വിയർത്തൊഴുകുന്ന നീർച്ചാലുകൾക്ക്
ഇനിയുമെഴുതി തീരാത്ത ഒരു കഥ അറിയാം.
അവളുടെ ഉടലെഴുതുന്ന
വേലിയേറ്റങ്ങളുടെ കഥ.

അത് തീരങ്ങളില്ലാതെ
മറുകരയില്ലാതെ ഇങ്ങനെ ഒഴുകും.
പാതിരാവോളം നീളുന്ന അടുക്കളയിലെ
കരി മായ്ക്കും.
നാളെ പൂക്കാനിരിക്കുന്ന ആൺവിത്തിനെ
ഒളിപ്പിച്ച കൂലിവേലയുടെ മണ്ണിൽ
ആ നനവ് പടർന്നു പിടിക്കും.
മൂക്കില്ലാത്തൊരു അഭിസാരികയാം പെണ്ണിന്റെ
കിടപ്പറയിലേക്കെറിയുന്ന അപരിചിതന്റെ
നാണയത്തുട്ടുകളിൽ ഉപ്പ് കലരും
അവളുടെ മേൽച്ചുണ്ടിലെ കാക്കപ്പുള്ളിയെ അത് കുളിപ്പിക്കും.
വാടകമുറിയിലെ കണക്ക് കൂട്ടലുകളിൽ
ആ തണുപ്പ് പതുങ്ങി ഒളിക്കും.
വേരുകളിൽ നനവൊളിപ്പിച്ച
ആ ഒറ്റമരം ഈ പ്രവാഹത്തിൽ
കടപുഴകി വീഴും.
പുതുപിറവിയുടെ കരച്ചിലിനായി യുദ്ധഭൂമിയിൽ കാത്തിരുന്ന്
മരണം തോൽക്കുന്ന വേദനയിൽ
നിലവിളിക്കുമ്പോഴും അത് ഒഴുകും.

വിയർത്തൊഴുകുന്ന വെറും
നീർച്ചാലുകൾ അല്ല അത്
ഉടലെഴുതുന്ന സമരത്തിന്റെ കഥ
ആ കഥ വായിക്കുമ്പോഴും ജലം
ജലപ്രവാഹം…അനന്തത…ഒഴുക്ക്.