ആരണ്യ കാണ്ഡത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി

 രണ്ട് പെണ്ണുങ്ങൾ പൊറുതികേടിന്റെ

ഭാണ്ഡമഴിച്ചിടുന്നു.

ജഡ പിടിച്ച മുടികൾ പിന്നലഴിഞ്ഞു പരക്കുന്നു.

ഏറെനാൾ കൊടുംവനത്തിൽ

അലഞ്ഞേകാന്തരായി

തീർന്നു പോയ

രണ്ടു പേർ

പൊടുന്നനെ കണ്ടുമുട്ടി

ഒരാൾക്കൊരാൾ

മതിയീ ജന്മത്തിലെന്നൊരു

തീർപ്പുണ്ടാക്കുന്ന പോലെ

 നിങ്ങൾ മഷിയിട്ട് നോക്കിയാൽ

 ഇക്കഥകളിലൊന്നും

കാണാത്ത

 ഒരു ഖണ്ഡത്തിൽ

പ്രണയബദ്ധരായ

ജാനകിയും രുമയും

മണ്ണോടു ചേർന്ന്

പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.

എണ്ണ മെഴുക്കിന്റെ മണം പിടിച്ച്‌ വീണ്ടും

മാരീച മാനുകൾ!

അഭിവാദ്യ ചുംബനങ്ങളാൽ

കുളിർചൂടുന്ന

പൂമരങ്ങൾ!

കെട്ട കാലത്തിന്റെ മൗനം

തളം കെട്ടി നിന്നിടത്തു നിന്നും

അവർ

സംഭാഷണങ്ങൾ തുടങ്ങുന്നു.

(ജാഗ്രത!

പെണ്ണുങ്ങളുടെ

 വേഴ്‌ചകളാൽപ്രതി

കുലുങ്ങുന്ന കൊട്ടാരക്കെട്ടുകൾ

കണ്ണ് പൂട്ടുക.

അവരുടെ ഭാഷണങ്ങളാൽ പ്രതി

ഉടയുന്ന വിഗ്രഹങ്ങൾ ചെവി പൊത്തുക!)

ജാനകി :

അധികാരത്തിനും

വനവാസത്തിനുമിടയിലായൊരു

പുഴയുണ്ടായിരുന്നു.

പുഴ കടന്നുവന്ന്

കാടകത്തിലേക്ക്

ചതി പറ്റിയതെന്നറിയാതെ

പോന്ന നേരത്താണ്

സൽബുദ്ധികളുടെ

കുടിലതയിൽ

തീപ്പെട്ടവരെക്കുറിച്ചോർമ്മ

വരുന്നത്!

(കണ്ണുനീരും ആത്മനിന്ദയും ഒരുമിച്ച് )

പൂർണതയില്ലാത്ത ദൈവങ്ങളുടെ

കെട്ടി മാറാപ്പുകൾ

നാമിനി ചുമക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ.

ശിലകളിൽ നിന്നും പുതിയവരെ പുനർജനിപ്പിക്കുന്ന കൺകെട്ട് വിദ്യയിൽ

നിങ്ങൾക്ക് മയങ്ങാനായേക്കും.

ആത്മാനുരാഗികളുടെ

അധികാരചവിട്ടിൽ നിന്നും മോചനം

കിട്ടാതെത്ര ജാനകിമാർ!

(കിതപ്പ്… പിന്നെ ഉയിർപ്പ്!)

രുമ :

ദേഹത്തിന്റെയും

ദേഹിയുടെയും

മുറിവുകൾക്കു പോലും കപ്പം

കൊടുക്കുന്നവർക്കു മേൽ

ഒളിയമ്പ് കൊണ്ട്

ന്യായം ചമക്കുന്നവർക്കു

മേൽ

മത്സരിച്ചു നേടിയ

അകം പൊള്ളയായ

മഹിഷിപട്ടമുപേക്ഷിച്ച

എന്നെപോലെ

അനേകമനേകം രുമമാരുടെ നെടുവീർപ്പുകളാണ്

സീതായനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തല

സംഗീതം!

ഇതോ

മഹാകാവ്യം?

(രോഷം )

കൂടുപേക്ഷിച്ച

രണ്ട് പക്ഷികളുടെ

ചിറകടിയൊച്ചയാൽ

മാറ്റൊലി കൊള്ളുന്ന

ആദികാവ്യം.

അവിടെ നിന്നിറങ്ങിയ

 രണ്ട് പേർ

ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കുന്നു.

തലേ പേൻ നോക്കുന്നു.

പുഴയിൽ കുളിക്കുന്നു.

കാനനമാകെ സ്വതന്ത്രരായ

പെണ്ണുങ്ങൾ!

സംവത്സരങ്ങൾ ഉറക്കമില്ലാതെ പോകുന്നവരുടെ,

ഉറക്കികിടത്തിയവരുടെ,

ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവരുടെ

 ആന്തലുകളിൽ

അവിട (അടവി )മാകെ വേദനിച്ചു.

കുടിയൊഴിക്കപ്പെട്ടവരുടെ

ദാഹം തീർക്കാൻ

പുഴ നിറഞ്ഞൊഴുകി.

(സ്വാതന്ത്ര്യം )

“മൈഥിലി മയിൽപ്പേടപോലെ”

മുഖം പൂഴ്ത്തി.

കെട്ടഴിഞ്ഞപോൽ

അവർ പ്രേമിച്ചു.

രമിച്ചു.

രുമ മുലകണ്ണാലൊരു

കവിത രചിച്ചു.

സമ്മുഖം!

രതിയുടെ ഏഴ് കാണ്ഡങ്ങൾ

പൂർത്തിയാക്കി

 അവർ പിന്നെയും

ഇതിഹാസത്തിലേക്ക്

തിരിച്ചു നടന്നു.

(പ്രണയം, രതി )

രണ്ടുപേരറിയാതെ ഇതെല്ലാം പകർത്തി

വെക്കാൻ അവിടൊരു

കാടുണ്ടായതു കൊണ്ട്

വാമൊഴിയായി ഈ കഥ

കാറ്റു പറഞ്ഞു പോയെന്നേയുള്ളു.

ഇതിൽ ദുഃഖിച്ചിട്ടെന്തു കാര്യം?