എനിക്കു തോന്നിയിട്ടുള്ളത് നാടകം എന്നു പറയുന്നത് സമയത്തിന്റെ മാറ്റം രേഖപ്പെടുത്തലാണ് എന്നാണ്. കാലത്തെ ഒരു concept എന്ന രീതിയിൽ ആന്തരികമായും, ആവിഷ്കാരത്തിലൂടെ ബാഹ്യമായും നാടകം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ണ്ട്  .നാടകം അതിന്റെ ക്രിയാംശമായ ഇവൻ്റുകളിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്നു. സമയത്തിൻ്റെ ഒഴുക്കിനു വരുന്ന തടസ്സമായും നാടകത്തിലെ സംഭവങ്ങളെ കാണാം.അവസാനത്തെ നാടകമായ സാമുദ്രകം തന്നെ പരിശോധിച്ചാൽ അത് മനസ്സിലാകും. മഹാഭാരതത്തിലെ ശാകുന്തള കഥയല്ല കാളിദാസനെഴുതിയത്. അതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ഈ കാലത്തിൽ നമ്മൾ അതിനെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. സമയത്തിന്റെ മാറ്റത്തെ രേഖപ്പെടുത്തുക എന്നത് നാടകത്തിന്റെ ഒരു ധർമമായി കാണാമെന്ന് തോന്നുന്നു. അത് അതിന്റെ നിർവചനമാണോയെന്ന് അറിയില്ലെങ്കിൽ പോലും അതായിരിക്കണം അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം. അത്തരത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നാടകങ്ങൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നത്. കാലത്തിനു സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളുടെ അന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടാണ് നാടകങ്ങൾ ഉരുത്തിരിയാറ്.

 

 

അതിൽ പ്രധാന പങ്ക് സന്തോഷ് മാഷിന്റേതാണ്. ആദ്യത്തെ കാർണിവലിൽ നമ്മൾ പൂതപ്പാട്ടവതരിപ്പിക്കുന്നത് ” ഒരു ദേശം കവിത ചൊല്ലുന്നു” എന്ന മാഷുടെ ആശയത്തിലാണ്. മാഷാണ് അങ്ങനെ ഒരു Space ഉണ്ടാക്കിയത്. ഒരു നിർബന്ധങ്ങളും ഇല്ലാതെയാണ് മാഷ് അതിനെ സമീപിച്ചത്. പട്ടാമ്പി കോളേജിലെ കുട്ടികൾക്ക് അത്തരത്തിൽ മറ്റെവിടെയും കിട്ടാത്ത അവസരമാണ് നാടകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാഷ് ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തത്. അദ്ധ്യാപകരായ കലാധരൻ, അലിക്കുട്ടി, ശിവശങ്കർ, ഷൂബ കെ എസ്, തനൂജ,മടപ്പിള്ളി കോളേജിലെ ഹരികൃഷ്ണൻ, മലയാള സർവകലാശാലയിലെ  ശിവപ്രസാദ് ,ഗവേഷണ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഒക്കെ നിരന്തരം അതിൽ ഇടപെടുകയും  ഒരു ഗ്രൂപ്പായി ഇതിനു വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. കുട്ടികളും അനവധി അധ്യാപകരും ഒരുമിച്ച് നിന്ന് അതിന്റെ വിഷയമായാലും അവതരണമായാലും അതിനെ രൂപപ്പെടുത്തിയെടുക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. ആ ഒരു ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി തന്നെ പട്ടാമ്പിയിലെ കുട്ടികൾ നാടകത്തിനായി ഒരു ഓഡിയൻസിനെ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുകയോ ഉണ്ടാകുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.. എല്ലാ നാടകങ്ങൾക്കും ഒരു പാട് ആളുകൾ വരികയും നാടകത്തിന്റെ കമന്റുകളും നിർദ്ദേശങ്ങളും അറിയിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്.  ഓരോ നാടകങ്ങളിലും പുതിയ കാലത്ത് ചരിത്രം എങ്ങനെയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, എങ്ങനെയാണ് അതിനെ വർത്തമാനകാലത്തെ തെളിയിക്കാനുള്ള വെളിച്ചമാക്കുക എന്നത് നാടകത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു പ്രധാന സംഗതിയാണ്.

 

 

ആദ്യം ചെയ്തത് പൂതപ്പാട്ടിൻ്റെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമായിരുന്നു. പിന്നീട് മോറിസ് മേയ്റ്റർ ലിങ്കിൻ്റെ അകത്തളം ചെയ്തു.പിന്നെ കേരളം സമരം കവിത. കേരളത്തെ രൂപപ്പെടുത്തിയ സമരങ്ങൾക്കൊപ്പം വന്ന കവിതകളെ കുറിച്ചായിരുന്നു അത്. ഒരേ ഭൂമി ഒരേ നിഴൽ – അതിൽ അക്കാലത്ത് കേരളത്തിൽ നടന്ന ഒരു പോലീസ് വെടിവയ്‌പിനെയും ആൻ ഫ്രാങ്കിൻ്റെ ഡയറിയും ബന്ധിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ചരിത്രം വ്യക്തികളിൽ എങ്ങനെയാകും പ്രവർത്തിക്കുക എന്നതായിരുന്നു പ്രമേയം. ഭൂപടങ്ങളിൽ ദുരന്തത്തിൻ്റെ ആഖ്യാനത്തെ കുറിച്ച് മലയാളത്തിലെ നാലു നോവലുകൾ ( രാമരാജ ബഹുദൂർ, പാത്തുമ്മയുടെ ആട്, ചെമ്മീൻ, പ്രവാചകൻ്റെ വഴി) വച്ച് അന്വേഷിക്കുകയായിരുന്നു.

 

 ജാത്രയിൽ കോവിഡ് കാലത്ത് ആയിരക്കണക്കിന് കിമി സൈക്കിളിൽ സഞ്ചരിച്ച 4 തൊഴിലാളികൾക്കൊപ്പം മാർക്സും കൂടുന്നു. മാർക്സിനെ കുറിച്ചുള്ള, വർഗ്ഗസമരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുകയായിരുന്നു അതിൽ.മാർക്സിനെ irreverant ആയ ഒരു ഗൗരവത്തിൽ കണ്ടു കൊണ്ടാണ് അത് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചത്.ജീവിതം ( പി) ഒ യിൽ Stage ൻ്റെ സാദ്ധ്യതകൾ ,പരിമിതികൾ ഉപയോഗിച്ച് പിയുടെ ജീവിതത്തിലേക്കെത്താനാണ് നോക്കിയത്. നാടകീയതകൾ ഒഴിവാക്കി കൊണ്ട് എങ്ങനെ കവിയിലേക്കെത്താം എന്നും. പിന്നെ ഈ വർഷം ശാകുന്തളം പൊറാട്ട്

 

 

സാധാരണ അർത്ഥത്തിൽ ഇതൊരു നാടകസംഘം അല്ല.  അക്കാദമിക പ്രവർത്തനത്തിന്റെ തന്നെ ഒരു എക്സ്റ്റൻഷൻ എന്ന നിലയ്ക്കാണ് ഇതിനെ കാണുന്നത്. ഇതിനെ ഒരൊറ്റ ഒരാളുടെ പ്രയത്നഫലമായും കാണുവാൻ സാധിക്കില്ല. ഒരു സംഘം ആളുകളാണ് ഇതിനെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്. എല്ലാ നാടകങ്ങളിലും നടക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന കാര്യം ഒരു വിഷയം തെരഞ്ഞെടുത്തു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നീട് പരമാവധി അതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ നടത്തും. അതിന്റെ Socio-political വശങ്ങളും കുട്ടികളുമായി നിരന്തരം സംസാരിക്കുന്നു. തന്റെ റോൾ എങ്ങനെയാകണമെന്ന്  തീരുമാനിക്കേണ്ടത് ആ കുട്ടി തന്നെയാവണം എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. അതിനെ രൂപപ്പെടുത്തി എടുക്കേണ്ടത് ആ കുട്ടി തന്നെ. ഉദാഹരണത്തിന് മാർക്സിനെ അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ മാർക്സിനെ കുറിച്ച് പലർക്കും പല കാഴ്ചപ്പാടുകളും വ്യത്യസ്ത സമീപനങ്ങളും ആയിരിക്കും. മാർക്സിനെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന നടന് മാർക്സിനെ  ഇമാജിൻ ചെയ്യാനുള്ള ബലം കിട്ടണം. അതിനുവേണ്ട ഒരു ഇൻപുട്ട് കൊടുക്കുകയേ വേണ്ടൂ എന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ ഇത്രകാലത്തെ എക്സ്പീരിയൻസിൽ നിന്നും മനസ്സിലായത്. നാടകത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഇടപെടുന്നവരെല്ലാം നാടകത്തിന്റെ കൃത്യമായ ഉദ്ദേശ്യം മനസ്സിലാക്കി കൊണ്ട് തന്നെ അതിനുവേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുന്നു എന്നതാണ്. അവിടെ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെതായ വ്യത്യസ്ത ദിശകളിൽ വഴിമാറി സഞ്ചരിക്കുകയല്ല മറിച്ച് ഇതിൻ്റെ പ്രസക്തിയും ഉദ്ദേശലക്ഷ്യവും കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കി ഒരേ ദിശയിലേക്ക് എത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അത്രയധികം ആളുകളുടെ ചർച്ചയിൽ നിന്നും ആശയങ്ങളിൽ നിന്നും  ഉണ്ടായി വന്നിട്ടുള്ളതാണ് ഇവിടെയുള്ള ഓരോ നാടകങ്ങളും. പലപ്പോഴും സ്ക്രിപ്റ്റുകൾ അവസാന ദിവസം വരെ തിരുത്താറുണ്ട്. അത് നല്ലൊരു ഏർപ്പാടാണ് എന്നൊരു അഭിപ്രായം ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ പോലും ഇത് തീർത്തും ഒരു ജനാധിപത്യ പ്രക്രിയയിലൂടെ കടന്നു പോകണം എന്ന നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരാൾ മറ്റെല്ലാവരെയും നാടകം പഠിപ്പിക്കുകയോ നാടകം ഉണ്ടാക്കുകയോ അല്ല ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത പലതും കുട്ടികൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അധ്യാപകരേക്കാൾ വലിയ കുട്ടികൾ ഉണ്ടായി എന്നത് തന്നെയാണ് ഇതിന്റെ വലിയ നേട്ടം. ഒരുപക്ഷേ കേരളത്തിന്റെ തീയേറ്റർ രംഗത്ത് വലിയ സംഭാവനകൾ നൽകുന്നവരായി ഇവർ മാറും. സാവിത്രിയെ പോലുള്ള, നിവ്യയെ പോലുള്ള ഒരുപാട് കുട്ടികൾ ആയിരിക്കും അതിന് പുതിയൊരു മുഖം നൽകുന്നത്. അവരെല്ലാം ഇവിടെ നിന്ന് മാത്രം പഠിച്ചവർ എന്ന് വിവക്ഷയില്ല. വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ഞങ്ങൾ അവരെ നോക്കിക്കാണുന്നത്. അതിനു വേണ്ട സൈദ്ധാന്തിക ബലവും അവർക്കുണ്ട്. നാടകം എഴുതുവാനും ,ചെയ്യുവാനും  ശേഷിയുള്ള ഒരു സംഘമായി അവർ വളരുന്നു.ആര്യയെ പോലെയുള്ളവർ കേരളത്തിന്റെ വലിയ തിയറ്റർ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ അഭിനയിക്കുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ അവർ പരിശീലിച്ച നാടകത്തിന്റെ രീതികളും ചിലപ്പോൾ അതിന് സഹായകമായിട്ടുണ്ടാകും. ഇതിനുള്ളിലെ കുട്ടികൾ തന്നെ സ്കൂൾ നാടകങ്ങളും സോൺ നാടകങ്ങളും direct ചെയ്യുന്നുണ്ട്.  നാടകം നന്നാവുന്നത് സന്തോഷം തന്നെ എന്നാൽ അതിലുപരി സന്തോഷം ഇവിടെ പഠിച്ച കുട്ടികൾ ഇത്രയധികം അവരുടെ പെർഫോമൻസിൽ എക്സൽ ചെയ്യുന്നതാണ്. ഒരു കഥാപാത്രത്തെ അരങ്ങിൽ ആവിഷ്കരിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി അതിന്റെ ചരിത്ര രാഷ്ട്രീയ പശ്ചാത്തലങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതിനെ അത്ര ഗൗരവത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് അരങ്ങിൽ യഥാസമയത്ത് സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു. നമ്മുടെ കാലത്ത്  എഡ്യൂക്കേഷനാവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു ശ്രദ്ധ എവിടെയോ  നഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട്. അത് ഇതിലൂടെ വീണ്ടെടുക്കുകയും നാടകത്തിൻ്റേതായ ഒരു  സൂക്ഷ്മ പ്രക്രിയയിലൂടെ അവർ കടന്നുപോവുകയും ചെയ്യുന്നു.

 

 

നാടകത്തിന് എന്തുവേണമെങ്കിലും വിഷയമാക്കാം. അക്കാദമികവിഷയങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് തിയേറ്ററിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ കൊണ്ടുവരിക എന്നുള്ളത് ആലോചിക്കേണ്ടതാണ്.ശാസ്ത്ര വിഷയങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിലുള്ള വലിയ സംഘർഷങ്ങൾ വേണമെങ്കിലും അക്കാദമിക് സ്പേസിൽ ഒരു നാടകമാക്കി മാറ്റാം. അരിസ്റ്റോട്ടിൽ പ്ലേറ്റോ തുടങ്ങിയവരുടെ പുസ്തകത്തിലെ ഭാഗങ്ങൾ നമുക്ക് തിയറ്റർ ആക്കി മാറ്റാം. കുറച്ചുകൂടി ഗൗരവമുള്ള സ്ഥലം ആക്കി ക്യാമ്പസുകളെ മാറ്റണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ തീയറ്ററുകൾ കുറച്ചുകൂടി ശക്തമാക്കണം. മത്സര നാടകങ്ങൾ കൊണ്ട് അത് നടക്കില്ല.

 

പട്ടാമ്പിയിലെ അനുഭവം നോക്കി കഴിഞ്ഞാൽ ഇതൊരു എഫക്റ്റീവ് ടൂൾ ആണ്. ഉപകരണ യുക്തിയായി കാണേണ്ട.  കേരളത്തിൽ മുഴുവൻ എക്സ്റ്റന്റ് ചെയ്യേണ്ട ഒരു കാര്യമാണ്. കെമിസ്ട്രിയിലും ഫിസിക്സിലും ഒക്കെ ശരിക്കുമുള്ള തിയറി ഡിസ്കഷൻസ് നമുക്കൊരു തിയേറ്റർ ആക്കാൻ സാധിക്കും. നാടകത്തിൽ ഒരു ക്രിയാംശം ഉള്ളതുകൊണ്ട് അത് പെട്ടെന്ന് ഇഫക്റ്റ് ചെയ്യും. കുട്ടികൾ പല നിലയ്ക്ക് ഇതിലൂടെ അക്കാദമിക്കായി മാറുന്നത് നമ്മുടെ അനുഭവം തന്നെയാണ്. നാടകത്തിൽ ഒരു കാര്യത്തെ കുട്ടികൾ കൃത്യമായി പഠിക്കുകയും അതിനെ ആ കൃത്യമായ സമയത്ത് ആവിഷ്‌ക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് പട്ടാമ്പി ഓരോ അഭിനേതാവിനെ സംബന്ധിച്ചും വലിയ ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്. ആ അഭിനേതാവ് തന്നെയാണ് തന്റെ പ്രോപ്പർട്ടിസും കോസ്റ്റ്യൂമുകളും ഒക്കെ നോക്കുന്നത്.അയാൾ  തന്നെയാണ് അത് തീരുമാനിക്കുന്നതും ഉണ്ടാക്കുന്നതും. കാർണിവലിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രവുമായി കാർണിവൽ നാടകങ്ങളും ചേർന്നു പോകാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും വിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങളെ ഓർമിപ്പിക്കുകയും അതിൽ നിന്ന് എന്താണ് കിട്ടുക എന്ന് നോക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ നിലനിർത്തുക എന്നത് കാർണിവലിന്റെ രീതിയാണ്. കാർണിവലിന്റെ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഈ ഒരാശയം ആലോചിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. ആ മട്ടു പിടിച്ചു  തന്നെയാണ് നാടകങ്ങളും ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. ഇപ്രാവശ്യം സാമുദ്രകo നാടകത്തിൽ ശാകുന്തളത്തിലെ മുകളിൽ നിന്നുള്ള നോട്ടത്തിനൊപ്പം പാലക്കാടത്തെ പൊറാട്ട് നാടകത്തിൻ്റെ താഴെ നിന്നുള്ള നോട്ടം കൂട്ടി ചേർക്കുകയായിരുന്നു. ഇതിലൊക്കെ സന്തോഷ് മാഷുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതായിരുന്നു എന്ന് പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതുണ്ട്.  എപ്പോഴും ഏറെ സന്തോഷം തോന്നുന്ന കാര്യം കുട്ടികൾ വളരെ ഉത്തരവാദിത്വത്തിൽ ഒരു കാര്യത്തെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നു എന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ ഒരു സാധ്യത ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത് പട്ടാമ്പി കോളേജിലെ മലയാളം ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് തന്നെയാണ്. എന്നാലും അതിന്റെ ഒപ്പം തന്നെ ഇതിലുള്ള കുട്ടികളും എല്ലാ വർഷവും എല്ലാ നിലക്കും ഇടപെട്ടുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഇത് മുന്നോട്ടു പോകുന്നത്. ഷഹാന,സഞ്ചന,കിരൺ,ബിജേഷ്,സ്നേഹ, വിഷ്ണു,പ്രിയങ്ക,അഞ്ജിത ഇവരെല്ലാവരും തുടക്കം മുതലേ ഇതിന്റെ ഭാഗമാകുന്ന കുട്ടികളാണ്. വളരെ കാര്യമായിട്ടുള്ള ഒരു സംഘമായി ഇത് മാറുന്നുണ്ട്. വളരെ ഗൗരവമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രൂപ്പായി മാറണം എന്ന് തന്നെയാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ഇതു എല്ലാ കാമ്പസുകൾക്കും അനുകരണീയമായ കാര്യമാണ്.