കൽക്കത്തയിലെ ടോളിഗഞ്ജിൽ സ്ഥാപിതമായ, കൽക്കത്തയെ സിനിമാവ്യവസായമേഖലയാക്കുന്നതിൽ മുഖ്യപങ്കുവഹിച്ച, ആദ്യ ഉറുദുസിനിമകൾ നിർമ്മിച്ച ന്യൂതിയേറ്റേഴ്സായിരുന്നു പ്രസിഡന്റ് സിനിമയുടെയും നിർമ്മാതാവ്. നിതിൻ ബോസായിരുന്നു, സംവിധായകൻ. കെ.എൽ.സെെഗാളും കമേലഷ് കുമാരിയും ലീലാദേശായിയും പൃഥ്വിരാജ് കപൂറും പ്രധാന വേഷങ്ങളിലഭിനയിച്ചു. ഫോട്ടോഗ്രാഫറായ നിതിൻ ബോസ് പ്രസിഡന്റ് സിനിമയിലും ദൃശ്യവിവരണത്തിനാണ് ഊന്നൽ കൊടുത്തത്. സമയനിഷ്ഠ വ്യക്തമാക്കുന്ന ചുമർഘടികാരവും സമയനിഷ്ഠ കൃത്യമായി പാലിക്കുന്ന ബോർഡ് പ്രസിഡന്റുമാണ് സിനിമയുടെ ആദ്യദൃശ്യങ്ങൾ. പ്രഭാവതിയാണ് തുണിമിൽ മുതലാളി; ബോർഡ് പ്രസിഡന്റ്. കമ്പനിയുടെ വളർച്ചയാണ് അവരുടെ ഒരേയൊരു ജീവിതലക്ഷ്യം. ഗുണവും കരുത്തുമാണ് അവരുടെ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങൾ. പ്രായമേറിയ യന്ത്രങ്ങളെയും മനുഷ്യരെയും തൽക്ഷണം നീക്കം ചെയ്യുക എന്നതാണവരുടെ നിലപാട്. ശേഷി കുറഞ്ഞാൽ തന്നെപ്പോലും പുറത്താക്കണം എന്നാണ് പ്രഭാവതി ബോർഡ് മീറ്റിംഗിൽ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. ജോലിയിൽ കൂടുതൽ ആത്മാർത്ഥത കാണിക്കുന്നവർക്ക് തൽക്ഷണം അവർ അധികവേതനം അനുവദിക്കുന്നു. ഒരേസമയം ശിക്ഷകനും രക്ഷകനുമാകുന്ന മാതൃകാമുതലാളിയാണവർ. കമ്പനിയിൽ പുതിയ ആശയങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശ് എന്ന തൊഴിലാളിയെയും പ്രഭാവതി പുറത്താക്കുന്നു. പക്ഷേ, പ്രകാശിന്റെ ആശയങ്ങൾ ശരിയാണെന്ന് തെളിയുമ്പോൾ പ്രഭാവതി പ്രകാശിനെ തിരിച്ചുവിളിക്കുകയും അയാളെ ജനറൽ മാനേജരായി നിയമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രകാശിനെ അവൾ നിശബ്ദമായി പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങുന്നുമുണ്ട്. പക്ഷേ പ്രകാശാകട്ടെ, പ്രഭാവതിയുടെ അനുജത്തി ഷീലയുമായി അനുരാഗത്തിലാണ്. തൊഴിലാളിയായിരുന്ന പ്രകാശ്, മുതലാളിയായി മാറുമ്പോൾ ആർത്തി അയാളുടെ സ്വഭാവമായും ഘടികാരം അയാളുടെ ജീവിതസൂചകമായും യന്ത്രങ്ങളുടെ വേഗത അയാളുടെ ജീവിതപ്രമാണമായും മാറുന്നു. തൊഴിലാളി-മുതലാളി സംഘർഷത്തിൽ അയാൾ പരിക്കേറ്റ് ആശുപത്രിയിലാകുന്നു. പ്രണയനഷ്ടം സംഭവിച്ച പ്രഭാവതി ഉന്മാദിയാകുകയും ഒഴിഞ്ഞ മേശകൾക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് ബോർഡ് മീറ്റിംഗിലേർപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. വ്യവസ്ഥയുടെ കൃത്യനിഷ്ഠയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ചുമർഘടികാരത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് പ്രഭാവതിയുടെ മരണവും സംഭവിക്കുന്നത്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളും പ്രായോഗികരീതികളും വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലേൽപ്പിക്കുന്ന കനത്ത ആഘാതത്തെ ലിംഗനിരപേക്ഷമായല്ല, പക്ഷേ, സിനിമ സമീപിക്കുന്നത്. തൊഴിലാളിവർഗ്ഗത്തെ ചൂഷണം ചെയ്തുകൊണ്ട് ലാഭം വർദ്ധിപ്പിക്കാനുള്ള ആർത്തി പ്രഭാവതിയിലും പ്രകാശിലും സമാനമായിത്തന്നെയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നതെങ്കിലും,  പ്രഭാവതിക്കുണ്ടാകുന്ന ദുരന്തത്തിലാണ് സിനിമ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നത്. പ്രണയം പ്രകാശിലും പ്രഭാവതിയിലും   പ്രകാശിതമാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പ്രണയം സ്ത്രീക്ക് മാത്രം  താരള്യത്തിന്റെയും വിധേയത്തത്തിന്റെയും ഭാവമായി നിർണ്ണയിച്ചതാര് എന്നും വ്യവസായസംരംഭങ്ങളുടെ നേതൃത്വം വഹിക്കുന്ന സ്ത്രീക്ക് പ്രണയം ശേഷിക്കുറവായി തീരുന്നതെങ്ങനെയെന്നും ആ സിനിമ ചോദിക്കുന്നു. വ്യവസായസ്ഥാപനങ്ങളുടെ നടത്തിപ്പുകാരിയായ സ്ത്രീ, പ്രണയവ്യക്തിയായി മാറുമ്പോൾ അവൾ അപഹാസ്യയായും അപമാനിതയാIയും ഭ്രാന്തിയായും ബലിമൃഗമായും മാറുന്നതെന്തുകൊണ്ട് എന്ന് ആ സിനിമ ചോദിക്കുന്നു. മുതലാളിത്തസ്ഥാപനങ്ങളുടെ നേതൃസ്ഥാനിയായ സ്ത്രീ, പ്രണയശൂന്യവ്യക്തിയായിരിക്കണം എന്നത് ആരുടെ ഇച്ഛയാണ് എന്നും ആ സിനിമ ചോദിക്കുന്നു.

വ്യവസായവൽക്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി രൂപപ്പെട്ട ഫാക്ടറികളും ഫാക്ടറികളിലെ മുതലാളിമാരുടെ ആർത്തിയും ചൂഷണങ്ങളും മുതലാളി – തൊഴിലാളി സംഘർഷങ്ങളുമൊക്കെയുള്ള സിനിമകൾ സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഇന്ത്യയിൽ യഥേഷ്ടം നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടെങ്കിലും [Namak Haraam (1973), Mazdoor (1983), Deewar (1973), Do Bigha Zameen (1953), Naya Daur(1957)] വ്യവസായസംരംഭകരും കമ്പനിമുതലാളിമാരുമായ സ്ത്രീകഥാപാത്രങ്ങളുടെയും അവരുടെ ആന്തരികസംഘർഷങ്ങളുടെയും കഥ പറയുന്ന ഇന്ത്യൻസിനിമകൾ സജീവമാകുന്നത് എൺപതുകളിലാണ്.

1986 ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ അനുരാഗ ആരളിതു (പ്രണയമുകുളങ്ങൾ എന്നർത്ഥം) പ്രസിഡന്റിന്റെ കഥാഘടനയെ വികലമായി അനുകരിച്ച കന്നഡസിനിമയാണ്. രാജ്കുമാറും മാധവിയുമായിരുന്നു, കേന്ദ്രകഥാപാത്രങ്ങളായഭിനയിച്ചത്. ഇന്ത്യയിലെ ഒൻപത് ഭാഷകളിലേക്കും ബംഗ്ലാദേശി, സിംഹള എന്നീ വിദേശഭാഷകളിലേക്കും ഈ സിനിമ പുനർനിർമ്മിക്കപ്പെട്ടു. രജനീകാന്ത് -വിജയശാന്തി താരജോഡികളായ മന്നൻ(1992)സിനിമ ഇതിന്റെ തമിഴ് പതിപ്പാണ്. ഫാക്ടറിയാണ് ഇതിന്റെയും കഥാപരിസരം.