക്ഷാരക്ഷ സുപ്രധാനമാണ്. പ്രജകളുടെ ക്ഷേമവും നാട്ടിലെ സമാധാനവും ശിക്ഷാരക്ഷയെ ആശ്രയിച്ചിതിക്കുന്നു. സ്വരൂപികളുടെ ഭരണമാരംഭിച്ച സി.ഇ. പന്ത്രണ്ടാംനൂറ്റാണ്ടു മുതല്ക്കുതന്നെ ബ്രാഹ്മണ്യത്തിന് ഊന്നല്‍ നല്കുന്ന ഒരു നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥ കേരളത്തിന്റെ ഭിന്ന മേഖലകളില്‍ നടപ്പിലായി എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. രാജാക്കന്മാര്‍ സമൃതികളെയും നടപ്പ് മര്യാദകളെയും ആധാരമാക്കി ജാതി, ദേശം, വ്യാപാരം, കുലം എന്നിവയിലെ ധര്‍മ്മത്തെ ആധാരമാക്കി നീതി നടപ്പിലാക്കണം. ഇതില്‍ത്തന്നെ ബ്രാഹ്മണര്‍ക്ക് സത്യപരീക്ഷ തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു. ഇതു തന്നെ പലവിധമുണ്ട്. മറ്റ് സമുദായങ്ങള്ക്ക് കൂടിയുള്ള സത്യപരീക്ഷയില്‍ വിഷസര്‍പ്പമുള്ള കുടത്തില്‍ കയ്യിടീക്കുക, തിളച്ച എണ്ണയിലോ നെയ്യിലോ കൈമുക്കിക്കുക, മുതലകളുള്ള പുഴനീന്തി അക്കരക്കെത്തുക തുടങ്ങിയവ സ്മരണീയങ്ങളാണ്. കൊച്ചിയിലും ഇതുതന്നെയായിരുന്നു നില. എന്നാല്‍ യൂറോപ്യന്മാരുടെ വരവോടെ ഇക്കാര്യത്തില്‍ മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി എന്ന് കൊച്ചി – ഡച്ച് കോലെഴുത്ത് രേഖയില്‍ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം. ഡച്ചാവിഷ്ടകാലത്ത് കെ.പി.പത്മനാഭമേനോന്‍ രചിച്ച കൊച്ചി രാജ്യ ചരിത്രത്തില്‍ കൊച്ചിയില്‍ ശിക്ഷനടപ്പിലാക്കിയ രീതികള്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്. കൊലക്ക് വിധിക്കാനും, ശിക്ഷിക്കാനും, കൊലനടപ്പിലാക്കാനും നാലു മന്ത്രിമാര്‍ക്കായിരുന്നു അധികാരം. പാലിയത്തച്ചന്‍, തലശ്ശെന്നോര്, മനക്കോട്ടച്ചന്‍, കുമ്പഞ്ഞിപേര്‍ക്ക് ഒരു കപ്പിത്താന്‍ എന്നിവരായിരുന്നു അവര്‍. മാപ്പു കൊടുക്കാനുള്ള അവകാശം പാലിയത്തച്ചനായിരുന്നു. (കെ.പി.പദ്മനാഭമേനോന്‍: 2022, പുറം 686)

എന്നാല്‍ ഇത് എല്ലാ പ്രജകളുടെ കാര്യത്തിലും സമാനമായ രീതിയിലാവരുത് എന്ന് ഇ കൊച്ചി–ഡച്ച് കോലെഴുത്ത് ചെമ്പോലയില്‍ത്തന്നെ പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ രേഖപ്രകാരം ബ്രാഹ്മണര്‍ വളരെ സുരക്ഷിതരാണെന്ന് കാണാം. അതിനാലാണ് കടമലയാളത്തില്‍ നിന്നും വന്ന കൊങ്ങിണികള്‍ തങ്ങള്‍ക്കും ബ്രാഹ്മണമര്യാദയിലുള്ള ശിക്ഷാരക്ഷകള്‍ മതിയെന്ന് രാജാവിനെ ബോധിപ്പിച്ചും ആപത്തുകാലത്ത് ദ്രവ്യം നല്കി സഹായിച്ചും ഈ അവകാശം നേടിയെടുക്കുന്നത്.  അവിടെ മനുഷ്യര്‍ മാത്രമല്ല കമ്പനിക്കധീനമായ പ്രദേശങ്ങളിലെ ഇടപെടലുകളും പരാമര്‍ശവിധേയമാകുന്നുണ്ട്. രേഖയിലെ വിവരങ്ങള്‍ സംഗ്രഹിച്ചതില്‍ നാലാം നമ്പര്‍ വിവരണം കാര്യമാത്രപ്രസക്തമാണ്. ഇതു പ്രകാരം പ്രത്യേക ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ കൊച്ചി കോട്ടയുടെ മുന്‍ഭാഗത്ത് ഒഴിച്ചിട്ട സ്ഥലത്ത് കമ്പനിയുടെ അനുവാദമില്ലാതെ ഒരു പ്രവൃത്തിയും അനുവദനീയമല്ല. കമ്പനിയുടെ ആളുകളും കൊച്ചിയുടെ ആളുകളും തമ്മില്‍ എന്തെങ്കിലും വിധത്തില്‍ കയ്യേറ്റങ്ങളുണ്ടായാല്‍ അവരവരുടെ ആളുകളെ അവരവര്‍ ബോധിപ്പിച്ച് ആവശ്യമായ ശിക്ഷാരക്ഷകള്‍ നല്കാം. ഇവിടെ അവരവരുടെ ആളുകള്‍ ആരെല്ലാം എന്നത് പ്രധാനമാണ്.  രാജാവിന്റെ പ്രജകളല്ലാത്തവര്‍ ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ പ്രജകളാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. യൂറോപ്യന്മാര്‍, ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ എന്നിവരാണ് കമ്പനി പ്രജകള്‍, ഇതില്‍ ഡച്ചുകാര്‍ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് ക്രിസ്ത്യാനികളായിരുന്നു. മറ്റുള്ളവര്‍ രാജാവിന്റെ പ്രജകളും എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. രാജാവ് ഹിന്ദുവായതിനാല്‍ ക്ഷേത്രസംരക്ഷണം, ബ്രാഹ്മണസംരക്ഷണം, പശുസംരക്ഷണം എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന് പരമ പ്രധാനമായിരുന്നു എന്ന് സംഗ്രഹത്തിലെ എട്ടാം നമ്പര്‍വിവരണം തെളിവ് നല്കുന്നു. രാജാവ് തൃപ്പൂണിത്തുറ കൊട്ടാരത്തിലും കമ്പനി പ്രതിനിധികള്‍ കൊച്ചി കോട്ടയിലുമിരുന്നവരവരുടെ ഭരണനിര്‍വഹണം നടത്തിപ്പോന്നതായി 1795 ഒക്ടോബറില്‍ ഡച്ച് കൊച്ചിയില്‍ നിന്നും അധികാരഭ്രഷ്ടരാകുന്നതുവരെയുള്ള കത്തുകള്‍ ഉദാഹരണമാണ്. ഡച്ച് പ്രജകളായ നാട്ടുക്രിസ്ത്യാനികള്‍ മുമ്പ് പോര്‍ച്ചുഗീസിന്റെ സംരക്ഷണയിലായിരുന്നു. ഈ സംരക്ഷണ ഡച്ചുകാര്‍ തുടരാന്‍ നാട്ടുക്രിസ്ത്യാനികള്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതായും മനസ്സിലാക്കാനാകും. “നാട്ടു ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ രണ്ടുവകയുണ്ടായിരുന്നു. മുണ്ടുകാരും തൊപ്പിക്കാരും. മുണ്ടുകാരെന്നു പറയുന്നത് മുണ്ടുമാത്രം ഉടുക്കുന്നവരെയാണ്. തൊപ്പിക്കാര്‍ ചട്ടയും തൊപ്പിയും ധരിക്കുന്നവരാണ്” (കെ.പി.പദ്മനാഭമേനോന്‍: 2022, പുറം 680).

കമ്പനി ശിക്ഷനടപ്പാക്കിയത് പ്രത്യേകമായെന്ന് വേണം കെ.പി.പദ്മനാഭമേനോന്റെ കൊച്ചി രാജ്യചരിത്രത്തിലെ ‘നീതിന്യായം’ എന്ന അധ്യായത്തില്‍ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാന്‍. “നീതിന്യായം നടത്തുന്നതില്‍ യൂറോപ്പുകാരേയും നാട്ടുകാരേയും വ്യത്യാസമായി വിചാരിച്ചുകൂടാ എന്നായിരുന്നു വയ്പ്. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ മതവ്യത്യാസം നോക്കിയാണ് നീതിന്യായം നടത്തിയിരുന്നത്. കുല നടത്തുന്നതിന് സാന്റക്രൂസ് വലിയപള്ളിയുടെ ഒരുഭാഗത്തായി ഒരു വലിയ കഴുനാട്ടിയിരുന്നു.” “ഏകദേശം അരമനയില്‍ ദൂരെ കഴുത്തുരുത്ത് എന്ന തുരുത്തിന്മേലും ഒരു കഴു നാട്ടിയിരുന്നു. യൂറോപ്യന്മാരെ തൂക്കിക്കൊല്ലുക പതിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. പട്ടാളക്രമത്തിന്നു വെടിവെച്ചു കൊല്ലുകയാണ് പതിവ്” (കെ.പി.പദ്മനാഭമേനോന്‍: 2022, പുറം 680).

പരസ്പര ബഹുമാനത്തോടെ രാജാവും കമ്പനിയും ശിക്ഷാരക്ഷകളില്‍ ഇടപെടാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. അപവാദങ്ങളായ ചില സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ സി.ഇ. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ എഴുത്തുകുത്തുകളില്‍ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം. മുണ്ടുകാരും തൊപ്പിക്കാരും പോലെ കടലോരത്ത് മാര്‍ഗ്ഗംകൂടിയ(ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ച)വരും കമ്പനിയുടെ സംരക്ഷണയിലായിരുന്നു. കരാറില്‍ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചതുപ്രകാരം കുറ്റം അങ്ങുമിങ്ങും ബോധിപ്പിച്ച് അവരവരുടെ പരിധികള്‍ക്കകത്തുതന്നെ ശിക്ഷകള്‍ നടപ്പിലാക്കപ്പെട്ടു. മാംസം ഭക്ഷിച്ചിരുന്ന ഡച്ചുകാരും ക്രിസ്ത്യാനികളും ഇക്കാരണത്താല്‍ പല വ്യവഹാരങ്ങളിലും കക്ഷികളായിത്തീരുന്ന കത്തുകള്‍ ഡച്ചും കൊച്ചിയും തമ്മിലുണ്ടായി. അതില്‍ത്തന്നെ തങ്ങള്‍ക്ക് പശുവിറച്ചി ഭക്ഷ്യയോഗ്യമെങ്കിലും രാജാവിന് ആചാരലംഘനമാകായാല്‍ പശുഹത്യയില്‍ നിന്നും തന്റെ കീഴുദ്യോഗസ്ഥരെ തടഞ്ഞ വിവരം രാജാവിനെ കത്തിലൂടെ അറിയിക്കുന്ന വിവരണങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

രാജാവ് നടപ്പിലാക്കുന്ന ശിക്ഷകളില്‍ കൊലചെയ്യുക, കഴുവിലേറ്റുക, അംഗഭംഗം വരുത്തുക, കുറ്റവാളിയുടെ നഖത്തിനിടയില്‍ ആണിയടിച്ച് കയറ്റുക, തീ, തിളച്ച വെള്ളം എന്നിവകൊണ്ട് പൊള്ളിക്കുക, ഇരുമ്പ് വടികൊണ്ട് കാല്‍മുട്ടു തല്ലിയൊടിക്കുക, തടവിലിടുക, ചാട്ടവാറിനടിക്കുക, ജാതിഭ്രഷ്ട് കല്പിക്കുക എന്നിവയായിരുന്നു ശിക്ഷകള്‍. ഈ ശിക്ഷകള്‍ ജാതി ശ്രേണിയില്‍ താഴേക്കിടയിലുള്ളവര്‍ക്കായിരുന്നു എന്നത് വിസ്മരിച്ചുകൂടാ. കഴുവിലേറ്റുക  ദാരുണമായ ശിക്ഷാരീതിയാണ്. കുറ്റവാളികളെ വിവസ്ത്രരാക്കി മലദ്വാരത്തിലൂടെ അറ്റം കൂര്‍പ്പിച്ച ഇരുമ്പ്ദണ്ഡ് കയറ്റി തോളിലൂടെ പുറത്തെടുത്ത് കഴുവില്‍ മരണത്തിനായി തൂക്കിയിടുന്നു. ഒന്നിലധികം ദിവസമെടുത്ത് കുറ്റംചാര്‍ച്ചപ്പെട്ടയാള്‍ മരണത്തിന് കീഴടങ്ങുന്നു. വസ്തുവിന്മേല്‍ തര്‍ക്കത്തില്‍ ജപ്തിക്ക് അധികാരിയുടെ കല്പന ആവശ്യമാകാറില്ല. ഒരു വടിയിന്മേല്‍ ഇല കെട്ടിത്തൂക്കി നിര്‍ത്തിയാല്‍ ജപ്തിയായി.

അധികാരം നടപ്പിലാക്കുന്നതിന് രണ്ടു ഭാഗത്തും ഉദ്യോഗസ്ഥരുണ്ട്. രാജാവിന്റെ പരിധിയിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ സര്‍വ്വാധികാര്യക്കാര്‍, കാര്യക്കാര്‍, മേനോന്മാര്‍, കിഴിക്കാര്‍, മുതല്‍പിടി, നിയോഗന്മാര്‍ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു. കൊച്ചിരാജ്യം പ്രവൃത്തികളായി നിശ്ചയിച്ചാണീ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ നിയമിച്ചിരുന്നത്. ഡച്ച് ഭരണസംവിധാനം തീര്‍ച്ചയായും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഗവര്‍ണ്ണര്‍ അഥവാ ഡയറക്ടറാണ് കോട്ടയിലെ പ്രധാനി. ജക്കാര്‍ത്തയിലെ ഡച്ച് ഭരണസിരാകേന്ദ്രത്തിലെ പ്രധാനസഭാംഗമാണ് ഗവര്‍ണ്ണറായി നിയമിതനാകുക. അങ്ങനെ ഗവര്‍ണ്ണര്‍ ഇല്ലാതെ വന്നാല്‍ കുമുദുവര്‍ എന്ന് മലയാളത്തിലുള്ള രേഖകളില്‍ കാണുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ് കോട്ടയുടെ ചുമതല. അധികാര നിര്‍വഹണത്തിന് ഒരു കൗണ്‍സിലുണ്ടായിരിക്കും. വ്യാപാരികളിലെ പ്രമുഖന്‍ ഈ സഭയില്‍ രണ്ടാമനായുണ്ടാകും. ഇവരോടൊപ്പം ഫിസ്കാള്‍ അഥവാ സറാപ്പ്, സേനയിലെ മേധാവി, പാണ്ടികശാലയിലെ മൂപ്പന്‍, അകത്തഴിക്കാരന്‍, സ്ഥലത്തെ മറ്റ് വ്യാപാരികള്‍, കടല്‍ക്കപ്പിത്താന്‍ എന്ന സ്ഥാനിയും ഇവരോടൊപ്പം സഭയിലെ സെക്രട്ടറിയും മലയാള വിവര്‍ത്തകനുമായ കൊല്ലത്തെ മേധാവിയും ഉണ്ടായിരിക്കും. (കെ.പി.പദ്മനാഭമേനോന്‍: 2022, പുറം 677)

കേരളത്തില്‍ അധികാരവും വ്യാപാരവും അതോടനുബന്ധിച്ച സംഘര്‍ഷങ്ങളും ഒന്നിച്ച് മുന്നേറുകയാണുണ്ടായതാണ് യൂറോപ്യന്‍ അധിനിവേശകാലത്തെ നിലയെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. വ്യാപാരമാണ് മുഖ്യലക്ഷ്യമെങ്കിലും രാജ്യകാര്യങ്ങളിലെ ഇടപെടല്‍ ഒഴിവാക്കാനാകാത്തവിധം ആന്തരിക സംഘര്‍ഷങ്ങളാല്‍ സമ്പന്നമായിരുന്നു കേരളത്തിന്റെ ഭൂതകാലം. രാജാവിന്റെയും കമ്പനിയുടെയും പ്രജകളെപ്പോലെ അടികളും ഇക്കാലത്ത് കൊച്ചിയിലുണ്ടായിരുന്നു എന്നതും അവരുടെ കൈമാറ്റവും നിലനിര്‍ത്തലും ഈ കൊച്ചി – ഡച്ച് കോലെഴുത്ത് രേഖയില്‍ പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. കേവലം ഉഭയകക്ഷി രേഖ എന്നതിലുപരി കൊച്ചിയിലെ അധികാരം, കച്ചവടം, മതം, വിശ്വാസം, സംരക്ഷണം, ശിക്ഷാരക്ഷാ തുടങ്ങി ബഹുവിധമാനങ്ങള്‍ ഈ രേഖയുടെ പ്രസക്തിയെ സവിശേഷമാക്കുന്നു.